به گزارش گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان: مسجد به عنوان رفیع ترین سنگر حفظ و ترویج فرهنگ اسلامی، همواره عَلَم عِلم را در بلندای مناره کالبدش در اهتزاز در آورد و از هر علم و آموزشی که در ابعاد مختلف دارای اثربخشی مادی-معنوی بوده باشد جانبداری می کند؛ اما در مقابل، بنیان گذار مسجد، آنچه را که از نشستن و گفتن در آن فایده علمی-کاربردی به همراه نداشته باشد و به هدف یابی انسان کمک نکند محکوم می نماید و از برگزاری چنین مجالسی در مسجد باز می دارد!
در تایید موضوع، به حدیثی از حضرت امام موسی کاظم(ع) توجه فرمایید:
«دخل رسول الله (ص) المسجد فاذا جماعة قد اطافوا برجل فقال: من هذا؟ فقیل: علامة، فقال و ما العلامة؟ فقالوا: اعلم الناس بانساب العرب و وقایعها و ایام الجاهلیة و الاشعار العربیه، فقال النبی(ص): ذلک علم لا یضر من جهله و لا ینفع من علمه، ثم قال النبی(ص): انما العلم ثلاثة: آیة محکمة او فریضة عادلة، او سنة قائمة و ما خلاهنّ فهو فضل! »
رسول خدا(ص) وارد مسجد شد و متوجه گردید که گروهی اطراف مردی حلقه زده اند، پرسید این مرد کیست؟ گفتند: علامه است! فرمود: علامه چیست؟ گفتند: آگاه ترین مردم نسبت به اصل و نژاد عرب، سرگذشت آنان، روزگار جاهلیت و اشعار عربی است! پیامبر فرمود: اینها دانش هایی هستند که هر که نداند زیانی برایش نرسد و هرکه فراگیرد نفعی برایش نبخشد، سپس فرمود: همانا علم در سه چیز است:
-آیه محکمه: اصول اعتقادی و علوم مستدل
-فریضه عادله: علم اخلاق
-سنة قائمة: مسائل فقهی و دیگر علوم مورد نیاز جامعه
غیر از اینها جز اظهار فضل چیز دیگری نیست!
پیامبر اکرم(ص) در این بیان حکمت آمیز خاطر نشان ساخت که هرچند علم مداری یکی از محورهای عمده بنیان مسجد را تشکیل می دهد اما باید توجه داشت که لباس علم به اندام هر پدیده و سخنی دوخته نشده است و مسجد نیز تحمل امواج لاطائلات را ندارد.
لذا آن حضرت و ائمه اطهار(ع) هرجا که با ظهور سخنان بی فایده در مسجد مواجه می شده اند با آن شدیدا برخورد کرده و اجازه ادامه چنین روندی را نداده اند.
ان امیرالمومنین(ع) رای قاصّا فی المسجد، فضربه بالدّرّة و طرده
«حضرت امیرالمومنین در زمان حکومت اش روزی با افسانه گویی در مسجد مواجه شد، او را تازیانه زنان از مسجد بیرون انداخت» .
برگرفته از کتاب: مسجد نهاد عبادت و ستاد ولایت
نظر شما