چالش های یک رئیس جمهور

به گزارش شبستان سه¬شنبه سرنوشت ساز برای اوباما و رامنی بالاخره فرا رسید و طرفداران دو کاندیدا در شهرای مختلف آمریکا پای صندوق های رای رفتند تا مستاجر چهار سال آینده کاخ سفید را انتخاب کنند. تحلیلگران مسائل استراتژیک معتقدند موضوعاتی نظیر ایران، مسئله سوریه, اسرائیل و اینده خاورمیانه مباحثی هستند که تاثیر شگرفی بر راهبرد رئیس جمهور آینده خواهند داشت.
سوریه ؛ خاورمیانه وآینده نظام بین الملل
عملکرد اوباما در مورد سوریه نشان داده که او از بروز تنش و بی ثباتی در این منطقه استراتژیک پرهیز دارد و به نظر نمی رسد اقدام نظامی شبیه عراق یا افغانستان و حتی لیبی از سوی آمریکایی ها صورت گیرد. در حال حاضر بر همه اثبات شده که مسئله سوریه مسئله منافع قدرتهای جهانی است و طبعا آینده سوریه آینده نظام بین الملل را رقم خواهد زد. از این رو اوباما پیش از هر اقدام نیازمند چراغ سبز پوتین خواهد بود. باید دید آیا اوباما توانایی اجماع کامل جهانی علیه نظام اسد و همچنین اتحاد بین مخالفین سیاسی را خواهد داشت یا اینکه پوتین با ایجاد شکاف در بین مخالفین داخلی اسد درگیری ها در این کشور را کاهش خواهد داد.
به نظر می رسد با سقوط نظم کهن و تضعیف دوستان سنتی آمریکا امکان رشد احساسات ضد آمریکایی را در منطقه فراهم خواهد شد و فرورفتن عربستان، اردن و کردها در باتلاق حوادث سوریه به معنای شکست هژمون آمریکا خواهد بود. از این رو با توجه به اتفاقاتی که در حال حاضر صورت می‌گیرد، اوباما یا رامنی وقت زیادی را باید صرف این بخش از جهان نمایند. اما حداقل اوباما متوجه شده است که از اهرم‌های زیاد برای مقابله با حوادث دراین منطقه برخوردار نیست . در واقع رئیس جمهوربعدی آمریکا در این منطقه دچار گرفتاری بزرگی خواهد بود.
موضوع فلسطین و اسرائیل و لزوم به تغییر رویکرد
رییس جمهور بعدی آمریکا احتمالا با این واقعیت مواجه خواهد شد که راه حل تشکیل دو کشور بین فلسطین و اسرائیل امکان پذیر نیست و باید به‌طور جدی در فکر جاگزین جدیدی در سیاست خارجی آمریکا و در قبال این مسئله باشد. اوباما این واقعیت را متوجه شده و رامنی نیز به جمهوری خواهان گفته است که فکر نمی‌کند در زمینه این مسئله به موفقیتی برسد.
زندگی با ایران دارای قابلیت‌های هسته‌ای محتمل خواهد بود
مهم نیست که چه کسی پیروز خواهد شد. درباره موضوع هسته‌ای ایران هم‌اکنون گزارش‌ها مبنی بر تمایل اوباما البته بعد از انتخاب شدن در حل و فصل دیپلماتیک این مسئله حکایت دارند و نباید شکی داشت که دولت رامنی حداقل تمایل در به‌کارگیری چنین رویه‌ای را داشته باشد اما در مجموع به نظر می‌رسد که آمریکا خود را به تدریج آماده پذیرش ایران هسته‌ای و نه ایران مجهز به سلاح هسته‌ای خواهد کرد.
ایران از هیچ خط قرمزی در چهار سال بعد عبور نخواهد کرد و این بدین مفهوم است که این کشور هیچ سلاح هسته‌ای و یا غنی سازی اورانیوم 90٪ را آغاز نخواهد کرددر نتیجه با عدم انجام چنین کاری دیگر حمله‌ای از سوی آمریکا یا اسرائیل نیز محتمل نخواهد بود.
البته اسرائیل نیز قابلیت حمله راهبردی موفقیت آمیزی را ندارد و اکثریت اندیشمندان آمریکایی نیز چنین اقدامی را احمقانه می‌دانند. با این‌که نمی‌توان به‌طور کلی گزینه جنگ را از میان برداشت زیرا گاهی اوقات برخی کشورها اقدام‌های احمقانه‌ای می‌کنند اما بهرحال با قطعیت فراوان باید گفت که نبردی در کار نخواهد بود و آمریکا باید ایران را به عنوان یک قدرت هسته ای البته نه مجهز به سلاح بپذیرد.