انفصال از جسم مسیر اتصال به ماوراء را هموار می کند

حجت الاسلام والمسلمین محسن غرویان، عضو هئیت علمی جامعة‌المصطفی(ص) العالمیة در گفتگو با خبرنگار شبستان در مورد نقش روزه در تهذیب نفس و خودسازی گفت: انسان مرکب از جسم و روح است و شخصیت اصلی انسان، روح او است. ارزش حقیقی انسان به روح و نفس او وابسته است ولی هرگونه رشد و یا تنزلی در روح انسان با جسم انسان ارتباط دارد.
وی افزود: از این جهت روزه، یکی از اعمالی است که در واقع به خاطر ارتقا و رشد و تعالی روحی انسان تشریع شده است ولی ارتباط با جسم دارد. ارتباطش این است که روح انسان وقتی نیت می‌کند که از التذاذات دنیوی مثل خوردن، آشامیدن، شهوت و لذات دنیوی پرهیز کند. همین نیت و اراده او باعث تقرب و پیدایش حس و حالت تقرب به خداوند می‌شود، لذا هم در سیر و سلوک عرفانی و هم در شریعت اسلامی به این نکته توجه شده و آمده است که از خوردن و آشامیدن یعنی در واقع از لذات دنیوی متعارف که هر روزه انسان وقتی که تشنه می‌شود آب می‌خورد، گرسنه می‌شود غذا می‌خورد؛ پرهیز کند تا توجه نفس به ماورای عالم طبیعت یعنی به خداوند بیشتر شود.
حجت الاسلام غرویان با بیان اینکه هر چقدر توجه نفس ما به لذات دنیوی بیشتر باشد، طبیعتا توجه به امور معنوی کمتر می‌شود، اظهار کرد: البته عکس این حالت هم هست. وقتی اراده می‌کنیم که از خوردن، آشامیدن، شهوت و لذات دنیوی پرهیز کنیم توجه به خداوند و معنویت بیشتر می‌شود. اصل فلسفه روزه همین است که حداقل در در یک ماه از سال، توجه ما به ماوراء عالم طبیعت بیشتر شود. این امر هم در مکاتب عرفانی و هم در شرایع آسمانی هست. آن چیزی که در شریعت آمده، همین است که در ماه مبارک رمضان این عبادت باید انجام شود که جزء واجبات است اما روزه در عرفان و سیر و سلوک مفهوم وسیع‌تری دارد.
وی با اشاره به اینکه عرفا می‌گویند انسان همیشه باید توجهات این گونه‌ای داشته باشد و از لذات پرهیز کند و سیر ‌و ‌سلوک داشته باشد و کَفّّ نفس(خویشتن‌داری و پرهیزگاری) داشته باشد و قالب خاصی در عرفان برای آن تعیین نمی‌کنند، تصریح کرد: این امری کلی است، یعنی دستوری کلی است که همیشه باید در سیر و سلوک مورد توجه عارف سالک قرار گیرد.
وی تأکید کرد: می‌دانید که عرفا در آداب و سیر و سلوک خود، دستورات و برنامه‌هایی دارند. مرشد و مراد برای مرید خود دستوراتی می‌دهد، چله‌نشینی‌هایی، ریاضت‌هایی، فلسفه این ریاضت‌ها، تقویت اراده و تقویت نیت برای عبور از مرتبه طبیعت نفس و رسیدن به حقایق ماورایی است. این نقش روزه است که ما را به این توجه و نیت و اراده نزدیک می‌کند. برای ماه رمضان همین طوری از روز اول طبق معمول سحر بلند می‌شویم و سحری می‌خوریم و بدون فکر و تصمیم قبلی این کار را انجام می‌دهیم که این همان از روی عادت است، اما اگر برای ماه رمضان، فکر و تصمیم قبلی و برنامه داشته باشیم، همراه با معرفت و قطعا اثر مثبتی در روح ما دارد.
پایان پیام/