به گزارش خبرگزاری شبستان، تمدن نوع خاصی از توسعه مادی و معنوی در یک جامعه است که دربرگیرنده مجموعه عناصر اقتصادی، فرهنگی، اخلاقی، حقوقی، علمی، فنی و دینی است، تمدن چیزی نیست که ذاتی جامعه باشد و خود به خود به وجود آید. هر جامعه ای برای اینکه به تمدنی پایدار و پویا برسد و آن را مستحکم و استمرار بخشد، لازم است که فرهنگ سازی لازم را در این زمینه انجام دهد. یکی از بخش های جامعه که نقش مهمی در این زمینه ایفا می کنند، دانشگاه ها هستند. دانشگاه های هر کشوی یکی از سرمایه های عظیم فرهنگی و پاره ای جدایی ناپذیر از تمدن آن کشور هستند. رسالت دانشگاه در زمینه فرهنگ همچون گذشته پاسداری از ارزش های اصیل فرهنگی و اعتلای آنها است و از این طریق می تواند تمدن خود را به عرصه خود آگاه دانش بشری بکشانند و به جایگاه آن قوت بخشند. در دوره کنونی دانشگاه تمدن ساز ایرانی باید از اشتیاق تاریخی ایرانیان در بسط تجربه های بین تمدنی استفاده کند تا بتواند بر مشکلات بزرگی چون انزوای دانشی و فرهنگی امتناع تاریخی برای بازبینی اندیشی هویت ایرانی و تهییج اکتشافات در مشترکات تمدن های دیگر فائق آید و از این طریق بر موج سهمگین یکسان سازی غربی بتوان پیروز شد.(1)
بررسی نقش دانشگاه در گسترش علوم انسانی
دانشگاه ارائه دهنده آمیزه ای از خدمات آموزشی، پژوهشی و اجتماعی است. این نهاد با شیوه های مختلف برنامه ریزی درسی و آموزشی و پاسخ گویی به نیازهای جامعه به تربیت نیروی انسانی می پردازد تا افراد بتوانند به بهبود و بالا بردن سطح کیفیت زندگی خودشان و دیگران بپردازند. این نهاد تاثیر بسزایی در تغییر و تحول و توسعه فرهنگ جامعه دارد. نسل های انسانی از مجموعه پیچیده شکل گرفته از تجارب ارزشمند خود، اشکال زندگی، نظام های ارزشی، سنت، اعتقادات به همراه ابزارها و تاثیر اختراعات را به یکدیگر انتقال می دهند. فرهنگ، پوشش دهنده این مجموعه و عنصر ضروری و نیروی درونی جامعه به شمار می آید. فرهنگ خود محصول ساختار جامعه، اخلاق، رفتار و تعاملات مردم جامعه می باشد. علوم انسانی می تواند بستر مناسب جایگاه فرهنگ و اخلاق و رفتار اجتماعی باشد. تاسیس و توسعه دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی می تواند تاثیر ماندگاری در توسعه علوم انسانی و در نهایت تاثیر عمیق در تغییر و تحول و توسعه فرهنگی در ابعاد مختلف جامعه داشته باشد. این ابعاد نظیر پایبندی به ارزش های اسلامی، انتقادپذیری، روابط اجتماعی، خودکنترلی، امید به زندگی، قانون مداری، امنیت اجتماعی، روحیه مشارکت جویی، ابعاد روانی و بهداشتی و نظایر آن است.(2)
پی نوشت ها:
1.هاجر میرزاخانی، مرجان بیگی
2. سید احمد بیان معمار، حسین خنیفر، سید محمد مقیمی
برگرفته از کتاب علوم انسانی در ایران
پایان پیام/
نظر شما