خبرگزاری شبستان: احادیثی که از معصومین(ع) به ما رسیده است در یک تقسیم بندی به دو دسته مشافهه ای (احادیثی که از طریق گفت و شنود افراد با امام به ما رسیده) و مکاتبه ای (احادیثی که از طریق دست نوشته امام یا سؤال و جواب کتبی افراد با امام به ما رسیده) تقسیم می شوند. به پاسخ های کتبی امام به سؤالاتی که از ایشان شده است توقیع گفته می شود، بنایراین توقیعات ازجمله احادیث مکاتبه ای هستند و کیفیت اطمینان از آنها که آیا از امام زمان(عج) رسیده است یا نه؟ عینا همانند کیفیت اطمینان به احادیثی است که از سایر ائمه(ع) به ما رسیده است.
در این فرصت با کارشناسی پژوهشگران حوزه مهدویت به بررسی و تحلیل توقیع وارد شده از ناحیه مقدس امام عصر(عج) می پردازیم.
حجت الاسلام جواد جعفری، عضو هیأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) در تفسیر توقیع چهارم صادرشده از محضر مبارک امام عصر(عج) جلد دوم کتاب "کمال الدین" نوشته مرحوم شیخ صدوق بیان می کند:
در توقیع چهارم از کتاب کمال‌الدین نقش شده است که شیخ صدوق می‌فرماید: من از محمدبن کلینی شنیدم که ایشان از محمدبن یعقوب کلینی نقل کرده و ایشان نیز از اسحاق بن یعقوب شنیده که اسحاق بن یعقوب از نایب دوم محمدبه عثمان عمری پرسید و درخواست کرد، نامه‌ای را برای امام زمان(ع) بفرستد و سوال‌هایی را از ایشان بپرسد. وی نامه‌ای به امام نوشت و از طرف امام نامه‌ای به خط خود امام دریافت کرد.
در این نامه از علت غیبت امام عصر(ع) سوال شده بود. چرا امام زمان(عج) غایب شده اند؟ امام مهدی(ع) در پاسخ به آیه ای از قرآن اشاره می کند، مبنی بر اینکه ای کسانی که ایمان آورده اید از چیزهایی نپرسید که اگر پاسخش آشکار شود، ناراحت می شوید.
این آیه نشان می دهد که مردم مقصر اصلی در وقوع غیبت هستند و امام اشاره می کنند که چیزی را نپرسید که حال شما را بد می کند که علت کم کاری شیعیان را نشان می دهد، امام در این سوال سربسته اعلام می کنند که همه پدران من بیعتی به گردن داشتند. اما زمانی که من قیام کنم، هیچ بیعتی به گردن ندارم.
امام ادامه می دهند، بیعت امامان گذشته به خاطر عدم حمایت مردم از آنها بود که اگر پشتیبان امام بودند. امامان به راحتی به نشر معارف اسلام می پرداختند و آنها حاکمیت طاغوت را پذیرفتند.
از این توقیع پیامی که دریافت می شود، این است که اگر امام عصر(ع) آشکارا زندگی می کرد، چند حالت داشت: یا باید می جنگیدند که یارانی نداشتند، یا باید به وسیله یاران حفاظت می شدند که باز هم یارانی نداشتند، یا باید با حاکمان جور بیعت می کردند که در این صورت قیامی صورت نمی گرفت و پیمان شکنی می شد.
پس باید ناشناس زندگی کنند که هم بیعت نکرده باشند، هم میان مردم زندگی کنند. پس گزینه غیبت تنها راه بود که به خاطر عدم حمایت مردم صورت گرفته است.
در ادامه این توقیع نیز سوالی درخصوص اموالی که انسان به عنوان وجوهات به امام می دهد، پرسیده شده است که امام زمان می فرمایند: این اموالی که شما به ما می دهید، برای این است که شما طیب و طاهر شوید.
اگر سهمی را از اموالتان خارج می کنید، به این علت است که شما پاک شوید و امام به آیه ای از قرآن اشاره می کنند، مبنی بر اینکه آنچه خدا به من می دهد، بهتر از چیزی است که شما می دهید.
پیام این فراز این است که اموال واجبی که در اموال ما قرار داده شده و در قالب خمس و زکات و کفاره پرداخت می شود. برای پاک شدن انسان ها نزد خداست و این پرداخت ها کمک مالی به امام نیست.
پایان پیام/
نظر شما