بحرین در نقطه عطف انقلاب

خبرگزاری شبستان: کشور بحرین، طی دو هفته اخیر روزهای مهمی را پشت سر گذاشت. 14 فوریه سالگرد دوم انقلاب بحرین درحالی گذشت که از دهم فوریه، به دعوت پادشاه بحرین، مذاکرات میان احزاب موافق و مخالف دولت و نیز نمایندگان دولت، آغاز شده است.
 

هم اکنون دو سال از آغاز انقلاب در بحرین می گذرد. اعتراضات در بدو امر کانون حکومت و نظام آل خلیفه را هدف نگرفته بودند و حرکتی اصلاحی در راستای تحدید قدرت و ایجاد نظام مشروطه و نیز اصلاح در وضعیت سیاسی شیعیان را مد نظر داشتند. اما این اعتراضات بر اثر اتخاذ سیاست سرکوب توسط حکومت، خیلی زود بعدی انقلابی پیدا کرد و برکناری خاندان آل خلیفه را خواستار شد.
 

در همان سال 2011، به پیشنهاد پادشاه، مذاکراتی میان مخالفان و حکومت آغاز گردید که به علت طفره رفتن خاندان حاکم از حقوق اساسی مردم، در همان جلسه اول به شکست انجامید و حرکت انقلاب به همراه سرکوب حکومت که از قدرت آل سعود و نیروهای سپر جزیره برای مهار انقلابیون استفاده می کرد، تا امروز ادامه پیدا کرد.
 

حال پس از گذشت دو سال از آغاز حرکت انقلابی بحرین، بار دیگر مخالفان حکومت به نمایندگی قاطبه مردم بحرین پشت میز مذاکره با حکومت و احزاب طرفدار دولت نشسته اند. در این راستا دو نکته حائز اهمیت است که از یک سو باید به بررسی دلایل اتخاذ راهکار مذاکره توسط خاندان حاکم و پذیرش آن توسط احزاب مخالف دولت پرداخت. و از سوی دیگر نگاهی به میزان شانس توفیق این مذاکرات و تحلیل آینده سیاسی بحرین داشت.
 

در ارتباط با اوضاع داخلی بحرین باید به این نکته تصریح کرد که این کشور دو سال در بحران زندگی کرده است. دو سال است که مردم از به خیابان آمدن و تظاهرات کردن خسته نشده اند. انواع ناملایمات و سرکوب ها را تحمل کرده اند. بسیاری انواع زندان ها و شکنجه ها را تحمل کرده اند. بسیاری داغ عزیزان خود را بر سینه دارند. اما از این که به خیابان بیایند و بر علیه خاندان حاکم تظاهرات کنند خسته نشده اند. در واقع سیاست سرکوب آل خلیفه جواب نداده است و روز به روز پایه های مشروعیت خاندان حاکم سست تر از دیروز می شود و با هر سرکوب و هر کشتاری که اتفاق می افتد، کاخ ظلم و ستم آل خلیفه یک قدم به سمت ویرانی کامل نزدیک تر می شود.
 

خاندان حاکم دریافته است که نمی تواند به سیاست سرکوب خود ادامه دهد و به این نتیجه رسیده است که با ادامه یافتن حرکت انقلاب، حمایت های خارجی نیز اثر بازدارنده خود را از دست خواهند داد و روز به روز به نابودی نزدیک تر خواهد شد. پادشاه بحرین سرنوشت تلخ دیکتاتورهای منطقه را با چشم خود دیده است و قطعا این مسائل در تصمیم گیری وی تاثیر گذار بوده است. در واقع پایداری مردم بحرین در مسیر انقلاب است که پادشاه بحرین را به سمت مذاکره کشانده است، اگر چه هنوز با نگاهی از بالا و با دیدی تحکمانه به روند آن می نگرد.
 

نکته دیگر این است که آل خلیفه از ناحیه عربستان و دیگر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس برای مقاومت در برابر خواست انقلابیون تحت فشار است، چرا که قطعا توفیق انقلابیون بحرین، تاثیر به سزایی در نوع نگرش ملت های کشورهای همسایه به جا خواهد گذاشت.
 

