خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: تاریخ مراودات سیاسی بین ایران و نروژ به سال ۱۲۸۴ (۱۹۰۵ میلادی) برمی‌گردد. هم‌زمان با اعلام استقلال نروژ، ابتدا سفراء ایران در روسیه و پس از تأسیس سفارت در استهکلم در سال ۱۲۸۹ (۱۹۱۰ میلادی)، سفراء ایران در سوئد، در نروژ اکردیته بودند. در ۳۰ فروردین ۱۳۴۲ (۱۹۶۳ میلادی)، سفارت ایران در اسلو تأسیس شد و از آن پس روابط ایران و نروژ، بر اساس اصول تفاهم و همکاری گسترش یافت.
بنابراین گزارش، روابط اقتصادی ایران و نروژ در سال ۱۳۰۹، با امضاء عهدنامه مودت‌آمیزی در زمینه دریانوردی آغاز شد. بعد از آن در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۲۹ (۲۲ ماه مِی ۱۹۵۰) موافقت‌نامه سرویس‌های حمل و نقل هوائی - بازرگانی میان دو دولت به امضاء رسید و قراردادهائی نیز در (اکتبر ۱۹۵۶)، درباره معافیت متقابل شرکت‌های هواپیمائی از پرداخت مالیات مورد توافق قرار گرفت. روابط اقتصادی بین دو کشور، طی سالیان متمادی به صورت سنتی ادامه داشت ولی در سطح نسبتاً پائینی برقرار بوده است. در سال ۱۳۵۵، اجلاس مشترکی در زمینه‌های اقتصادی و فنی در سطح وزیران دو کشور در اسلو برگزار شد. در این اجلاس، دولت نروژ برای همکاری خود با ایران در زمینه توسعه صنایع فلزی، کمک به بهبود سیستم کشاورزی ایران و توسعه ارتباطات راه دور اعلام آمادگی کرد و دولت ایران نیز در مقابل موافقت کرد که برخی از اقلام مورد نیاز نروژ را تأمین نماید.
در سال ۱۳۵۷، دومین نشست اقتصادی و فنی مقامات دو کشور برگزار شد، این کمیسیون موافقت کرد که همه اقداات لازم برای افزایش صادرات کالاهای صنعتی و نیمه تمام ایران به نروژ واگذار شود. ضمن اینکه توصیه‌هائی نیز در مورد افزایش صادرات نروژ به عمل آمد. با وجود این نشست‌ها سطح مبادلات تجاری بین دو کشور ایران و نروژ هیچ‌گاه توسعه چشمگیری نیافت که علت آن، محدود بودن امکانات صادراتی دو کشور، دسترسی آسان نروژ به بازارهای اروپا و آمریکا، بعد مسافت ایران و نروژ، غنی بودن نفت و گاز نروژ و طبعاً بی‌نیازی نروژ از نفت و گاز ایران می‌باشد.
این گزارش می افزاید: حال نروژ درصدد است تفاهم نامه ای را در بخش فناوری های جدید صنعت نفت با کشورمان امضا کند و همکاری های علمی بین دو کشور را توسعه بخشد. پژوهشگاه صنعت نفت در این رابطه نوشته است: "هیاتی از شرکت بین المللی آکر سولوشنز نروژ (Aker Solutions) با سفر به تهران و حضور در این پژوهشگاه، درباره انتقال فناوری و همکاری های علمی با ایران با مسئولان پژوهشگاه گفت وگو کردند. هیات نروژی در دیدار با محمد رضا کاتوزیان رئیس پژوهشگاه صنعت نفت، درباره همکاری های فناورانه در چهار حوزه بالادست، پایین دست، محیط زیست و منابع انسانی مذاکره داشتند. مدیریت آب و ماسه در حوزه بالادستی، همکاری در توسعه مرکز جدید فراساحل و تاسیسات سطح الارضی در حوزه پایین دستی، بازیافت پساب ها در حوزه محیط زیست ، انرژی و برگزاری دوره های مشترک آموزش نیروهای انسانی از مباحثی بود که در این نشست مورد بررسی و تبادل نظر قرار گرفت. بنابراین گزارش، دو طرف توافق کردند تفاهم نامه ای را در زمینه تبادل و تعامل خدمات فناورانه و توسعه و انتقال فناوری ها تنظیم و در آینده نزدیک امضا کنند."
یادآور می شود: نروژ دارای ذخایر زیادی از نفت خام، گاز طبیعی، مواد معدنی، آبزیان، چوب، آب شیرین و نیروی برق‌آبی است. صنعت نفت حدود یک‌چهارم از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهد و این کشور چهارمین درآمد سرانه در جهان را دارا است. نروژ از الگوی کشورهای رفاه‌محور شمال اروپا پیروی می‌کند و در ازای دریافت مالیات‌های سنگین از شهروندان، دولت به آنها بیمه درمانی همگانی اعطا می‌کند به آموزش عالی یارانه می‌دهد. در این کشور نظام فراگیر تأمین اجتماعی وجود دارد. از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ و سپس دوباره از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ نروژ بالاترین شاخص توسعه انسانی در جهان را داشته است. صادرات عمده نروژ را نفت تشکیل می‌دهد به طوری که نروژ روزانه ۳ میلیون بشکه نفت خام صادر می‌کند ولی عضو سازمان جهانی اوپک نیست. از دیگر صادرات نروژ می‌توان به گوشت گاو، شیر و سایر فراورده‌های دامی اشاره کرد. بیش از نیمی از مساحت نروژ پوشیده از درخت است و چوب از صادرات عمده این کشور می‌باشد.
به‌دلیل داشتن خط ساحلیِ بسیار طولانی، آبزیان دریایی، یکی از چرخه‌های اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهند. نروژ ۳ نوع ماهی دارد که در هیچ جای دنیا یافت نمی‌شود. دیگر منابع مهم درآمد ارزیِ این کشور، صنعت ماهیگیری است و پرورش ماهی ـ که دولت با برنامه‌های توسعه تشویق کرده‌است ـ جای صید نهنگ و ماهی‌های اعماق دریا را می‌گیرد. تنها قسمت کوچکی از این سرزمین قابل کشت است و در بخش کشاورزی و دامداری ـ که یارانه زیادی به آن داده می‌شود ـ بیشتر به تولید لبنیات و علوفه می‌پردازند. در چند سال گذشته، رشد تولید کند بوده‌است و در شرایط کنونی، دولت باید به‌دنبال شیوه‌ای رقابتی برای دریافت مالیات و نیز راه‌هایی برای جذب سرمایه‌گذاری باشد.
درحالی‌که اغلب کشورهای نفت‌خیز دنیا درآمدهای حاصل از فروش نفت خام خود را صرف هزینه‌های جاری می‌کنند، نروژ مشغول پس‌انداز کردن پول حاصل از فروش نفت خام و گاز در یک صندوق مستقل است. ارزش منابع مالی این صندوق حدود ۹۰۰ میلیارد دلار برآورد شده است و خود صندوق، معادل یک درصد مجموع سهام جهانی را در اختیار دارد. منابع این صندوق به اندازه‌ای است که اگر سهم هر شهروند نروژی با کرون، واحد پول آن کشور، محاسبه و پرداخت شود، همه آنها میلیونر می‌شوند. در عمل، این صندوق یک حساب سرمایه‌گذاری عظیم است و به نظر می‌رسد که اغلب مردم نروژ از این وضعیت راضی هستند.
نظر شما