توسل به ائمه(ع) فیض است نه شرک!

خبرگزاری شبستان: انسان از طریق اطاعت و بندگی خداوند می تواند به مقامات و قدرت های خارق العاده دست یابد. پیامبران از جمله انسان هائی هستند که در سایه مشیت و قدرت و خواست الهی صاحب کرامات بوده اند و در مواردی قدرت آنها معجزه برای اثبات حقانیت گفتار ایشان بوده است.
در کرامات و معجزات پیامبران سخن از شفای بیماران، تسخیر باد و شکافته شدن دریا شده است. در قرآن تمامی کرامات و معجزات انبیاء به اراده و مشیت الهی باز گردانده شده. به دیگر بیان انبیاء استقلال وجودی ندارند بلکه به اراده و قدرت الهی صاحب افعال خارق عادت هستند. چنانچه در مورد حضرت عیسی (ع) آمده است:
إِذْ قَالَ اللَّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ اذْکُرْ نِعْمَتِی عَلَیْکَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِکَ إِذْ أَیَّدتُّکَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ وَکَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِیلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنِی فَتَنفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِی ۖ وَتُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِی ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِی ۖ وَإِذْ کَفَفْتُ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَنکَ إِذْ جِئْتَهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ ؛
(به خاطر بیاور) هنگامی را که خداوند به عیسی بن مریم گفت: «یاد کن نعمتی را که به تو و مادرت بخشیدم! زمانی که تو را با» روح القدس «تقویت کردم؛ که در گاهواره و به هنگام بزرگی، با مردم سخن می‌گفتی؛ و هنگامی که کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو آموختم؛ و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی بصورت پرنده می‌ساختی، و در آن می‌دمیدی، و به فرمان من، پرنده‌ای می‌شد؛ و کور مادرزاد، و مبتلا به بیماری پیسی را به فرمان من، شفا می‌دادی؛ و مردگان را (نیز) به فرمان من زنده می‌کردی؛ و هنگامی که بنی اسرائیل را از آسیب رساندن به تو، بازداشتم؛ در آن موقع که دلایل روشن برای آنها آوردی، ولی جمعی از کافران آنها گفتند: اینها جز سحر آشکار نیست!»
دیدگاه شیعه به توسل و تبرک و شفاعت برخاسته از این تفکر الهی است. یعنی ائمه اطهار (ع) و انبیاء به خواست الهی مجاری فیض هستند نه آنکه در عرض خداوند باشند. اگر ایشان مستقل بوده و در کنار خدا و بدون اذن و ارده الهی قدرت داشته باشند در این صورت توسل و شفاعت شرک است، اما چنین باوری با هیچ یک از آموزه های ائمه اطهار (ع) سنخیت ندارد و صرفا برداشت و اتهام بی دلیل وهابیت به تشیع و مسلمانان است. آیا انکار این کرامات در زمان حیات انبیاء جز انکار صداقت و رسالت انبیاء بوده است.
امام علی علیه السلام در خطبه 192 در خصوص مشرکین لجوج قریش آورده است:
«من همراه پیامبر (ص) بودم، هنگامى که سران قریش نزد وى آمدند،گفتند: اى محمد(ص)! تو ادعاى بزرگى کرده‏اى، ادعائى که هیچکدام از پدران و خاندانت چنین ادعائى نکرده‏اند، ما از تو یک معجزه مى‏خواهیم اگر پاسخ مثبت دهى ‏و آن را به انجام برسانى مى‏دانیم که تو نبى و پیامبر هستى و اگر انجام ندهى بر ما روشن‏مى‏شود که ساحر و دروغگوئى‏»
پیامبر(ص) پرسید:«خواسته شما چیست؟»گفتند: «این‏درخت را صدا بزنى که از ریشه بر آمده جلو آید و پیش رویت‏بایستد!! فرمود:«خداوندبر همه چیز توانا است،اگر خداوند این عمل را انجام دهد آیا ایمان مى‏آورید؟ و به حق‏گواهى مى‏دهید؟گفتند: «بلى‏». فرمودند: «به زودى آنچه را مى‏خواهید به شما ارائه خواهم داد و مى‏دانم که شما به سوى خیر و نیکى باز نخواهید گشت و در میان شما کسى قرار دارد که در درون چاه(بدر)افکنده خواهد شد و نیز کسى است که (نبرد) احزاب را به راه خواهد انداخت!..."
در روزگار ما انکار شفاعت و شفا از سوی انبیاء الهی و ائمه اطهار (ع) به مثابه افکار کفار قریش است. وهابیون که مسلمانان را به واسطه اعتقاد به توسل و شفاعت به کفر متهم می کنند در حقیقت خود متهم اصلی این پرونده هستند. در آیات مکرر قرآن منکرین انبیاء به عذاب وعده داده شده اند:
وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِینًا؛
هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی که خدا و پیامبرش امری را لازم بدانند، اختیاری (در برابر فرمان خدا) داشته باشد؛ و هر کس نافرمانی خدا و رسولش را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است!
وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِیهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُّهِینٌ؛ و آن کس که نافرمانی خدا و پیامبرش را کند و از مرزهای او تجاوز نماید، او را در آتشی وارد می‌کند که جاودانه در آن خواهد ماند؛ و برای او مجازات خوارکننده‌ای است.
علی رغم تصریح قرآن این لجاجت ها و تعصب های برخی مذاهب و فرق اسلامی باعث شده تا استعمار با سوء استفاده رویکرد جاهلیت کفار قریش و عقاید خشن وهابیت را میان آنها ترویج کند.
پایان پیام/