خبرگزاری شبستان: در سالی که با عنوان تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نام گذاری شده است، به اوج رسیدن فشارهای ناشی از تحریم‌های اقتصادی بین المللی، اقتصاد کشور را در شرایط خاص قرار داده است و در این شرایط راهبرد «اقتصاد مقاومتی» مطرح می‌شود. در نوشته‌های پیشین ستون یادداشت به مقوله اقتصاد مقاومتی پرداختیم. در ادامه به نظر می‌رسد که این موضوع که نیاز مهم کشورمان می‌باشد ظرفیت پرداخت و بررسی بیشتر را داشته باشد. بدین منظور عنوان تدوین منشور اقتصاد مقاومتی شاید گزینه قابل تاملی باشد چرا که حرکات بر اساس برنامه و پرهیز از تغییر ناگهانی قوانین و سیاست‌ها که همواره مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده است با موضوع تدوین منشور هم نشین می‌شود. در حال حاضر تغییر ناگهانی قوانین و سیاست‌ها تبدیل به رویه شده است و چیزی غیر از این حالت قابل تصور نیست. لذا ثبات در سیاست‌گذاری‌ها و قوانین به ما این اجازه را خواهد داد تا بتوانیم سرمایه و سرمایه‌دار را جذب کرده و مشارکت مردم در سرمایه‌گذاری را افزایش دهیم. اگر قوانین و رویکرد‌ها هر روزه تغییر کند، سرمایه‌دار و تولیدکننده هرگز احساس امنیت نخواهد کرد و سرمایه‌گذاری و تولیدی نیز شکل نخواهد گرفت. برای تدوین این منشور باید اصولی اساسی را در این باب مدنظر داشت. توجه به ظرفیت اقتصادی بومی و منطقه‌ای ظرفیت‌های بومی و منطقه‌ای یکی از مهم‌ترین ابعادی است که باید بدان توجه گردد.
گسترش صنایع بر اساس ویژگی‌های بومی نه تنها بهره‌وری را افزایش می‌دهد بلکه بسیاری از پیامدهای منفی از قبیل مهاجرت و تخریب محیط زیست را نخواهد داشت. از سوی دیگر باید به گزینه استفاده حداکثری از زمان، منابع و امکانات نیز نظر داشت. در دنیای کنونی که نرخ انتقال اطلاعات به میکرو ثانیه رسیده است کسی موفق خواهد بود که بتواند حداکثر استفاده را از زمان، منابع و امکانات داشته باشد. در این راستا باید منابع و امکانات را خوب شناسایی کرد و در کمترین زمان آنها را به بهترین نحو بکار گرفت.
همچنین زمانیکه صحبت از اصول باشد توجه به مسئله اقتصادنفتی در ایران اهمیت انکارناپذیر می‌یابد. بسیاری «نفت» را عامل اصلی عدم توسعه‌یافتگی ایران می-دانند. چه به لحاظ تاریخی و چه در حال حاضر، این ادعا قابل دفاع است. نفت در گذشته عاملی برای ورود استعمار بوده است. پس از انقلاب نیز این نفت تعیین کننده بود و تمام بودجه و سیاست‌های کلان بر مبنای آن بود. خوشبختانه در سال‌های اخیر به ضرورت اتکا به اقتصاد غیرنفتی پی برده شده است ولی هنوز سازوکارهای لازم برای تحقق این مهم شکل نگرفته است که یکی از دلایل قوت‌نگرفتن اقتصاد غیرنفتی، اتصال غیر قابل انفصال ما به منابع به ظاهر بی‌پایان نفت و گاز بوده است. شاید بتوان گفت تحریم نفت ایران فرصتی مناسب برای رهایی از وابستگی به این نعمت الهی است. لذا باید تهدید تبدیل به فرصت گشته و در سال حمایت از سرمایه و کار ایرانی، به حمایت همه‌جانبه از تولید و سرمایه ایرانی بپردازیم. در ادامه به بررسی اصول دیگری در این باب خواهیم پرداخت.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما