به گزارش خبرگزاری شبستان از البرز، به نقل از روابط عمومی جهاد دانشگاهی واحد استان البرز، دکتر رسول رسولی‌پور، عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی در سومین نشست از سلسله نشست‌های «افکار و احوال ما» که در دانشگاه خوارزمی برگزار شد، گفت: جامعه ما، انسان‌ها را به داشتن افکار خوب تشویق می‌کند، این‌که تا چه حدی تفکر در جامعه ما ارزشمند است باید بحث و بررسی شود. متأسفانه در مورد احوال انسان‌ها کمتر صحبت شده است و شخصی ما را تشویق نمی‌کند که از زندگی لذتی ببریم و یا تجربه‌های ناب در زندگی کسب کنیم. چیزهایی را که باید بدانیم، آشنا شویم، بشنویم و یا بگوییم، تکالیفی است که عموماً در بین ما رد و بدل می‌شود و تأکید بر جنبه افکار دارد و بر احوال انسان‌ها کمتر توجه می‌شود.
وی با قرائت آیه 24 سوره انفال که می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا و رسولش، وقتی که شما را می‌خوانند، اجابت کنید تا شما را حیات ببخشند»، به اهمیت داشتن حیات نو و توجه به احوالات در زندگی تأکید کرد و افزود: این آیه بیانگر این است که خدا و پیامبر، ما را به حیات و زندگی دعوت می‌کنند نه به تکلیف، نماز و روزه و نه آن نگرش سنتی، که ما را بدهکار کنند و یک سری تکالیفی برای ما بیاورند تا زندگی سخت و پیچیده شود.
رسولی پور ادامه داد: خداوند در این آیه، انسان را به حیات و نو شدن زندگی دعوت می‌کند. «أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ»؛ خدا میان آدم و قلبش قرار می‌گیرد و این یک حقیقت مسلم است که انسان به سوی خدا محشور می‌شود.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود خاطر نشان کرد: به اعتقاد من هدیه‌ای که انسان دریافت می‌کند نباید آن را در جایی نگه دارد؛ زیرا هدیه‌ای که متوقف شود هدیه بودن آن از بین می‌رود. هدیه باید جاری باشد. همان‌طور که صدقه جاری است، بخشش و عشق شما نیز باید جاری باشد.
به گفته رسولی پور، اگر شخصی بگوید که عاشق پدرش است، این گزاره‌ای ساده و منطقی است و وقتی تکذیب می‌شود که دوستی و بخشش منتشر نشود؛ چرا که امکان ندارد شخصی فقط به یک چیز متصل شود؛ حتی به خدا.
وی در این نشست که به همت اداره فعالیت‌های دینی، ادبی و هنری معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی استان البرز برگزار شد، تصریح کرد: حتی انبیا نمی‌توانند بگویند که ما فقط عاشق خدا هستیم و با دیگر موجودات کاری نداریم؛ زیرا عشق به خدا باید در عشق به خلق خدا، عشق به دوستداران خدا، به طبیعت خدا و حتی دشمنان خدا ظهور پیدا کند و منتشر شود. عشق باید همیشه وجه ممیزه‌ی یک انسان مؤمن باشد. وجه ممیزه‌ی انسان مؤمن تنفر و خشم نیست؛ بلکه عشق و بخشش است.
رسولی پور گفت: اگر هدیه را محبوس کنید، هدیه را از هدیه بودن ساقط کرده‌اید. هدیه باید جاری باشد هدیه‌ی بخشش و عفو نیز این‌گونه است. بدون بخشش و عفو نمی‌توان به کسی فهماند که شخص بخشنده و عَفُوّ‌ی هستید. خدا غفور و عَفُوّ است. بخشش او زمان و مکان ندارد و منتسب به یک گروه نیست.
وی در ادامه با اشاره به آیه‌ی «الَّذِینَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ دائِمُونَ» خاطر نشان کرد: ذکر یعنی جریان، ما باید خدا را ذکر کنیم؛ یعنی به همراه خدا جاری شویم. انسان‌های مؤمن، دائم در صلات هستند نه در پنج وقت؛ همیشه در دعا و در جریان و با خدا هستند؛ چون«أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ». خدا نزد ماست و از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و هر کجا باشیم خدا با ماست.
این استاد فلسفه اظهار کرد: درس عملی این جلسه این است که هر کاری را با یقین به این‌که خدا همراه ماست انجام دهیم. در لحظه‌ی انجام کار، مکثی کنیم و به خاطر بیاوریم که خدا همیشه و همه جا حاضر است.
وی با قرائت آیه 200 سوره بقره که می‌فرماید: «فَاذْکُرُواْ اللّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءکُمْ»، افزود: این آیه تصریح دارد که خدا را حداقل به اندازه پدرتان ذکر کنید؛ یعنی همان‌طور که در حضور پدر از انجام بعضی کارها ممانعت دارید، در پیشگاه خدا نیز ذکر کنید. اما متأسفانه در پیشگاه خدا مشغولیم و اصلاً خدایی را نمی‌بینیم که بخواهیم توجه کنیم.
رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی در ادامه سخنان خود با قرائت آیه 191 سوره آل عمران افزود: ذکر یعنی جریان. تعبیر «الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیَامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَىَ جُنُوبِهِمْ» در شب و روز جریان داشتن خودمان است. ما باید دائما نو شویم. دین در همه حال به انسان حیات می‌دهد؛ «إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ». اگر دین، ما را گرفته کند، تلخ و عبوسمان کند، دین نیست؛ آن گونه که نمازی که از سر اجبار و اکراه خوانده شود نماز نیست. می‌تواند یک نماز فقهی و شرعی باشد؛ اما نماز معنوی نیست و چیزی از آن حاصل نمی‌شود.
گفتنی است در این جلسه مباحثی از دیدگاه فلاسفه بزرگ در خصوص این‌که اندیشه مقدم بر اراده است و یا اراده بر اندیشه، مطرح شد و همچنین به رویکرد بینه‌جویانه و قرینه‌گرایی و بحث «اخلاق باور» که مورد توجه فیلسوفان دینی است پرداخته شد.
پایان پیام/
نظر شما