«مهدی هنری»
«اگر این خودنظارتى نباشد، اشکال به وجود مى‌آید؛ خود شما هم دارید مى‌بینید. من پارسال در این خصوص سفارش کردم. البته اخیراً در مجلس نسبت به این قضیه کارکى انجام گرفت، اما اهمیت این قضیه درست به دست نیامد. این خودنظارتى، تقواى جمعى است. ... در این طرح نظارت هم که حالا کلیاتش تصویب شده، دوستان جورى تنظیم کنند که یک نظارت واقعى انجام بگیرد؛ یعنى حالت سازوکار بده بستانى پیش نیاید. جورى عمل کنید که واقعاً یک چشم بصیر و بینائى از خود مجلس مراقبت کند. اینجور نباشد که رودربایستى و بده بستان و اینها بر این قضیه حاکم شود.» (دیدار رهبر معظم انقلاب اسلامی با نمایندگان هشتمین مجلس شورای اسلامی- 8/3/1390)
هر سال رهبر معظم انقلاب اسلامی به مناسبت تشکیل مجلس شورای اسلامی طیّ ماه خرداد با نمایندگان مجلس شورای اسلامی دیداری را ترتیب می دهند. به تبع این دیدارها با توجه به جایگاه مجلس و مقدرّات یکسال آینده امت در این نهاد وابسته به نظام اسلامی، ضمن اینکه اهمیت خاصّی می یابد باید دارای محتوای غنی نیز باشد. امسال نیز مانند سال های گذشته سخنان حضرت آقا با نمایندگان محترم دارای فرازهایی عمیق و مهم بود. لیکن آنچه مربوط می شد به طرح «نظارت بر نمایندگان» یا همان «خود کنترلی» مجلس و حواشی آن نشان داد این مطالبه رهبر عزیز انقلاب اسلامی برای ایشان از جایگاه بالایی برخوردار بوده است.
چنانچه متن کامل بیانات رهبری با نمایندگان را در قالب برنامه «Word» ریخت معلوم می شود از 3855 واژه این سخنرانی 1064 واژه مربوط به مباحثی درباره تقوای جمعی و نظارت بر مجلس بوده است. این آمار از اهمیت بحث پرده برداری می کند. بحثی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان می توانست نارسایی های سه دهه مجلس جمهوری اسلامی را رفته رفته مرتفع کند. به طور مثال اغلب بین دولت و مجلس درباره چگونگی تصویب لوایح تنش رُخ می داده است. این تنش ها بیشتر از آنجا ناشی می شود که برخی نمایندگان منافع محلی و مربوط به رأی آوری خود را بر مصالح کشور مقدم می دانند یا اصولاً بعض آقایان نماینده گُمان می برند چنانچه لایحه را طوری تصویب کنند که دست دولت را در اجرای اهداف باز بگذارد به ملت خیانت کرده اند و در توجیه این مسئله می گویند: "ما وکیل المله هستیم نه وکیل الدوله!". این تشنجات در حالی پدیدار می شود که رهبر معظم انقلاب اسلامی بارها از نمایندگان خواسته اند ضمن پرهیز از ورود به جزئیات با دول جمهوری اسلامی در اجرائیات کشوری مدارا کنند. چنانچه در دیدار اخیر نیز فرمودند: «هم قانون فصل‌الخطاب است براى عمل دولت، هم گرایشهاى دولت و تشخیصهاى دولت یک اشاره است به قانونگذار براى کیفیت قانونگذارى. این مسئله با استقلال مجلس منافات ندارد. من نماینده‌ى مجلس هم بودم، رئیس دولت هم بودم؛ من هر دو جا را تجربه کردم. در طول این سالهاى متمادى هم، هم مجالس را دیدم، هم دولتها را دیدم. هیچ اشکالى ندارد که یک مجلسى قانون صحیح و درست و قوى و منطقى را جورى تنظیم کند که براى دولت، رفتار طبق آن قانون، عملى باشد، ممکن باشد، آسان باشد. اگر این شد، معنایش این نیست که مجلس استقلال ندارد. بعضى‌ها که شاید میخواهند سر به تن این مجلس هم نباشد، آدم مى‌بیند که شده‌اند دلسوز استقلال مجلس: آقا مجلس استقلال داشته باشد!».
از این حیث خیلی ها عقیده داشتند مطالبه رهبری برای ایجاد یک سیستم کنترلی متقن و پایدار بر عملکرد نمایندگان و نیز کلّیت مجلس باعث می گردید زمینه برای اصلاح عیوب ساختاری و قدیم الایّام نهاد تقنینی کشور ایجاد شود لیکن دست خالی نمایندگان در دیدار با رهبری اثبات کرد این مجلس آنقدر هم که امت انتظار داشت تابع ولایت مطلقه فقیه و پیرو مصالح عالیّه ی کشور نیست. این نقطه منفی مجلس هشتم در کنار عملیات های تقنینی چون وقف دانشگاه آزاد (یکشنبه سیاه)، ابهام فراوان در تصویب لایحه برنامه پنجم توسعه و لوایح بودجه سالیانه 89 و 90، ماجرای یک میلیارد دیوان محاسبات در ایّام انتخاباتی، مدارا با فتنه توسط اعضای ارشد هیئت رئیسه در اولین روزها و ماه های فتنه 88 و ... چهره ی مخدوشی را از مجلس هشتم به جای گذاشته است.
با تمام تفاسیر عدم تصویب طرح نظارت نمایندگان طیّ یکسال کامل که حضرت آقا از آن به "کارکی" تعبیر کردند و ارسال کلیّاتی ضعیف به هیئت رئیسه که از نظر ولی امر مسلمین در هیاهوی تعارفات و بده بستان های معمول مجلس گُم خواهد شد؛ نقشه ای طراحی شده می نماید. نگاه به سیر حرکتی این طرح در سالن ها و صحن علنی ثابت می کند افراد خاصی در مجلس تصمیم داشته اند نمایندگان دست خالی به محضر امام امت برسند. بر همین اساس نه آوردن های هدفمند اقلیت مجلس در تصویب فوریت و کلیت این طرح و هم پیالگی شبه اصولگرایان با آنان به بهانه های صنفی و شعارهایی چون "آزادی نماینده" و نیز تأخیرهای هیئت رئیسه در ارجاع این طرح به کمیسیون های تخصصی و سپس اعلان در صحن علنی همگی دست به دست دادند تا بزرگترین خدمتی که مجلس هشتم می توانست برای اعتلای مجلس و کشور انجام دهد یکسال عقب افتد و شاید اصولاً همان ها که مجلس را در ریلی انداختند که طرح نظارت یکسال مؤخر شود و متعاقباً رهبر عزیز انقلاب اسلامی را رنجانند؛ اصولاً نگذارند این طرح مصوّب شود و لذا اگر نشد حداقل طرحی تصویب شود که در بازی های لابی گرای نمایندگان گُم و گور شود.
با همه این تفاسیر باید گوشزد کرد روزشمار مجلس از سال گذشته.
پایان پیام/
نظر شما