اکبر صحرایی از نویسندگان کشورمان در مورد وضعیت گفت وگو و تعامل بین نویسندگان به خبرنگار شبستان گفت: بحث بحران گفت وگو در ایران یک بحث فراگیر اجتماعی است که به همه افراد جامعه اعم از هنرمندان سرایت می کند. متاسفانه فقر گفت و گو به لحاظ اجتماعی و روانشناسی با مدرنیزه شدن جامعه سال به سال هم تشدید می شود.
صحرایی ادامه داد: با آمدن رسانه ها و سایت های مختلف گفت وگو کمتر شده است. در حقیقت هر چقدر امکانات الکترونیکی و فضاهای مجازی بیشتر می شود، به همان نسبت فضاهای گفت و گو کاهش می یابد.
وی با اشاره به کاهش گفت و گو بین نزدیکان و اقوام و خویشان اظهار داشت: گفت و گو در ارتباطات خانوادگی و همچنین رفت و آمدها تبدیل به پیامک و تلفن شده است. وقتی که شرایط اینگونه تغییر می کند، فضاهای گفت وگو بین نویسندگان هم تحت تاثیر قرار می گیرد و این یک مسئله اجتناب ناپذیر است زیرا نویسندگان هم جزو این جامعه هستند.
این نویسنده با بیان اینکه ارتباط و گفت و گو بین نویسندگان کاهش یافته است، عنوان کرد: قبلا مجامع و جلساتی بود که نویسندگان دور هم جمع می شدند. این فضا به نویسندگان کمک زیادی می کرد. متاسفانه در حال حاضر فضای گفت و گو بین نویسندگان تحت تاثیر فضای مجازی قرار گرفته است و گفت وگو بین نویسندگان کم شده است.
صحرایی خاطرنشان کرد: در یکی دو سال اخیر که دچار بحران کتاب شده ایم این بحران ارتباط بین نویسندگان را تحت تاثیر قرار داده است. نویسندگان کمتر دور هم جمع می شوند و کمتر در مورد آثار یکدیگر حرف می زنند و اظهار نظر می کنند.
وی فضای کلی گفتمان را متاثر از مسایل اجتماعی دانست و افزود: معمولا نویسنده و شاعر باید بین مردم و در بطن مردم باشند. نویسنده و شاعر جدا از اجتماع نیستند. مسایل اجتماعی بر روی همه افراد تاثیر می گذارد و نویسندگان هم از این تاثیر مستثنی نیستند.
صحرایی با بیان اینکه قبلا جلسات خاص با عناوین مختلف که اکثرا غیردولتی بود بین نویسندگان تشکیل می شد، گفت: جلسات هفتگی با عنوان های مختلف شاعران و نویسندگان را دور هم جمع می کرد. متاسفانه در حال حاضر با رشد رسانه های الکترونیکی که کتاب را نیز تحت تاثیر قرار داده است، جلسات دور همی نویسندگان کاهش یافته است.
این نویسنده تصریح کرد: قطعا ارتباطات می تواند به رشد و تکامل کار تالیف کمک کند، مثلا ارتباط و گفت وگو می تواند به شاعر در بحث تراوش شعر کمک کند. در قدیم یعنی همین یکی دو دهه قبل شاعران و نویسندگان دور هم جمع می شدند و آثار هم نقد می کردند، از هم ایده می گرفتند و از نظرات هم بهره می بردند. این فضای گفت و گو به رشد آثار شعرا و نویسندگان کمک می کرد.
صحرایی با بیان اینکه فضای گفت و گو بین نویسندگان به رشد آثار آنها کمک زیادی می کند، عنوان کرد: تبادل نظر بین نویسندگان باعث می شود که نویسنده نظرات اعمال شده را در نظر بگیرد و به کار ببندد و این به اصلاح و تعالی اثرش کمک می کند.
وی با اشاره به اینکه فضاهای مجازی خانواده ها را هم تحت تاثیر قرار داده است، بیان کرد: قبلا فضای گفت وگو بین افراد یک خانواده بیشتر بود. در دور همی های فامیل چندین خانواده جمع می شدند و نظرات و همفکری های آنها باعث می شد که مشکل یک خانواده خود به خود حل شود و گاه همه برای حل یک مشکل تشریک مساعی می کردند.
صحرایی جامعه را دچار مشکل دیالوگ دانست و افزود: امروزه نویسنده کنج عزلت برگزیده در اتاق یا اداره کار خود را انجام می دهد و از فضای اجتماع دور شده است. این دور شدن از اجتماع و مردم و کاهش گفت و گو تاثیر مستقیم بر آثار نویسندگان می گذارد.
این نویسنده با بیان اینکه در متون مذهبی بر گفت و گو تاکید شده است، اظهار داشت: ما نیاز به گفت و گو داریم. باید در روند ایجاد شده در فضای گفت وگو تجدیدنظر شود تا این بحران گفت و گو در جامعه ما از بین برود.
نظر شما