گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان؛ نماز به عنوان اصلی ترین رکن اتصال بندگان به خدای متعال است. در این میان نمازهای مستحبی جایگاه ویژه ای دارند و در سیره و رویکرد ائمه جاری و ساری بوده و از سوی آنان سفارش شده است.
اما یکی از نمازهای مستحبی که بسیار به آن سفارش شده نماز غفیله است که غفیله از غفلت است. پیامبر اکرم(ص) فرمود: نماز مستحبی بخوانید هنگام غفلت، گرچه دو رکعت نماز کوتاه باشد، زیرا این دو رکعت انسان را به بهشت وارد می کند. عرض شد یا رسول الله هنگام غفلت چه وقت است؟ فرمود: میان مغرب و عشا. نماز غفیله دو رکعت است، ما بین نماز مغرب و عشا با فضیلتی بسیار و تاثیری مخصوص در بر آورده شدن حوایج دنیوی و اخروی.
کیفیت نماز غفیله
امام صادق(ع) فرمود: میان مغرب و عشا دو رکعت نماز بخواند، در رکعت اول بعد از حمد این آیه را بگوید:
وَ«ذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» (و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم تا در [دل] تاریکیها ندا درداد که معبودى جز تو نیست منزهى تو راستى که من از ستمکاران بودم) .
و در رکعت دوم بعد از حمد، آیات زیر را:
«وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لاَ یَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یَابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ»(و کلیدهاى غیب تنها نزد اوست جز او [کسى] آن را نمىداند و آنچه در خشکى و دریاست مىداند و هیچ برگى فرو نمىافتد مگر [اینکه] آن را مىداند و هیچ دانهاى در تاریکیهاى زمین و هیچ تر و خشکى نیست مگر اینکه در کتابى روشن [ثبت] است).
بعد دست ها را به قنوت برداشته و این دعا را می خوانی:
«اللّهمّ انّی اسئلک بمفاتح الغیب الّتی لا یعلمها الّا انت ان تصلّی علی محمّد و آل محمّد و ان تفعل بی کذا و کذا».
و به جای این کلمات حاجات خود را به هر زبانی که بتواند از خدا بخواهد و پس از آن بگوید:
«اللّهم انت ولیّ نعمتی و القادر علی طلبتی تعلم حاجتی فاسئلک بحقّ محمد و آله علیه و علیهم السّلام لمّا قضیتها لی».
بارالها، تو را به اسرار غیب، که جز تو کسی آن را نمی داند، سوگند می دهم که بر محمد و دودمان او درود فرستی و درباره من چنین و چنان کنی.
بارالها، تو ولی نعمت منی و به برآوردن نیاز من توانایی و حاجت مرا می دانی. سوگند به حق محمد و آل او، که بر او و بر آنان درود باد که حاجت مرا برآوری.
باز هم می توانی حاجات خود را از خدا بخواهی، امید است به آنچه که می خواهی برسی(1)
پی نوشت/
1.تحریرالوسیله،ج1،ص136
پایان پیام/
نظر شما