زهرا حامی خواه، کارگردان نمایش «زنگ زدگی» درباره اجرای این اثر نمایشی در پنجمین جشنواره تئاتر شهر به خبرنگار تئاتر شبستان، گفت: نمایش زنگ زدگی مجموعه ای از تاریخ است که اینک، رنج آن بر دوش خانواده ای از هم پاشیده افتاده است. دوره ای از تاریخ که مردان قوی حامل بی چون و چرای استبداد بوده اند، مجال را برای ضعیفان می گرفتند. زمانی، جامعه تو را مجاب می کند و این قدرت و خیال را به تو می دهد که هر چه می خواهی انجام بده. در این دوره زور گویی رواج دارد و زورگویان در راس امور هستند. اینجاست که زنان محکوم به پسرزایی بودند، چرا که به باورشان، تنها مردان ادامه دهنده راه بودند.
وی ادامه داد: دوره بعد، زمان جنگ و تباهی است و نسل تازه مجبور به دفاع می شود. دفاعی که شاید برای حفظ همان مردان نسل پیشین در راس امور و شاید برای حفظ ارزش هایشان باشد. آنهایی که مجبور به ترک خانواده بودند و سرنوشت شان سقوط و مرگ بود و سرنوشت خانواده شان لباس سیاه عزا. نسل بعدتر از این، سردرگم تاریخ است. نسلی که نمی داند باید زور بگوید یا با چنگ ودندان و هرطور شده خانواده را حفظ کند. این نسل قدرت تصمیم گیری کمتری دارد و شاید اصلا ندارد. او زمانی جا پای پدر جد خود می گذارد و حکومت استبدادی پیشه می گیرد و پادشاه می شود و جایی همچون طفلی به اسباب بازی روی می آورد و دائما آن را روشن و خاموش میکند و دود این تصمیمات در چشم خودش فرو می رود.
این کارگردان جوان که اثرش در بخش صحنه ای جشنواره تئاتر شهر روی صحنه رفت، افزود: نسل آخر، نسل آشفتگی هاست. نسلی که سرکش است و این ضعف را تاب ندارد و تنها راه چاره را مخالفت و فریاد می داند.
حامی خواه درباره چگونگی شکل گیری تمرین و اجرا، توضیح داد: متن نمایش زنگ زدگی را مجتبی واشیان نوشته که وقتی برایم نمایش نامه را خواند، حیرت زده شده بودم و به تنها چیزی که فکر می کردم به صحنه بردن این متن بود که خوشبختانه این اتفاق افتاد. تمرین های ما بسیار فشرده و سنگین بود. با وجود این که بسیاری از تمرین ها از نظر جسمی پرزحمت بودند، اما هدف اصلی نه رشد عضلانی یا کمال طلبی جسمانی، بلکه فرایندی پژوهشی بود که به نابودی مقاومت های بدنی بازیگران منجر می شد.
وی اضافه کرد: ما به جای اینکه کانون تمرکزمان در درجه ی نخست بر سطح بیرونی قابلیت جسمی بازیگر و همچنین بر سطح بیرونی نقشی که قرار است ایفا کند واقع شود، افزایش و تقویت قدرت پذیرش بازیگران در قبال نیروی انگیختاری و ریشه کن کردن انسدادها، اعم از جسمانی و روانی را هدف قرار دادیم به طوری که هیچ مانعی نتواند میان جوانه زدن یک انگیختار زنده و تجسم آن از طریق کنش جسمانی مداخله کند.
به گفته زهرا حامی خواه، این نمایش در دو فضا گذر می کند، یکی فضای الان خانواده و آن چه حال بر این خانواده می گذرد و دیگری اتفاقاتی که در گذشته بر این خاندان گذشته را میبینیم که از فیلتر ذهن پدر خانواده می گذرد. فضایی که کاملا متفاوت است و نیما جهان بین با استفاده از نور و علیرضا و امید جعفریان با سازشان تماشاگر را به آن فضا هدایت میکنند. موسیقی نقش مهمی در نمایش دارد و علیرضا و امید جعفریان در تمام تمرین های ما حضور داشتند و صدای سازشان حال و هوای نمایش را به بهترین شکل ساخت.
حامی خواه در معرفی سایر عوامل گروه نیز گفت: طراحی و اجرای دکور را نیما جهان بین انجام داد، طرحی که بارها تغییر کرد و پس از روزها طراحی مداوم بلاخره به اجرا رسید. سپهر محمودی، مینا عنصری، مسعود منسومی، مجتبی واشیان و غزاله جهان بین بازیگران این نمایش اند که به خوبی از عهده ی نقش ها برآمدند. کار کردن با آنها برای من لذت بزرگی بود و مرا بارها شگفت زده کردند. بازیگران، خستگی ناپذیر پا به پای گروه کارگردانی (پوریا مهدوی،ستاره افشون) آمدند و از پس فشار تمرینات و سختی نقش به خوبی بر آمدند.
او در پایان اذعان کرد: اجراهای روز گذشته، به بهترین شکل ممکن انجام شد و من بسیار راضی بودم. در واقع نتیجه روزها تمرین مداوم و تلاش های بی دریغمان را روی صحنه دیدیم و خوشحالیم که تماشاگران راضی از سالن بیرون رفتند و گروه سرو رسالت خود را به درستی انجام داد.
نمایش زنگ زدگی در نخستین روز جشنواره تئاتر شهر در دو نوبت ۱۸ و ۱۹:۳۰ مهمان تالار کوچک تئاتر مولوی بود.
نظر شما