اکبر صحرایی از نویسندگان کشورمان در پاسخ به این سوال که ادبیات ایران تا چه اندازه قابلیت عرضه جهانی دارد به خبرنگار شبستان گفت: ادبیات ایران که برگرفته از فرهنگ بومی ایران است، قطعا چه از نظر سابقه تاریخی و چه از لحاظ متون کهن متعدد قابلیت عرضه جهانی دارد به خصوص اینکه ما جزو 10-12 کشور جهان هستیم که بازدید جهانگردی و توریستی داریم.
صحرایی با تاکید بر لزوم بررسی اسطوره هایی که در حوزه ادبیات و هنر در کشورمان داریم، بیان کرد: کشور ما این پتانسیل را داراست که فرهنگ بومی خود را به مخاطب جهانی معرفی کند.
وی در پاسخ به این سوال که چقدر داستان و رمان هایی که در جشنواره های داخلی برگزیده می شوند قابلیت جهانی شدن دارند به شبستان اظهار داشت: بالاخره کارهایی صورت گرفته که در جشنواره هایی همچون جایزه جلال، داستان انقلاب، حوزه دفاع مقدس و جشنواره های خصوصی سالانه برگزیده شدند. بسیاری از این آثار قابلیت مطرح شدن جهانی را دارند اما متاسفانه استعداد برنامه ریزی و استراتژی خاصی برای ترجمه و عرضه آنها نبوده است.
این نویسنده با اشاره به پتانسیل خوب کشورمان در بسیاری از زمینه ها عنوان کرد: مشکل عمده کار ما در معرفی است وگرنه ما در بسیاری از حوزه ها همچون صنعت، کشاورزی، علم و تکنولوژی یکی از کشورهای نادر هستیم اما در معرفی و ارایه فرم دچار مشکل هستیم و این مشکل در ادبیات و هنر ما نیز وجود دارد وگرنه آثار جذاب داریم.
صحرایی معتقد است، ادبیات ایران از لحاظ سبک و محتوا نه تنها مشکلی ندارد بلکه آثار قابل قبولی داریم اما در ارایه و طرح این آثار دچار مشکل هستیم.
نویسنده مجموعه سه گانه" دار و دسته دار علی" با بیان اینکه متولیان فرهنگی برنامه ریزی ندارند، تصریح کرد: نه بخش دولتی و نه بخش خصوصی برنامه ای برای صدور آثار ادبی و هنری به جهان ندارند. اینها دست به دست هم می دهد که آثار قابل توجه ما دچار رکود و فراموشی شود.
وی خاطرنشان کرد: در حقیقت ما نیروی بالقوه داریم اما این نیروها به بالفعل و اجرا درنیامده است. اگر برنامه ریزی شود حداقل 40 اثر خوب داستانی داریم که می توانیم آنها را ترجمه و ارایه دهیم. در حوزه های تاریخ شفاهی، زندگینامه، داستان، رمان و خاطرات آثار خوبی داریم که قابلیت عرضه جهانی دارند.
نویسنده "ورود ممنوع "و "پرونده 312" مخاطب شناسی را یکی از نکات مهم در عرضه آثار ادبی به جهان دانست و افزود: پس از انتخاب کارهای پرمخاطب که چاپ های متعدد دارند باید مخاطب شناسی کنیم که مثلا در آمریکای لاتین، آسیا و فلان کشور چه منش و رفتاری وجود دارد، فصل مشترک آنها با ما چیست. مواردی اینچنینی باید بررسی شود تا کتاب مناسب برای ترجمه برای آن منطقه انتخاب شود.
وی یادآور شد: تاکنون 10 جایزه از جشنواره های کشوری را دریافت کردم اما روابط عمومی و تشکیلات مربوطه درباره ترجمه کتاب هایم مرا مخاطب قرار ندادند و در این زمینه اقدامی نکردند.
پایان پیام/
نظر شما