حجت الاسلام قاسم ابراهیمی پور، عضو هیات علمی جامعة المصطفی(ص) العالمیه در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، با اشاره به مفهوم نشاط و شادی اظهار کرد: این مولفه بسته به مراتب وجودی انسان انواعی دارد، ابعاد مادی و جسمی آدمی در مقوله شادی های حسی قرار دارد یعنی از شنیدن صدای برخی انسان ها احساس مسرت می کنیم، از تناول برخی غذاها احساس شادی می کنیم، از دیدن برخی انسان ها خوشحال می شویم. این موارد جزو شادی های حسی قرار می گیرند.
وی ادامه داد: مرتبه بالاتر وجودی انسان مرتبه خیال است که این مرتبه شادی های متناسب با خود را دارد، یعنی تصور خیلی موارد و یادآوری خاطرات گذشته می تواند برای انسان شادی آفرین باشد و این شادی بسیار بادوام تر و پایدارتر از شادی های حسی به شمار می آید.
ابراهیمی پور تصریح کرد: مرتبه بالاتر وجود انسان که مرتبه عقلی و معنوی است و اتفاقا حقیقت انسان به این مرتبه می گردد شادی بسیار عمیق تری نسبت به دو نوع قبل دارد. وقتی در اماکن متبرکه و حرم مطهر ائمه اطهار(ع) حاضر می شویم حس شادی در انسان ایجاد می شود. زائری که به این اماکن می رود پذیرایی می شود و نوع اول شادی برای او محقق می شود که همان شادی حسی است.
این پژوهشگر گفت: ممکن است در این مدت انسان بگرید و به نوعی سبک شود، از سوی دیگر نیازهای معنوی زائر تامین می شود و یک حس همبستگی در او به وجود می آید چراکه در میان جمع زوار قرار می گیرد و هم نوایی با ارزش های دینی و قرار گرفتن در این فضا می تواند شادی های مختلفی را به ارمغان می آورد، البته نمی توانیم برخی نظرات دیگر را نفی کنید، برخی می گویند حضور در این فضا و گریستن سبب می شود تا انسان از آلام روحی اش کم شود، این نگرش غلطی نیست چراکه این گریستن هم آرامش را به ارمغان می آورد.
وی با بیان اینکه حضوردر بقاع متبرکه سبب ایجاد شادی عمیق می شود که از سنخ روحی و معنوی است، اظهار کرد: دلیل آن است که در بقاع متبرکه به دلیل آنکه فرد بزرگواری آنجا دفن است و سعه وجودی فراوان دارد و به قول معروف بین مرده و زنده آنها تفاوتی ندارد، روح زوار انس می گیرد و زیارت حضوری در این اماکن سبب می شود تا شادی عقلی و روحی ایجاد شود.
عضو هیات علمی جامعه المصطفی(ص) العالمیه ادامه داد: معمولا زیارتنامه ها، مناجات ها و ادعیه ای که در این اماکن می خوانیم موجب سرازیر شدن رحمت الهی می شوند و این باعث نشاط ما می شود ولو با چشم و گوش دیده نشود. همین که از گناه پاک می شویم و باعث شادی و نشاط درونی ما می شود و ایجاد اتحاد و همبستگی با آن فرد بزرگواری که در حرم او هستیم ایجاد می شود، سبب شکل گیری حس مسرت در افراد می شود.
ابراهیمی پور در بخش دیگری از مباحث خود با بیان اینکه وجود مشکلات عدیده در جامعه را در کمرنگ شدن شادی نمی توان انکار کرد، ابراز کرد: ما در زمینه شادی و نشاط مشکل جدی داریم و این از مسایل فرهنگی ما محسوب می شود. در واقع شادی و غم ارتباط جدی با هم دارند و غم موتور محرکی برای رسیدن به شادی است یعنی وقتی مصداق شادی، هدف و مطلوب خودمان را از دست می دهیم غمگین می شویم، پس غم در سایه شادی شکل می گیرد.
وی گفت: تامین نیازها سبب نشاط و لذت می شود و هرچه قدر که مطلوب خود را از دست دهیم شاهد غم خواهیم بود. بنابراین بخش زیادی از غم موجود در جامعه می تواند تحت تاثیر مشکلاتی نظیر مسکن و گرانی باشد. باید منشا غم را جست وجو کرد. اینکه بیایند و فیلم طنز از تلویزیون پخش کنند، شاید یک مستاجر را برای لحظه ای شاد کند ولی باز غم بر او سایه می افکند.
وی تاکید کرد: غم به دو طور کلی به دو بخش تقسیم می شود. یکی غم و اندوه های مقابل شادی و نظام حسی که ابتدای بحث گفتم و گروه دوم غم و اندوه در برابر شادی و نشاط حقیقی؛ نشاط حقیقی همان تکامل و دستیابی به سعادت است و این شادی است که پایدار می ماند.
ابراهیمی پور افزود: از سوی دیگر نشاط و شادی متناسب با مکان و زمان و سن تفاوت دارد، اما مهم آن است که آگاهانه و عاقلانه باشد و بر اساس دستورات دینی شکل بگیرد. یکی از مهمترین مصادق این سنخ شادی حضور در بقاع متبرکه است، معتقدم حتی برای جذب بچه ها به این فضا باید فضای بازی را برای کودکان در نظر گرفت به این دلیل که کودکان باید فضای بچگی را تجربه کنند.
وی در بخش دیگری از مباحث خود اظهار کرد: اندوهی که اکنون در جامعه ما احساس می شود عمدتا به دلیل مسایل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و سلامت است ولی برخی می خواهند این اندوه را به مسایل دینی گره بزنند و یک مغالطه ایجاد کنند مثلا عزاداری برای اهل بیت(ع) را زیر سوال ببرند.
عضو هیات علمی جامعه المصطفی(ص) العالمیه در پایان خاطرنشان کرد: حضور در حرم ائمه اطهار(ع) و امام زادگان سبب شکل گیری شادی پایدار می شود و اساسا کسی که با معصومین(ع) ارتباط دارد مشکلات زندگی را بهتر تحمل می کند.
نظر شما