عباس رافعی کارگردان و تهیه کننده سینما در گفتگو با خبرنگار شبستان با رد مافیای اکران در سینمای ایران گفت: مشکل اکران سینمای ما مافیا نیست، بلکه مشکل نبود سیستم اکران ضابطه مند است.
وی افزود: سیستمی که ظابطه مند نباشد، رابطه جای آن می نشیند و اکران فیلم بسیار بیشتر از کیفیت آن به روابط بین عوامل سینما با یکدیگر و دفاتر پخش بازمی گردد.
رافعی با تاکید بر لزوم بازنگری در قوانین اکران فیلم تصریح کرد: وقتی در کشورهای غربی فیلمی ساخته می شود، همزمان با آغاز تولید فیلم پخش کننده فیلم نیز مشخص است و زمانی که کارگردان مشغول به کار است می داند که در چه روزی فیلم او اکران خواهد شد و این روش علمی و درست اکران فیلم است. اما در کشور ما همه چیز به شکل کدخدامنشانه و دوستانه قرار است حل شود و این باعث شده وضعیت اکران فیلم در کشور ما هرگز به سامان نشود.
این کارگردان با اشاره به روشهای مختلف اکران که از ابتدای انقلاب تاکنون در سینمای ایران به کار رفته گفت: روشهایی مانند تعیین نوبت از طرف ارشاد، سهمیه بندی اکران و و تصمیم گیری توسط شورای صنفی نمایش هر کدام در برهه ای از زمان امتحان شد، اما چون تا به امروز قانون مدون و لازم الاجرایی در این زمینه وجود نداشته یا اگر بوده پشتیبانی عملی از آن نشده، هیچ کدام از این روشها آنگونه که باید جواب نداد و در واقع تمام این روشها به نوعی آزمون خطاست چون بدون قانون مدون و قابل استناد هر روشی برای اکران فیلم می تواند خطا باشد.
رافعی که چندی پیش فیلم «دیدار» را به همراه هادی مقدم دوست و شاپور قریب ساخته بود گفت: این فیلم من به همراه فیلم «کیمیا و خاک» که دو سال پیش در مورد انقلاب آن را ساختم هنوز در نوبت اکران است. برای نمایش آن صحبتهایی کردم و این اطمینان به من داده شده که «دیدار» قابلیت نمایش هم دارد اما فکر کردم که باید چند کپی از این فیلم چاپ کنم و با اکرانی محدود در سینماهای مختلف آن را نشان دهم و ممکن است حتی پول کپی چاپ را نیز نتوانم از اکران آن تامین کنم. به همین خاطر ترجیح می دهم این فیلم فعلا اکران نشود.
رافعی در پایان در مورد راه برون رفت از این وضعیت در اکران سینماها گفت: مهمترین راه حل مشکل اکران فیلمها ساخت سالنهای سینمایی فراوان است. چون وقتی تعداد سالن ها زیاد باشد نیاز به خوراک دارد و ما می توانیم به عنوان هنرمند خوراک فکری سالن های سینما را تامین کنیم.
وی تصریح کرد: سالن سینما به قدری مهم است که به نظر من صرف ساخته شدن آن می تواند قوانین و راه حل های دیگر را به همراه خود بیاورد وگرنه ما می توانیم صدها کتاب قانون داشته باشیم ولی بدون سالن کاری از دست ما برنمی آید.
پایان پیام/
نظر شما