به گزارش خبرگزاری شبستان، گروهی با مختار بودند که آنها را دبابه می نامیدند ، مختار آنان را به خانه ای در محله حمراء فرستاد که برخی از قاتلان حسین(ع) در آنجا جمع شده بودند که از جمله آنان عبدالرحمن بن ابی خشکاره و عبدالرحمن بن قیس خولانی بودند.
مأموران مختار آنها را گرفتند و نزد مختار آوردند، مختار به آنان گفت: «ای قاتلان صالحان! و ای کشندگان سرور جوانان اهل بهشت! آیا نمی بینید که خداوند امروز از شما انتقام می گیرد؟ غارت اموال حسین(ع) این روز نحس را برای شما آورد.»
دستگیر شدگان کسانی بودند که اشیاء و اموال امام حسین(ع) را غارت کرده بودند. مأموران مختار آنها را که چهار نفر بودند به بازار بردند و در آنجا گردن زدند.
سائب بن مالک اشعری که از سپاهیان مختار بود، سه نفر را که از جمله شرکت کنندگان در صحنه کربلا و در سپاه عبیدالله بن زیاد بودند دستگیر نمود و آنها را نزد مختار آورد، مختار نیز دستور داد که آنان را به بازار کوفه برده و در آنجا به قتل رساندند.
عبدالله و عبدالرحمن فرزندان صلخت و عبدالله بن وهب همدانی- او پسر عموی اعشی همدان بود- را نزد مختار آوردند، مختار دستور داد آنها را نیز به قتل برسانند.
مختار، عبدالله بن کامل را برای دستگیری عثمان بن خالد و بسربن ابی سمط فرستاد. این دو نفر از کسانی بودند که در کربلا حضور داشتند و در سلب و عریان کردن بدن امام حسین(ع) شرکت داشتند. (1)
عبدالله بن کامل هنگام عصر مسجد بنی دهمان را محاصره کرد و گفت: گناهان قبیله بنی دهمان تا قیامت بر عهده من باشد اگر عثمان بن خالد را تحویل من ندهید، در غیر اینصورت همه شما را خواهم کشت. قبیله بنی دهمان نیز به او گفتند: ما را مهلت بده تا او را پیدا کنیم.
پس آن دو را (هنگام فرار به سوی جزیره یافتند) نزد عبدالله بن کامل آوردند و او نیز هر دو را گردن زد و نزد مختار آمده و او را باخبر کردند. مختار نیز به او دستور داد که برگردد و پیکر آنها را آتش بزند و گفت: آنها نباید دفن شوند بلکه باید با آتش سوزانده شوند.(2)
به این ترتیب، دست انتقام الهی از ستمکارانی که انواع و اقسام ظلم و تبهکاری را در حق خاندان عصمت و طهارت کرده بودند، از آستین مختار ابوعبیده ثقفی بیرون آمد و پس از مدت کوتاهی، گردنکشان ظالم و تبهکاران ستمگر را به سزای اعمال ننگینشان رساند. در حقیقت آیه آخر سوره شعرا که می فرماید: وسیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون یعنی: بزودی کسانی که ظلم و ستم کردند می دانند که (چگونه زیر و رو شده و) بازگشتشان به کجاست! در واقعه کربلا عینیت پیدا کرد!
البته ظلم ها و ستم های سپاه عمرسعد به خاندان عصمت و طهارت فوق العاده زیاد بود و مجازات واقعی آنها در عالم برزخ، قیامت و دوزخ قابل اجرا است.
چه نیکوست که همه ی: ظالمان، آدمکشان، متکبران، طغیانگران، خودشفیتگان، کفار، مشرکان، منافقان و اراذل و اوباش تاریخ از سرنوشت پیشینیانشان عبرت بگیرند و راه درست زندگی را پیشه سازند. انشاءالله.
1- قصه کربلا ص650
2- سرنوشت قاتلان شهدای کربلا- ص44- عباسعلی کامرانیان
پایان پیام/
نظر شما