آرزویی که هنوز در صف صدور روادید به سر می برد

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان، با درگذشت «ریچارد نلسون فرای» ایران‌شناس آمریکایی در هفتم فروردین‌ماه امسال (27 مارس) که بیشتر عمر 79ساله خود را صرف شناخت و معرفی ایران، زندگی مردم و هنر آن‌ها کرد، خیلی‌ها یاد وصیت او افتادند که چند سال پیش، با تأکید خواست تا پس از مرگش در خاک ایران و کنار زاینده‌رود دفن شود.
با مطرح شدن وصیت فرای، همه منتظر مسئولان سیاست خارجی ایران بودند تا مجوز انجام این حرکت فرهنگی را بدهند، اما با تعلل انجام‌شده، تاجیکستان اعلام کرد که در صورت تمایل نداشتن ایران به انجام این کار، خواستار دفن این ایران‌شناس برجسته‌ آمریکایی در کشورش است. این حرف و حدیث‌ها ادامه یافت تا چند روز پیش که عده‌ای تجمع‌هایی را در اصفهان به راه انداختند. آن‌ها حتی در اعتراض به پیشنهاد دفن فرای در کنار دو ایران‌شناس آمریکایی که پیش از این در کنار زاینده‌رود دفن شده‌اند، یعنی پروفسور «آرتور پوپ» و «فیلیس آکرمن» شعارهای تندی دادند. علاوه بر این نماینده مردم اصفهان در صحن علنی مجلس شورای اسلامی نیز بیانیه ای در مخالفت دفن وی در اصفهان خواند.
سالک که فرای را جاسوس سیا دانست از مخالفت شدید مردم اصفهان در اجرای وصیت نامه وی خبرداد.
در این زمینه، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان محسن مصلحی، اعلام کرد که از این اتفاق خبر ندارد و آن‌ را پیگیری می‌کند. این در حالی است که خبر مربوط به آسیب رسیدن به مقبره پروفسور پوپ و تجمع گروهی معترض در اصفهان برای جلوگیری از دفن پروفسور فرای در اصفهان، به‌جز رسانه‌های رسمی، غیررسمی و شبکه‌های اجتماعی، بارها از شبکه‌های تلویزیونی فارسی‌زبان خارج از کشور پخش شده است.
از سوی دیگر، معاون میراث فرهنگی استان اصفهان ناصر طاهری، گفت: من در زمان وقوع این اتفاق در اصفهان نبودم و موضع اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان را نمی‌دانم.
گفتنی است ریچارد نلسون فرای نیز با این‌که در آمریکا ‌فوت کرد، همه‌ عمر خود را برای شناساندن ایران و ایرانیان صرف کرد. او به‌مدت 70سال درباره‌ تاریخ و فرهنگ ایران بزرگ تحقیق کرد و کتاب و مقاله نوشت. فرای در طول عمر خود دو کرسی ایران‌شناسی در آمریکا برپا کرد و چند کتاب و صدها مقاله‌ مهم درباره‌ ایران باستان و ایران بزرگ و شهر و تاریخ خراسان و فرهنگ ایرانی، اسلامی نوشت.
کرسی ایران‌شناسی دانشگاه کلمبیا و هاروارد به همت او تأسیس شدند و دانشجویان او کارهای ارزنده‌ای درباره تاریخ و تمدن ایران انجام دادند. او تا آخر عمر درباره ایران بزرگ تحقیق کرد و خاطرات خود را نیز در کتابی به‌نام «ایران بزرگ» نوشت که افراد مهم سیاسی و فرهنگی 70سال گذشته و ملاقات‌های او با آن‌ها را نشان داده است.
پایان پیام/