از سوی دیگر باید اذعان کرد که برخورد بین المللی با انقلاب مردم بحرین بسیار متفاوت از دیگر انقلاب های منطقه بوده است. این انقلاب در سکوت مجامع بین المللی ادامه پیدا کرده است و مظلومانه به راه خود ادامه داده است. فشار طی این دوسال از سوی حکومت و نیروهای عربستان و سپر جزیره بر مردم بحرین بسیار بوده است. و بعد مصیبتی که این مردم در راه انقلاب متحمل شده اند بسیار بزرگ بوده است. شاید این فشارها نیز سبب ساز این مطلب شده باشد که نیروهای انقلابی به سمت مذاکرات متمایل شده اند. البته فرضیه ای دیگر نیز در ارتباط با سیاست نیروهای انقلابی وجود دارد که معتقد است انقلابیون می بایست با قبول این مذاکرات از اتهام خشونت طلبی خود را مبرا می ساختند.
 

اما در هر صورت آنچه محقق شده است این است که هم اکنون سه جلسه مذاکره برگزار شده است و بررسی روند مذاکرات و پیش بینی نتیجه آن بسیار حائز اهمیت است.
 

بررسی این گفت و گو ها در دو جلسه اول نشان از این موضوع دارد که مسائل مطروحه شکلی بوده است و وارد محتوا نشده است به این معنی که طرفین در زمینه برنامه ریزی برای مسیر گفت و گو به بحث و تبادل نظر پرداخته اند و فعلا وارد محتوا نشده اند. اما با وجود این در همین ابتدای امر نشانه هایی از اختلاف در روند مذاکرات به چشم می خورد.
 

نمایندگان جمعیت تریبون ملی اسلامی و صف اسلامی که از تشکل های طرفدار دولت هستند در نشست سوم شرکت نکرده اند. و این دو جمعیت حضور خود در این جلسه را به حالت تعلیق در آورده‌اند که نشان از جدی شدن اختلافات دارد.
 

از سوی دیگر مردم و بسیاری از فعالان سیاسی بحرینی نسبت به این مذاکرات کاملا بدبین هستند و معتقدند مسیسر انقلاب تا نابودی کامل آل خلیفه باید ادامه پیدا کند. تظاهرات گسترده و پرشور روز 14 فوریه که سالگرد انقلاب بحرین است، از این موضوع حکایت دارد. ضمن این که مردم بحرین در 19 فوریه نیز تظاهرات گسترده ای را در حمایت بازداشت شدگان برگزار کردند که در هردوی این تظاهرات خواستار سرنگونی رژیم آل خلیفه شدند.
 

بسیاری از تحلیلگران سیاسی نیز معتقدند رژیم آل خلیفه صرفا برای کنترل اوضاع در سالگرد انقلاب رو به این مذاکرات آورده است که این تحلیل نیز با توجه به سابقه سرکوب خاندان حکومتی دور از ذهن نیست.
همچنین نگاهی به ترکیب شورای مذاکرات نشان از ناهموزنی میان مفاوقان حکومت و مخالفان دارد که قطعا در به نتیجه نرسیدن روند مذاکرات می تواند تاثیرگذار باشد.
در این مذاکرات 27 نفر شرکت دارند که 8 کرسی متعلق به مخالفان و مابقی کرسی ها متعلق به نمایندگان دولت و احزاب موافق است.
از سوی دیگر ان حمله دولت به بحرین به مخالفان و نامه ارسالی آن ها به وزیر دادگستری در خلال مذاکرات، شرایط را پیچیده تر و افق مذاکرات را تیره و تار نموده است.
 

این در حالی است که بر اساس آن چه پیش تر به آن تصریح شد مردم نگاه چندانی به این مذاکرات ندارند و به مشی انقلابی خود وفادار مانده اند. در این میان احزاب مخالف باید توجه داشته باشند که نقش خود را در نمایندگی مردم به درستی ایفا کنند و با اقتدار به مذاکرات ادامه داده و از حقوق ملت بحرین ذره ای کوتاه نیایند.
 

پایان پیام/