مدیر گروه عرفان دانشگاه ادیان و مذاهب در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان گفت: ریشه اصلی شفاعت از شفع به معنی قرار دادن دو چیز در کنار هم است، کسی که شفیع برای خود می گیرد برای این است که کارش را تکمیل کند.
حجت الاسلام والمسلمین رضا الهی منش ادامه داد: اگر ما از انبیا و اولیا می خواهیم که ما را شفاعت کنند، برای این است که ما از عهده کارمان بر نمی آییم و آنها به عنوان پشتیبان در کنارمان برای جبران خسران ما قرار می گیرند.
حجت الاسلام الهی منش بیان کرد: در قرآن آمده است خداوند کسانی را برای شفاعت قرار داده و به آنها اجازه داده شفاعت کنند و هر کس به هر میزان کار خیری که انجام داده و میزانی که مورد لطف، رحمت و عنایت او باشد می تواند دیگر بندگان را مورد شفاعت قرار دهد.
عضو هیئت علمی و مدیر گروه عرفان دانشگاه ادیان و مذاهب تاکید کرد: مقام شفیع از یک مومن شروع می شود تا عالی ترین مقام یعنی حضرت رسول (ص) ادامه پیدا می کند.
وی با بیان اینکه هر فرد با توجه به اینکه تا چه حد بخاطر اینکه حلال و حرام الهی را رعایت می کند به همان اندازه کارهایش مورد رضایت خداوند است، تصریح کرد: شفیعان در دنیا وجودشان از دیگران دفع بلا می کند و در عالم دیگر افرادی که گنهکار هستند را از بند و گرفتاری نجات می دهد.
حجت الاسلام الهی منش با اشاره به اینکه ملاک شفاعت انسان نزد خداند این است که انسان نزد پروردگارش مرضی باشد، بیان کرد: خداوند در عالم به افراد مطیع اجازه داده است و این اجازه لفظی نیست و وجود آن به گونه ای و مرتبه وجودی او در عالم به گونه ای است که خداوند برای او احترام قایل است.
وی عنوان کرد: پاکی درون و این صفای درون به وجود انسانی که پاک است، یک قدرت و علم نورانی می دهد که این علم و نورانیت و قدرت می تواند در جهان کارایی داشته باشد.
حجت الاسلام الهی منش با بیان اینکه شفاعت در تمامی ادیان کم و بیش وجود دارد، خاطرنشان کرد: هرچه انسان بندگی اش بیشتر باشد قدرت ولایت تکوینی درونش بیشتر می شود و باعث می شود دست گنهکار را بگیرد و مانع نزول بلا شود و حرکت رشدی آنها را سرعت دهد.
پایان پیام/
نظر شما