در بحرین چرا مثل لیبی پرواز ممنوع اجرا نمی شود؟

 خبرگزاری شبستان: مصاحبه اختصاصی با اوتو ایگیتا، عضو انجمن ملی قطب دموکراتیک کلمبیا:

ناتو در حال افزایش عملیات خود در لیبی است و شاهد افزایش روز افزون تعداد قربانیان غیر نظامی هستیم، در حالی که پیش از این ناتو اعلام کرده بود هدفشان حفاظ از غیر نظامیان است، نظر شما در این خصوص چیست؟

ناتو پیمان نظامی قدرت هاب کاپیتالیستی-اروپایی و فاتحان جنگ جهانی دوم است. آمریکا و کانادا عضو این سامان هستند زیرا در کنار کشور هایی بودند که مورد حمله آلمان نازی قرار گرفته بودند، وپس ازآن، این سازمان را تشکیل داده اند تا چالش شوروی سابق که پیمان ورشو و مدل سوسیالیستی را بنا کرده بود مهار سازند .ایده ناتو این بود تا مراقب باشد سوسیالیسم جایگزین کاپیتالیسم نشود.
در وهله دوم باید گفت پس از توافقنامه ریگان-گورواچوف در اوخر دهه 80، اکنون از پیمان ورشو و بلوک کشورهای سوسیالیست اثری نمانده است...اما نظام کاپیتالیستی و کشورهای غنی از منابع طبیعی و استراتژیکی مانند نفت، گاز، کربن که به خاطر استقلال و حاکمیت خود مبارزه می کنند هنوز پا برجا هستند.. ناتو در واقع حاصل منافع قدرت های کاپیتالیستی غرب و یک ماشین جنگی ویران کننده است.
در خصوص لیبی باید بگویم این کشور منبع شغلی برای خارجی ها و گذرگاهی برای هزران مهاجر آفریقایی بود. در چنین شرایطی امریکا و ناتو فرصت و بهانه خوبی برای حمله به لیبی پیدا کردند، و به دنبال چنین شرایط و بهانه ای نیز برای حمله به سوریه و ایران هستند. آنها از قیام مردمی و گسترده مردم منطقه برای پیش برد، تقویت و توسعه سلطه خود بر کشورهای دیگر استفاده کردند.
ناتو بر اساس قطعنامه 142 شورای امنیت سازمان ملل به بهانه حمایت از مردم لیبی به این کشور حمله کرد و منطقه پرواز ممنوع را اجرا کرد و دارایی های خانواده قذافی را مسدود کرد. اما در حقیقت در پس حمله به لیبی سیاست تغییر رژیم نهفته بود، و نه عملیاتی بشر دوستانه برای حفاظت از غیر نظامیان. پس از جنایاتی که در عراق، افغانستان و فلسطین مرتکب شدند چه کسی می تواند باور کند که انها برای حفاظت از مردم آمده اند؟ ناتو در قالب دیپلماسی وحشیانه ای عمل می کند که تا کنون جان میلیون ها کودک، زن و مرد را در افغانستان، فلسطین، پاکستان و دیگر کشورها گرفته است. 

از سوی دگیر شاهد سیاست دوگانه کشورهای اروپایی و آمریکا در قبال تحولات منطقه هستیم، از سویی به لیبی حمله می کنند و از سوی دیگر در برابر کشتار مردم یمن و بحرین سکوت می کنند، این سیاست را چطور توجیه می کنید؟

 بله درست است ما شاهد تناقض هستیم، زیرا در اینجا مسئله منافع پادشاهی سعودی در میان است که از رژیم بحرین محافظت می کند. مردم بحرین قیام کرده اند و خواستار احقاق حقوق سیاسی خود و آزادی هستند اما به شدت سرکوب می شوند، اما مسئله اینجاست که در بحرین خبری از قطعنامه منطقه پرواز ممنوع و بمباران رژیم این کشور نیست. از سوی دیگر آمریکا متعهد است که از پادشاهی عربستان سعودی دفاع کند.
در خصوص یمن باید بگویم تفاوت هایی وجود دارد، زیرا اگرچه همپیمان آمریکا در مبارزه با القاعده بوده، امام علی عبدالله صالح که 32 در این کشور حکومت کرد اکنون مهره ای ناکار آمد برای آمریکا است. مانند آنچه در مورد مصر افتاد و حسنی مبارک دیگر ضامن منافع آمریکا و اسرائیل نبود.

همچنین بسیاری از کارشناسان معتقدند که امریکا در نظر دارد تا از قیام های مردمی منطقه به سود منافع خود استفاده کند، نظر شما در این زمینه چیست؟

بله، کاملا درست، مردم حتما متوجه تفاوت رفتار در قبال تحولات اخیر منطقه شده اند، در لیبی شاهد بمباران و کشتار مردم به دست ناتو هستیم و در مصر و بحرین و یمن خبری از بمباران نیست.

در پایان می خواهیم دلیل همزمانی قیام های مردم منطقه را بدانیم، این امر ناشی از سیاست های امپریالیستی است که کاخ سفید به دولت های سر سپرده امپریالیسم تحمیل کرده است؟

بسیاری از مردم منطقه دلایل کافی برای قیام علیه شرایط فعلی زندگی و سال هایخفقان و سرکوب گری را دارند. (تونس پس از انکه که یک فروشنده خیابانی در مقابل سازمانی دولتی خود سوزی کرد قیام کردند)و به دنبال آن؛ مصر پس از فراخوان جنبش جوانان 25 ژانویه در فیس بوک، ایمیل و دیگر شبکه های اجتماعی علیه فرصت های کم شغلی، فقر و ظلم دولت مبارک تظاهرات کردند. مصر سال ها در فقر و بد بختی به سر می برد که ناشی از تحمیل سیاست های کاپیتالیستی توسط رژیم مبارک بود. این مدل در سراسر جهان گسترش یافت و اکنون پیامد های آن را در دیگر کشورها از جمله یونان، اسپانیا، پرتقال و ایرلند می بینیم.اما علاوه بر اینکه همپیمان بی قید و شرط امریکا در منطقه بود، سالانه میلیون ها دلار دریافت می کرد تا مانع از هرگونه شورش و تلاش برای تغییر دولت، سیاست و جهت اقتصادی شود، در ازای این خدمت، انها از مبارک چهره ای به جهان معرفی کردند که با اسلام گرایی افراطی (القاعده) مبارزه می کند، اما در حقیقت وی ضامن توافقنامه هایی بود که آمریکا و اسرائیل نه تنها به مردم فلسطین تحمیل می کردند، بلکه عامل حقارت ملت های عرب بود.