خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: بسیاری از آن سنت ها و آداب و رسوم المپیک در سی و سومین دوره بازیهای المپیک ۲۰۲۴ پاریس حذف شدند. یکی از این سنت ها «اعلام آتش بس» المپیک است که بیش از ۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح قدمت دارد. شکی نیست که یکی از اصول مقدس بازی های المپیک است. البته «اسرائیل» به این مقدسات احترام نمی گذارد.
در سال ۱۹۹۲، کمیته المپیک این سنت را تجدید کرد و خواستار رعایت آتش بس شد. در ۲۰۲۴، آتش بس از ۱۹ ژوئیه آغاز شد، اما در این مدت اشغالگران صهیونیستی به سه کشور حمله کرد وغیر نظامیان بی گناه از جمله کودکان را کشت. جنگندههای صهیونیستی در غزه، لبنان و یمن مرتکب جنایت شدند.
ریاکاری و دورویی در این استانداردها فقط در این موضوع متبلور نمی شود. ورزشکاران روسی و بلاروسی پس از جنگ اوکراین از شرکت در المپیک و یا شرکت با پرچم بی طرف محروم شدند یا کسانی که حمایت خود را از ارتش روسیه نشان می دهند، از شرکت منع می شوند. اما زمانی که نوبت به «اسرائیل» میرسد، هیچکس دیده نمیشود، حتی اگر طرفدار آشکار «نسلکشی» باشد، مسئولان با آغوش باز از آنها استقبال میکنند.
ورزشکار یا سرباز ارتش؟
رژیم اشغالگر اسرائیل از طریق المپیک ۲۰۲۴ پاریس به دنبال سفیدشویی جنایات خود علیه فلسطینیها است، این جنایات از بیش از ۷۰ سال پیش آغاز شده است و از هفتم اکتبر سال گذشته شدت جنایت های خود را افزایش داده است، به طوری که ده ها هزار انسان بی گناه و صدها ورزشکار فلسطینی به شهادت رسیدند.
هیئت ورزشی رژیم صهیونیستی با ۸۸ نفر در بیشتر رشتههای ورزشی شرکت کرده است، اما ۲۶ نفر از آنها حمایت کامل خود را نسل کشی نشان دادند و به آن افتخار می کنند، به طوری که مسلمانان را به عنوان «شرور و تروریست» می دانند که باید کشته شوند. اما سوال اینجا است که اخلاق کجاست و کمیته المپیک در کجای این مسئله است؟
نگاهی به پرونده برخی از ورزشکاران اسرائیلی:
پیتر پالتچیک:
پیتر پالتچیک، جودوکار اسرائیلی است که در المپیک پاریس حضور دارد. وی خدمت سربازی خود را در پایگاه Tzrifin گذرانده است. اگرچه او ورزش می کند، اما باید حداقل شش ساعت در روز در پایگاه حضور داشته باشد و اسرائیلی ها او را یک «ورزشکار نخبه» می دانند.
بالچیک خصومت خود را با مسلمانان و حمایت خود از نسل کشی را پنهان نکرد و مانند بسیاری روی موشک نوشت: «این یک لذت است».
او به تظاهرات کنندگان طرفدار فلسطین در ژاپن حمله کرد و به عکس هایش با بنیامین نتانیاهو افتخار می کند. بنابراین «اسرائیل» به عمد او را مسئول حمل پرچم خود در مراسم افتتاحیه المپیک کرد.
دنیل پرتس
دنیل پرتس، بازیکن فوتبال اهل اسرائیل است که در باشگاه فوتبال بایرن مونیخ در پست دروازه بان بازی می کند. وی به دلیل مصدومیت اجازه همراهی با تیم منتخب رژیم صهیونیستی در المپیک را پیدا نکرد.
پرتس نه تنها از انتشار فیلم ویدئویی برای حمایت خود از اسرائیل در سایه نسل کشی خودداری نکرد، بلکه در صفحه اینستاگرام خود نوشت: مسلمانان تروریست و شرور هستند.
شارون کانتور
شارون کانتور، موج سوار اسرائیلی است که در المپیک پاریس حضور دارد. او خدمت سربازی خود را در سال ۲۰۲۱ به پایان رساند و در آکادمی نیروی دریایی آموزش دید، سپس در پایگاه دریایی، که مرکز اصلی نیروی دریایی اسرائیل است، خدمت می کند.
او همانند بالتچیک که «ورزشکاران نخبه» نامیده میشوند، خدمت سربازی تخصصی گذرانده است. اوهمیشه در طول خدمت سربازیاش عکسهایی را در حساب اینستاگرام خود منتشر میکرد.
شای کاکون
ورزشکار اسرائیلی هرچقدر هم تلاش کرد به عنوان یک چهره «قهرمان» و «فردی صلح طلب» ظاهر شود، اما صفحه اینستاگرام برادرش همیشه ماهیت واقعی او و رویکرد جنایتکارانه او را نسبت به مردم بی گناه غزه افشا می کرد.
کاکون، موج سوار نه تنها در دریا موج سواری می کند، بلکه نقش یک رسانه را برای خواهرش بازی می کند که برای ایجاد روحیه در ارتش آواز می خواند. این همان کاری است که او چندین بار در مقابل نیروهای اشغالگر که به سمت غزه می رفتند، انجام داد و مجبور شد برای نتانیاهو آواز بخواند.
تیمنا نلسون-لوی
تیمنا نلسون لوی، جودوکار اسرائیلی است که حمایت خود از رهبری اسرائیل را پنهان نکرد و به وابستگی خود به این رژیم افتخار می کند.
