حجت الاسلام و المسلمین فلاح رفیع، رئیس دفاتر نهاد رهبری در دانشگاه های علوم انسانی استان تهران درباره آنچه در کرسی های آزاداندیشی باید لحاظ شود به خبرنگار شبستان گفت: کرسی های آزاداندیشی ابعاد مختلفی را از جنبه فرهنگی، روان شناختی و جامعه شناختی دارا است، در نتیجه جهت وصول به مفهوم صحیح از کرسی های آزاداندیشی باید موارد یاد شده مورد توجه قرار بگیرد.
وی ادامه داد: آزاداندیشی به تنهایی دارای مبانی و سلسله مقدمات اساسی قبل از اجراست که باید مدنظر قرار گیرد و مهمترین بخش آن مبحث فرهنگی است که متاسفانه در این راستا حتی اطلاع رسانی قابل قبولی نداشته ایم. بنابراین شاهد این جریان هستیم که تاکنون توقعات در باب این کرسی ها محقق نشده است.
دوستگی های فکری راه آزاداندیشی را طولانی کرده است
فلاح رفیع تصریح کرد: راه نه چندان نزدیکی به مقصد آزاداندیشی در پیش داریم که شاید علت این امر را بتوان در دو دستگی ها و عدم وحدت فکری در برخی حوزه ها دانست، باید توجه داشت قطعا افکار مثل هم نیستند اما نباید این نکته را از نظر دور نگاه داشت که عقیده غلط بر فکر تاثیر می گذارد و این درست مسئله ای است که ما با آن مواجه شده ایم.
این پژوهشگر در تشریح مسئله مذکور ادامه داد: بیش از 30 سال از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می گذرد و از همان ابتدا همواره دو جریان فکری وجود داشت، دسته نخست در ارائه نظریات خود از مباحث ارزشمند اسلامی بهره می گرفتند و دسته دوم که به روشنفکر معروف بودند تماما از نظریات غربی بهره می گرفتند. این جریان همچنان وجود دارد اما سوال اساسی آن است که "اساسا روشنفکری به چه معناست؟"
حجت الاسلام فلاح رفیع بیان کرد: روشنفکری معنای کش داری شده که از زمان انقلاب تاکنون تعاریف بسیاری از آن ارائه شده است، اما نکته اینجا است که بدانیم اولا مصادیق روشنفکری چیست و در وهله بعد بگوییم چه کسانی روشنفکر هستند، چراکه تا مصادیق معین نشود نمی توان گفت هرکس که روشنفکر است آزاد اندیش است! پس از آن باید این مفهوم در دانشگاه تزریق شود.
تعصب، اصلی ترین مانع آزاداندیشی
وی تصریح کرد: هر دو گروه یکدیگر را متهم می کنند در حالی که تعصب و پافشاری صرف، نتیجه عکس خواهد داشت، در واقع تعصب مانع از آزاداندیشی می شود و همین مسئله علت عدم رسیدن به آن چیزی است که مورد نظر رهبر انقلاب در حوزه کرسی های آزاداندیشی بوده است. چراکه مرزبندی نادرستی شکل گرفته که فقط عده ای می توانند کرسی های آزاداندیشی را به خوبی اداره و مطالب قابل قبول ارائه دهند.
حجت الاسلام فلاح رفیع علت تمام این جریانات را در عدم ارائه مصادیق خواند و افزود: آزاداندیشی هرگز به معنای رهایی از قیود نیست، برخی خیال می کنند رهایی از قید یعنی آزاداندیشی و روشنفکری؛ در حالی که بوضوح چنین مفهومی صادق نیست، ضمن اینکه آزاداندیشی آزادی بیان هم نیست، اندیشه باید در چارچوب منطق شکل بگیرد به ویژه اندیشه علمی و دانشگاهی .
وی خاطرنشان کرد: آنچه اکنون در دانشگاه در اختیار داریم کرسی نقد و نظر است نه کرسی آزاداندیشی! آزادی بیان و نظریه جدا از کرسی های آزاداندیشی است، کسی می تواند آزاداندیش باشد ولی افکارش را به زبان نیاورد و در کنار این مثال ممکن است شخصی آزادی بیان داشته باشد ولی آزاداندیش نباشد.
پایان پیام/
نظر شما