حجت الاسلام محمدمهدی لطفی، پژوهشگر مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان، مفهوم انتظار را به دو دیدگاه تقسیم کرد و گفت: در دیدگاه نخست انتظار به معنای حرکت و پویایی در نظر گرفته می شود و یک عمل است که باعث پویایی و رشد در جامعه می شود.
وی بااشاره به دیدگاه دوم درخصوص انتظار، خاطرنشان کرد: انتظار در این دیدگاه یک نگرش منفی است که نه تنها پویایی ندارد بلکه ایستا و ساکن است. این افراد معتقدند در دوره غیبت باید ساکت باشیم و نسبت به محیط اطراف بی تفاوت بوده و منتظر باشیم تا منجی ظهور کند و همه چیز به دست او درست می شود.
حجت الاسلام لطفی اظهارداشت: در میان این دو دیدگاه، دیدگاه اول پذیرفته تر است؛ چراکه با قرآن، روایات، معنای لغوی و برداشت عرفی از انتظار سازگارتر است.
این پژوهشگر مهدوی آثار انتظار را در حوزه فردی و اجتماعی تعریف کرد و بیان داشت: انتظار انسان را به خودشناسی و خودسازی می رساند؛ زیرا انسان منتظر خود را در راستای ظهور منجی و کسی که دین را بر جامعه حاکم می کند، می بیند به همین دلیل تهذیب نفس کرده و بسیار دعا می کند.
وی بااشاره به ایجاد حرکت و احساس مسئولیت در حوزه آثار اجتماعی انتظار، تصریح کرد: انسان منتظر نسبت به سرنوشت افراد جامعه خود و حتی دنیا نیز احساس مسئولیت می کند که این احساس باعث ساخته شدن محیط پیرامونش می شود.
حجت الاسلام لطفی با بیان اینکه منتظر خود را موظف می کند که زمینه سازی کند، گفت: ایجاد آمادگی در خود و دیگران برای روزی که منجی می آید از وظایف اجتماعی منتظران است.
این پژوهشگر مهدوی به ابعاد انتظار اشاره کرد و بیان داشت: ابعاد انتظار را هم مانند آثار آن می توان به فردی و اجتماعی تقسیم کرد که در حوزه اجتماع در بعد حکومت، دولت و مردم تعریف می شود.
وی افزود: در ابعاد فردی و اجتماعی انتظار باید گفت که احساس انتظار بعد از به وجود آمدن در فرد به خانواده، جامعه و در انتها به جامعه جهانی منتقل می شود، در این صورت است که انسان منتظر در راستای بیرون آمدن از زندان غیبت گام برداشته است.
پایان پیام/
نظر شما