آیت‌الله محمد حسین احمدی فقیه، مدرس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم به خبرنگار شبستان گفت: ماه شعبان در دعای مخصوص این ماه به این صورت آمده است که هذا شَهْرُ نَبِیِّکَ سَیِّدِ رُسُلِکَ شَعْبانُ الَّذى حَفَفْتَهُ مِنْکَ بِالرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ یعنی این ماه نبی توست که با رحمت و رضوان تو پوشیده شده است.
وی افزود: همچنین این ماه، ماه شفاعت نیز هست که فرموده‌اند وَ نَیْلِ الشَّفَاعَةِ لَدَیْه یعنی در این ماه می‌توان به شفاعت پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) رسید. همچنین در دعا آمده است اَللّهُمَّ وَاجْعَلْهُ لی شَفیعاً مُشَفَّعاً؛ خدا ماه شعبان را برای من ماه شفاعت و پذیرفته شدن شفاعت قرار بده.
مدرس خارج فقه و اصول ماه شعبان را ماه پیامبر (ص) خواند و افزود: پیامبر (ص) نسبت به این ماه اهتمام ویژه‌ای داشت و خود را برای ضیافت الهی آماده می‌کرد. همچنین احتمال دارد شب قدر در این ماه یعنی در نیمه شعبان قرار داشته باشد، به همین دلیل این ماه دارای فضیلت بسیار زیادی است.
آیت‌الله احمدی فقیه پیروی از سنت پیامبر (ص) را مهم‌ترین وظیفه مومنان در این ماه دانست و عنوان کرد: پیروی از سنت پیامبر (ص) است که ما را به شفاعت ایشان و در نهایت رحمت و رضوان الهی می‌رساند و می‌توان با انجام اعمالی که در این ماه وارد شده است مانند نماز مخصوص شب نیمه شعبان که از امام صادق (ع) روایت شده زمینه رحمت و رضوان الهی را در خود به وجود آورد.
استاد حوزه علمیه قم مناجات را به معنای سخن گفتن نهایی دانست و گفت: مناجات شعبانیه از مهم‌ترین دعاها است که امام خمینی آن را جزء افتخارات شیعه می‌دانست و اهل بیت (ع) بدون استثنا به خواندن آن اهتمام دانستند.
وی با اشاره به فرازهای عرفانی مناجات شعبانیه عنوان کرد: این دعا بر کمال انقطاع از غیر حق تأکید می‌کند تا جایی که انسان بتواند حتی حجا‌ب‌های نورانی را نیز از میان بردارد.
آیت‌الله احمدی فقیه با اشاره به حجاب فراموشی گفت: فرازی از همین دعا با عبارت وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِکَ به حجاب فراموشی خود اشاره می‌کند که انسان از سرمایه‌ها و استعدادهای عظیم خود غافل شود و خود را به کم بفروشد.
مدرس خارج فقه و اصول تصریح کرد: علامه طباطبایی فراموشی خود را چنین تفسیر می‌کرد که انسان خود دروغین را به جای خود واقعی‌اش اشتباه می‌گیرد و فکر می‌کند برای خودش کسی است در حالی که بعد از مرگ به پوچی خود پی می‌برد.
وی با اشاره به مسئله نظر به نور خدا که در مناجات شعبانیه به آن اشاره شده است، گفت: وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ قلب‌های انسان تنها با روشنی نگاه کردن خدا روشن می شود. این نور، نور فطرت است که می‌تواند به نور خدا نظر کند یعنی در اینجا دو حرف وجود دارد که نور خدا تنها به کسی می‌تابد که نور فطرتش را روشن کرده باشد.
پایان پیام/
نظر شما