سجده بر فرش جایز است و بر خاک بدعت!

حجت الاسلام سید علی اسدی، مسوول گروه صالحین استان خراسان رضوی در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان گفت: سجده بر خاک از اموری است که هیچ یک از مذاهب اسلامی به آن اشکال نمی کنند، اما قاعده ای که شیعه دارد این است که سجده بر زمین و هر آنچه که از آن می روید و خوراکی و پوشیدنی نیست، صحیح است.
وی ادامه داد: بنده با سجده در برابر پروردگار فروتنی و تواضع خود را اظهار می کند و علت این که در نماز در هر رکعت یک رکوع و دو سجده وارد شده است، معنای خاصی دارد و آن این که هنگامی که برای بار نخست به سجده می رویم، در حضور پروردگار اعتراف می کنیم که از خاک به وجود آمده ایم و وقتی سر از سجده برمی داریم یعنی ما را از خاک آفریده و جان داده ای، زمانی که دوباره به سجده می رویم، یعنی خدایا دوباره به خاک بر می گردیم (مرگ و معاد) و هنگامی که سر از سجده دوم بر می داریم، یعنی سرانجام قیامتی خواهد بود که در آن برانگیخته و محشور و مبعوث می شویم.
مسوول گروه صالحین استان خراسان رضوی تصریح کرد: در این فرآیند ما عزیزترین، شریف ترین و بالاترین عضو بدن یعنی پیشانی خود را به خاک که ماده ای پیش پا افتاده و کم ارزش و در دسترس همگان است، می نهیم تا با این عمل اوج بندگی و فروتنی خود را به خدای متعال ثابت کنیم؛ بنابراین اصل فلسفه سجده این است که نشان دهیم ما در برابر معبود چیزی نیستیم و هر چه داریم از او است.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا وهابیت سجده بر مهر را بدعت و شرک در دین می داند، عنوان کرد: اما در خصوص سجده بر خاک، که شیعیان آن را به صورت مُهر در آورده و بر آن سجده می کنند باید گفت، پیامبر (ص) بر محلی سجده می کردند که یا مکانی خاکی بود یا حصیری بود که جزو مواردی است که سجده بر آن صحیح است. اما سجده بر فرش که ماده ای است غیر رویشی از زمین و در آن زمان وجود نداشته، بدعت است یا بر مُهری که فشرده خاک بوده و پیامبر (ص) بر آن سجده می کردند؟
این مدرس حوزوی تاکید کرد: بنابراین با این توصیف امروز این وهابیت است که باید پاسخ دهد چرا در دین بدعت کرده و مساله ای که خلاف سنت است را به جای می آورد.
حجت الاسلام اسدی ابراز کرد: سیره عملی مسلمین در عصر پیامبر اکرم(ص)، سجده بر زمین مسجد بود که با ریگ، کف آن مفروش شده بود و وقتی هوا گرم می‌شد آنان مشتی ریگ را در دست می‌گرفتند و خنک می‌کردند تا سجده بر آن آسان باشد.

وی با اشاره به نمونه هایی از سجده در اموری که صحیح است و صحابه بدان عمل می کردند، بیان کرد: جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: با پیامبر(ص) نماز ظهر می‌گزاردم که یک قبضه از ریگ‌ها را در کف گرفتم تا سرد بشوند و بتوانم بر آنها سجده کنم. (مسند احمد، جلد 3، صفحه 327 حدیث جابر و سنن بیهقی، جلد 1، صفحه 439)
وی خاطرنشان کرد: همچنین به ذکر نمونه ای دیگر در این باب می توان اشاره کرد؛ یکی از صحابه از این که پیشانیش به خاک برسد اجتناب می‌کرد و پیامبر (ص) به او فرمودند: که پیشانیت را بر خاک بگذار. ( کنزالعمال، جلد 7، صفحه 465 حدیث شماره 19810) و یکی از اصحاب بر پیچ عمامه‌اش سجده می‌کرد که پیامبر (ص) با دست خود عمامه را از پیشانیش بر داشت. ( سنن بیهقی، جلد 2، صفحه 105) و روایات دیگر اهل سنت دلالت دارند که پیامبر(ص) بر حصیر و خمره (گل کوزه)‌ سجده می‌فرمود. (مسند احمد، جلد 6، صفحه 179، 309، 331، 377، و ج2 ص192، 198)
پایان پیام/