خبرگزاری شبستان: وهابیت برخی از باورهای مشرکین را به دین اسلام وارد کرده است. یکی از عقاید خرافی وهابیت باور به تجسم خداوند است. علت آنکه وهابیون به این ایده باور دارند، ظاهربینی و نبود عقلانیت لازم در باورداشت های آنها است. وهابیون با نگاه به برخی از آیات قرآن آن را بر جسمانیت خداوندحمل می کنند، به عنوان مثال باور دارند که خداوند دست دارد.
آشنایان به ادبیات عرب و حتی ادبیات فارسی می دانند که در برخی موارد سخنان کنایه آمیز و تشبیه گونه در متون مورد بهره برداری قرار می گیرد و استفاده از این آرایه های ادبی موجب تاثیر بیشتر سخن می شود. ید و دست در ادبیات کنایه از قدرت است. چرا که اصولا انسان با دست کارهای خود را انجام می دهد و دست عامل قدرت و توانائی است. بر این اساس دست را کنایه از قدرت می دانند، در قران نیز می خوانیم:
إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ ۚ فَمَن نَّکَثَ فَإِنَّمَا یَنکُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا؛
کسانی که با تو بیعت می‌کنند (در حقیّقت) تنها با خدا بیعت می‌نمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست؛ پس هر کس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است؛ و آن کس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند، بزودی پاداش عظیمی به او خواهد داد.
وَقَالَتِ الْیَهُودُ یَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَیْدِیهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ یَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ یُنفِقُ کَیْفَ یَشَاءُ ۚ وَلَیَزِیدَنَّ کَثِیرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ طُغْیَانًا وَکُفْرًا ۚ وَأَلْقَیْنَا بَیْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ۚ کُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَیَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَسَادًا ۚ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ؛
و یهود گفتند: «دست خدا (با زنجیر) بسته است.» دستهایشان بسته باد! و بخاطر این سخن، از رحمت (الهی) دور شوند! بلکه هر دو دست (قدرت) او، گشاده است؛ هرگونه بخواهد، می‌بخشد! ولی این آیات، که از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، بر طغیان و کفر بسیاری از آنها می‌افزاید. و ما در میان آنها تا روز قیامت عداوت و دشمنی افکندیم. هر زمان آتش جنگی افروختند، خداوند آن را خاموش ساخت؛ و برای فساد در زمین، تلاش می‌کنند؛ و خداوند، مفسدان را دوست ندارد.
جسمانیت در تعارض با کمال مطلق خدا
اگر خداوند دست جسمانی داشت لازمه آن محدود شدن خداوند است و خدائی که حد دارد ناقص است و آنچه ناقص بوده نیازمند است و نیازمند برای رفع نیاز به غیر محتاج است پس دیگر چنین موجودی کامل مطلق و خداوند نیست.
وهابیون باور دارند از ظواهر قرآن نباید تجاوز کرد، و معناى ظاهرى هم همان معناى متعارف و معمول است، که در بین مردم شایع است، و بنابراین آیاتى که در قرآن مجید، نسبت دست و چشم و جانب و وجه و غیرها را به خدا مىدهد، مراد از آنها همین معانى ظاهریّه متعارف و معمولى هستند. و لازمه این معنى جسمیّت خداوند است!
وهابیون بر این باورند که آیاتی همچون یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ (فتح، آیه 10) و وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا (هود، آیه 37) و امثال آن که در قرآن بسیار هستند، همین معناى ظاهرى را دارد، خداوند دست دارد، و پهلو دارد، و چشم دارد، و روى تخت قرار گرفته است، غضب مىکند، رحم مىکند، و مسخره مىنماید». (امام شناسى، ج5، ص: 154).
پیشتاز کفریات در فرقه وهابیه
محققان باور دارند ابن تیمیّه را می بایست از پیشتازان این کفریّات دانست که بعدها در میان وهابیت شیوع پیدا کرده است.
او در عناد و دشمنى با اهل بیت بالأخصّ امیر المؤمنین علیه السّلام بىتاب و بىقرار بوده است، در کتاب خود به نام «منهاج السّنّة» که در ردّ براهین و ادلّه افتخار عالم تشیّع و اسلام علّامه حلّى نوشته است، انکار ضروریّات و مسلّمات و یقینیّات را مىکند، هر حدیثى که در فضائل امیر المؤمنین (ع) و اهل بیت (ع) وارد شده است ردّ مىکند، و آن را دروغ و باطل مىشمرد، و یا آن را مرسل و یا ضعیف و یا مجعول مىداند گرچه در نهایت إتقان و صحّت باشد، در کتب خود تصریح به صحّت متن و صحّت إسناد و رجال آن کرده باشند، به مجرّد اینکه در آن حدیث ذکرى از مولى الموحّدین آمده باشد، آن را رمى به مجعول بودن نموده و به شیعه إفترا مىزند، و بطور کلّى ملاک صحّت و عدم صحّت در نزد او، پیروى و تشیّع و نقل فضائل علىّ بن ابیطالب است، و صریحا از خلفاى بنى امیّه حتّى معاویه و یزید و خلفاى عبّاسى جانبدارى مىکند (امام شناسى، ج5، ص: 155)
پایان پیام /
نظر شما