اویکی از افراد دروغ پراکنی است که اشغالگران اسرائیل درباره «بچه های بی سر» به راه انداختند و به جنبش حماس حمله کردند. او از انتشار پست خود دست نکشید و تلاش کرد با «اسرائیل» همدردی کند، در حالی که عکسی از خود در کنار نتانیاهو و اسحاق هرتزوگ، رئیس اسرائیل نیز منتشر کرد.
ساگی موکی
ساگی موکی، جودوکار اسرائیلی است که در این المپیک شرکت کرده است.
شما برای ما افتخار بزرگی به ارمغان آوردید که به لطف آن سرود ملی ما برای اولین بار در ابوظبی پخش شد»اینها سخنان نتانیاهو خطاب به ساگی موکو بود. او در رسانههای اجتماعی پست های زیادی درباره نیروهای اشغالگر و کارهایی که آنها در غزه انجام می دهند، منتشر کرد.
همچنین از پایگاههای نظامی به منظور حمایت از ارتش بازدید کرد و از اقدامات نیروهای اشغالگر در غزه تمجید کرد.
اسرائیلیهای شرکت کننده در المپیک حمایت خود را از اشغالگری و نسلکشی این رژیم پنهان نکردند، اما نهادهای ورزشی بینالمللی بهویژه کمیته المپیک و فدراسیون بینالمللی فدراسیونهای فوتبال، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است، چشم خود را بر روی این موضوع بستند.
رژیم صهیونیستی در هر لحظه کودکان و زنان را می کشد و بین پیر و جوان، زن و مرد، پیر و جوان فرقی نمی گذارند. با این وجود فلسطین نیز با ظرفیت ورزشی خود حتی اندک در این المپیک حضور یافته است.
تعداد ما کم نیست
هر ملتی به تعداد ورزشکاران خود که در بازیهای المپیک شرکت میکنند، افتخار میکند، زیرا این بزرگترین رویداد ورزشی در تاریخ به شمار می آید که فرصتی را برای کشورها به منظور نشان دادن عظمت، پیشرفت و توسعه از طریق ورزش و رقابت فراهم می کند. بنابراین فلسطین با هشت ورزشکار وارد این عرصه رقابتی شده است.
این رویداد ورزشی همچنین بستری برای انتقال و ارسال پیام است، بنابراین عدد هشت برای ورزشکاران فلسطینی هر عددی نیست، زیرا هر یک از آنها فلسطین و غزه را در دل خود حمل می کنند و می خواهند مسئله فلسطین به گوش جهانیان برسانند.
هرکدام از این هشت نفر؛ عمر حنطولی (تکواندو)، لیلا المصری و محمد دویدار (مسابقه ۸۰۰ متر)، والری ترازی (مسابقه ۲۰۰ متر مختلط)، یزن البواب (مسابقه ۱۰۰ متر شنای کرال پشت)، وسیم ابو سل (بوکس)، فارس بدوی (جودو)، خورخی آنتونیو صالحی (تیراندازی با کمان) به تنهایی میلیونها فلسطینی را در خود جای داده اند تا مظلومیت آنها را در این شرایط ناعادلانه فریاد بکشند.
هاین شت فلسطینی با رویاها و خواستههای خود میدانند که رویاهای میلیونها فلسطینی در سراسر جهان و رویاهای کودکان و بزرگسالانی را که در غزه و کرانه باختری از جنگ و آزار و اذیت رنج می برند، با خود دارند.
آنها به محض ورود به فرودگاه شارل دوگل فرانسه، چنان از میان پرچمهای فلسطین گذشتند که گویی دوران قهرمانان است، در آن فضای گرم مورد استقبال قرار گرفتند.
یزن بواب، شناگر ۲۴ ساله فلسطینی می گویدد: فرانسه فلسطین را به عنوان یک کشور به رسمیت نمی شناسد، بنابراین من اینجا هستم تا پرچم فلسطین را به اهتزاز درآورم.
این هشت فلسطینی نماینده فلسطین خواهند بود، اگرچه تنها جنگ عامل این تعداد کم است. زیرا ورزشکاران فلسطینی دیگر همچون «محمد حمادة» وزنه بردار غزهای و حامل پرچم المپیک توکیو۲۰۲۱ نتوانستند به دلیل جنگ غزه سهمیه شرکت در این المپیک را به دست آورند.
آنچه بیش از هرچیزی در این دوره از المپیک به چشم می خورد رعایت نکردن اصول و آداب و سنتهای المپیک همچون سنت «آتش بس» و عدالت در سطح ورزشی بین همه کشورهاست. حضور اسرائیل باوجود همه جنایاتش و همه محکومیتهای بین المللی نشان از نفوذ لابی صهیونیستی در مجامع بینالمللی دارد که باوجود قتل و کشتار و اشغال یک کشور می تواند در عرصههای ورزشی، ادبی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و سایر عرصه شرکت کنند، بدون اینکه خدشهای براین رژیم وارد شود.
برهمین اساس می توان گفت که تا زمانی که رژیم صهیونیستی باوجود جنایت و قتل عام می تواند به راحتی در همه عرصههای بین المللی حضور داشته باشد، هیچ منشور و قطعنامهای توسط نهادهای بین المللی همچون سازمان ملل و شورای امنیت و دیوان لاهه کمکی به توقف جنایتهای این رژیم نخواهد کرد.
نظر شما