معلم می سوزد تا بسازد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، 12 اردیبهشت مصادف است با سالروز شهادت استاد مرتضی مطهری که در تقویم "روز معلم " حک شده است.در مقام پاسداشت از تلاش های معلمان سخنی بالاتر و زیباتر از کلام مولای متقیان، حضرت علی(ع) نمی توان یافت که فرموده اند: کسی که به من یک حرف بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.»

تعلیم و تعلم از شئون الهی است و خداوند، این موهبت را به پیامبران و اولیای پاک خویش ارزانی کرده است تا مسیر هدایت را به بشر بیاموزند و چنین شد که تعلیم و تعلم به صورت سنت حسنه آفرینش درآمد. انسان نیز با پذیرش این مسئولیت، نام خویش را در این گروه و در قالب واژه مقدس «معلم» ثبت کرده است.

آری ؛معلم کسی است که بر راه زندگی تک تک افراد جامعه تاثیر می گذارد و نقطه عطف زندگی آدم ها در صفحه های زندگی است،می توان گفت؛ شرافت و فضیلت برای معلم، زمانی ارزشمند است که بتواند این موهبت الهی را در وجود خود محقق سازد و با تمام وجود در جهت کمال جامعه به تعلیم و تربیت بپردازد.

مدرسه مهم ترین مکان برای تعلیم و تربیت است جائی که محل بروز و ظهور رسالت خطیر معلمی است که اگر او معلمی کند راه انحراف بسته می شود و این معلمان هستند که می توانند استقلال مملکت را حفظ کنند.

آری امروز روز معلم است؛ روز معلم ریاضی که با حساب و کتاب مساحت مهین عزیزمان را آموخت؛ با حساب و کتاب آموخت که چطور می توان همانند شهید احمدی روشن را تربیت کرد تا بر تارک تاریخ بدرخشند.

امروز روز معلم جغرافیا است که مالکیت بر ابوموسی و تنب بزرگ و کو چک را آموخت، امروز عشق به وطن نمی گذارد هیچ غیر ایرانی ادعای مالیکت آن را کند.

امروز روز معلم تاریخ است که از نبرد شیرمردان گفت از ایثار و فدارکاری، روز معلم ادبیات است که قلم را بدست داد و آموخت؛ چطور با خط ایرانی فارسی بنویسیم و صدای مظلومان را به گوش دنیا برسانیم.امروز روز معلم بینش است که مسیر سعادت را نشان داد.

امروز روز همه ی معلمانی است که محکوم به فداکاری هستند و این تنها محکومیتیست که با عشق به جان خریده است تا آینده کشور را با سرمایه های کشور که به امانت در دست دارد بسازد.
معلم و استادان و هر کسی که را ه علم آموزی را در پیش گرفته است نیک می داند که رسالتی سنگین و البته شیرین بر دوش دارد چراکه از دست و سخن توانای معلم است که انسان هایی فرهیخته، بزرگ و معروف و مشهور ساخته می شوند و گام در عرصه جامعه مینهد و این همان آرزوی دیرینه ای است که هر معلم از شاگرد خود دارد.

پایان پیام/