به گزارش سرویس دیگر رسانه‌های خبرگزاری شبستان، علی اکبریان، مهاجم پیشین تیم های استقلال و پرسپولیس گفت:با برخی افرادی که از آنها انتظار داشتم و در دوران اوج فوتبالم ادعای رفاقت با من داشتند،بارها طی ماههای اخیر تماس گرفتم ولی جواب تلفن من را ندادند.
علی اکبریان که برای طی دوران محکومیت خود در زندان قزل حصار به سر می برد در گفت و گو با اوج درباره وضعیت خود عنوان کرد: با شرایطی که دارم تقریبا انس گرفته ام و برای زندگی جدیدم لحظه شماری می کنم.امیدوارم روزی برسد که دوباره بتوانم در جامعه ام حضور پیدا کنم و چهره سالمی برای نسل های بعد از خودم نشان بدهم.
وی درباره اینکه آیا از اتفاقات حول و حوش فوتبال ایران با خبر است یا نه گفت:کم و بیش از جریانات فوتبال ایران اطلاع دارم.از طریق تلویزیون مسابقات را می بینم.یکی،دو روزنامه هم برایمان به زندان می آورند و خبرها را می خوانیم.شنیدم دوباره بحث بازگشت مهدی رحمتی به تیم ملی به جریان افتاده است.امیدوارم جامعه فوتبال کمک کنند تا این دروازه بان به تیم ملی برگردد چون او می تواند برای جام جهانی به تیم ما کمک کند.
مهاجم پیشین استقلال و پرسپولیس درباره وضعیت تیم ملی افزود:چیزی که از کی روش دیدم مربی خوبی نشان داده است.فقط مشکل این است تیم ملی و در کل فوتبال ما دورانی را طی می کند که کمتر ستاره ای را می بینیم.وقتی ما بازی می کردیم،در تیم ملی علی دایی،مهدی مهدوی کیا،کریم باقری بازی می کردند.تیم ملی یک ممکلت نمی تواند بدون ستاره باشد.ما باید برای جام جهانی کاری کنیم که بازیکنان بزرگ با پیراهن تیم ملی راهی برزیل شوند.
اکبریان که در فوتبال ایران و توسط هواداران استقلال لقب روماریو را گرفته بود درباره اینکه چه بازیکنی را از نسل فعلی به خود نزدیک می بیند اظهار داشت:هواداران فوتبال به من لطف داشتند.من روماریو نبودم.کوچکترین عضو فوتبال بودم.نمی توانم خودم را با کسی مقایسه کنم.با این وجود وقتی بازی محمد مهدی نظری،بازیکن جوان استقلال را می بینم خیلی یاد خودم می افتم.از او می خواهم تا می تواند از حاشیه دور شود و فقط به فوتبال فکر کند.اطمینان دارم این بازیکن آینده درخشانی در پیش دارد.فکر می کنم اگر او در زمان ما بازی می کرد روماریو فوتبال ایران لقب می گرفت.
وی درباره اینکه در این مدت چه کسانی با او در تماس بوده اند گفت:خیلی ها پیگیر حال و احوال من هستند و خیلی ها هم فراموشم کرده اند.با برخی افرادی که از آنها انتظار داشتم و در دوران اوج فوتبالم ادعای رفاقت با من داشتند،بارها طی ماههای اخیر تماس گرفتم ولی جواب تلفن من را ندادند.نمی دانم،شاید از من می ترسیدند.با این وجود برخی هم بودند که من را مدیون خودشان کردند.علی نظری جویباری جزو کسانی بود که به من و خانواده ام خیلی امید داد.او از همین حالا برایم شغلی تدارک دیده تا پس از آزادی بیکار نباشم.امیدوارم خدا هیچ کسی را به روزیکه من افتادم نیندازد.
اکبریان افزود:دلم برای فوتبال بیرون زندان تنگ شده است.دوست دارم خدا قسمت کند یک بار دیگر به ورزشگاه آزادی پا بگذارم.نه اینکه به زمین بروم،همین که روی سکوهای ورزشگاه بنشینم برایم کافی است.تا آن روز امیدم به آن بالایی است و امیدوارم این روزها زودتر تمام شود.
پایان پیام/
نظر شما