خبرگزاری شبستان: مترو هنوز چند سالی نیست که مهمان شهر تهران شده است هرچند شهرداری با تلاشی مضاعف در پی افتتاح یک ایستگاه در هر ماه است تا بار جابجایی مسافر را از خیابان ها و بزرگراه های بعضا قفل شده تهران بردارد و سفری امن، آسان و سریع را به شهروندان هدیه کند.
اما این آرمان شهر زمینی خیلی زود به پاتوق دستفروشان تبدیل شد. دستفروشانی که خود جزو عجایب مترو بودند از هر قشر و سن و سالی در میان آنها بود و کیسه ای که در آن همه چیز بود و پیدا می شود از مجاز تا غیرمجاز پدیده دستفروشی در مترو کم کم داشت جا می افتاد و به بخشی از فرهنگ آن تبدیل می شد که شهرداری برای رفاه مسافران و تامین امنیت آنها از اجناسی که بدون هیچ نظارتی عرضه می شد دست به جمع آوری دستفروشان مترو زد.
جمع آوری دستفروشان مترو هم موافقانی داشت و هم مخالفانی، مخالفانی که ظاهرا بیکار ننشسته اند و بنای ناسازگاری با این طرح را گذاشته اند و متوسل به فضای بی چفت و بست مجازی شده اند.و می توان حدس زد که دغدغه و درد آنها جلوگیری از فعالیت دستفروشان نیست که اگر بود حتما در بیان نقد و دغدغه خود رعایت اصول اخلاقی را می کردند.
نگارنده هرچند معتقد است اگر وضع اشتغال درست شود با پدیده دستفروشی چندان مواجه نخواهیم شد ولی بیکاری اشتغال و یا هر چیز دیگر نباید باعث شود ما هدف از ساخت مترو را و کارکرد آن را فراموش کنیم و شهرداری نیز متولی بیکاری نیست پس مخالفت با این طرح نباید رنگ و بویی غیر از دلسوزی به خود بگیرد قطعا اگر کسی از بیکاری دستفروشان در مترو شاکی است و اظهار گلایه می کند می تواند در کنار نارضایتی خود راه حل نیز ارایه کند راه حلی که به حل مشکل منجر شود وگرنه جز تکدر خاطر مشفقان و مشتاقان خدمت این شهر حاصلی نخواهد داشت.
به هر حال در پایان باید بگویم فراموش نکنیم که اگر دل نگرانی وجود دارد باید نگران کارگرانی باشیم که در دل تونلهای غبار آلود مترو با هزاران خطر می جنگند و عرق می ریزند تا رفاه را به شهروندان هدیه کنند. آری دست مریزاد به همت و غیرتتان ای جهادگران امروز ایران
هادی دهقانی
نظر شما