به گزارش خبرگزاری شبستان//خراسان رضوی
اشاره: نگاهی به تحولات مهم جهان در قرون گذشته، هدفی است که از ارائه این گزارش دنبال می شود، گزارشی که شاید باعث تامل بیشتر و ریشه ای در تحولات امروز جهان باشد، امروز 17 سپتامبر سال 2011 میلادی است. 17 سپتامبر مقارن با وقایع مهمی در سال ها و قرون گذشته بوده که در ذیل اشاره ای به اهم آنها می شود:
1171: در چنین روزی با مرگ آخرین خلیفه فاطمی در مصر، خلافت عباسی بر این کشور حاکم شد.
1939: در حین جنگ جهانی دوم نیروهای شوروی سابق با لهستان وارد جنگ شدند و کنترل شرق این کشور که پیش از این در اختیار آلمان ها بود، در دست گرفتند.
1978: پیمان کمپ دیوید در چنین روزی میان مصر و اسرائیل به امضا رسید.
1997: 11 دیپلمات خارجی در بوسنی و هرزگوین در پی سقوط یک فروند هواپیما (در نزدیکی سارایوو) جان باختند.
2008: 16 شهروند یمنی در جریان حمله به سفارت آمریکا در این کشور کشته شدند.
2010: جوخه های ترور رژیم صهیونیستی "ایاد شلبایه" یکی از فرماندهان گردان های عزالدین قسام را در منزلش در طولکرم به شهادت رساندند.
"روز خشم در آمریکا"برخی کارشناسان در ارزیابی تلاش ها برای برگزاری روز خشم در آمریکا و مهم ترین مطالبات معترضان آمریکایی گفته اند: معترضان در آمریکا خواستار برچیده شدن فساد، محاکمه مفسدان، پایان دخالت آمریکا در امور کشورهای دیگر و پایان دادن به بحران اقتصادی در این کشور به ویژه انحلال بازار وال استریت هستند زیرا از نگاه آنان بازار وال استریت به مرکزی تبدیل شد که در آن فقط چند نفر با در نظر گرفتن منافع شخصی خود برای اقتصاد جهان و میلیاردها نفر در جهان تصمیم گیری می کنند.
لبنان دارای جغرافیای تاریخی و فرهنگ پیچیده ای است، کوه های لبنان که ارتفاع آنها حدوداً به سه هزار متر می رسد و در شعاع 25 کیلومتری ساحل مدیترانه قرار دارند، همیشه پناهگاه مناسبی برای گروه های اقلیت مذهبی که از ترس آزار و شکنجه به آنجا پناهنده می شدند، بوده است. بعد از حمله مسلمانان در قرن هفتم میلادی به این منطقه، مسیحیان مارونی و بعدها اقلیت های مسلمان دروز و شیعه در منطقه کوهستانی داخلی متمرکز شدند. لبنان از نظر مذهبی نامتجانس ترین کشور منطقه است. به طور رسمی، 17 فرقه یا کلیسای شناخته شده دارد و حداقل 60 درصد لبنانی ها مسلمان هستند.
در پیمان ملی 1943 میلادی کلیه مقامات رسمی اعم از هیئت وزیران، کرسی های پارلمانی و مقامات اداری بر اساس تقسیم بندی های ثابت به جوامع مختلف داده شد. مقام ریاست جمهوری برای همیشه در دست مارونی ها (مسیحیان) باقی ماند، نخست وزیری به سنی ها و ریاست مجلس به شیعیان واگذار شد.
مارونی ها با اختصاص دادن پست های حساس نظامی و امنیت داخلی به خود، قدرتمندترین گروه شدند. برای اینکه به لبنان مجال ابقا داده شود، مسیحیان موافقت کردند که پیوند زدن لبنان به فرانسه و غرب خودداری کنند و مسلمانان نیز از تلاش برای ایجاد وحدت با سایر دولت های عرب، به ویژه سوریه، صرفنظر کنند. این مصالحه تا مدتی نتیجه بخش بود. لبنانی ها به مطبوعات قوی و آزاد دسترسی داشتند و آشکارا می توانستند به بیان عقاید سیاسی خود بپردازند. به طور قطع برای مدت چند سال لبنان به عنوان متجمل ترین کشور در جهان عرب مورد تحسین قرار می گرفت و آن هم مغرور از این وضع خود را "سویس خاورمیانه"می خواند.
ولی لبنان از همان ابتدای موجودیت، به انگیزه این هویت محلی و قومی بر هویت ملی غلبته کرده بود"یک جمهوری متزلزل" بوده است. عدم رضایت مسلمانان در مورد توزیع غیر عادلانه قدرت سیاسی ملی که کفه آن به طرف مارونی ها سنگینی می کند، در دهه 1960، به صورت یک مشکل عمده درآمد و احتمالاً یکی از اهم دلایل جنگ داخلی به شمار می رفت. با وجود سیستم پیچیده سهمیه بندی برای تمامی مقامات دولتی، مارونی ها به وضوح لبنان را تحت فرمان خود داشتند، شیعیان به ویژه در نارضایتی خود کاملاً محق بودند، چون پیمان ملی 1943، اساساً قرار دادی بود که بین رهبران مارونی و جوامع سنی بسته شده بود.
جنگ لبنان (ژوئن و سپتامبر 1982)/ پنجمین نبرد اعراب و اسرائیل
تهاجم اسرائیل به لبنان در ژوئن 1982، به تعبیری به پنجمین نبرد اعراب و اسرائیل شهرت دارد. در 3 ژوئن 1982م. رژیم صهیونیستی به منظور درهم شکستن استخوان بندی سازمان آزادی بخش فلسطین و اخراج آنان از لبنان، روی کار آوردن یک دولت دست نشانده و گسترش پیمان"کمپ دیوید"، متعاقب ترور سفیر اسرائیل در لندن ، حمله برق آسایی را از طریق تهاجم گسترده هوایی، زمینی و دریایی به لبنان آغاز کرد.
عملیات نظامی با عنوان "تامین امنیت جلیله" با بمباران اردوگاه های فلسطینی در اطراف بیروت آغاز شد و نیروی زمینی صهیونیست ها نیز تجاوز خود را به سوی شمال ادامه داد. بنابه گفته مقامات ارتش صهیونیستی، 150 هزار نفر در این تهاجم شرکت داشتند. این نیروها پس از 10 روز جنگ تمام عیار، قسمت غربی بیروت را محاصره کردند، ولی مقاومت شدید نیروهای فلسطینی و لبنانی بیش از 80 روز طول کشید. در این حملات بیروت صحنه آزمون پیشرفته ترین جنگ افزارهای ویرانگر نظیر بمب های خوشه ای، فسفری، ساچمه ای و غیره بود.
حجم نیروهای فلسطینی در برابر این یورش نامتعادل به 24 و 500 هزار نفر می رسید. ادامه یورش های رژیم صهیونیستی باعث شد تا سازمان آزادی بخش فلسطین ضربه نظامی شدیدی را متحمل شود. آمریکا و عربستان سعودی با تاکید به لزوم ادامه حیات این سازمان به عنوان یک سازمان سیاسی معتدل و به کارگیری راه حل های آمریکایی، رهبری ساف را وادار ساختند تا در طی 10 روز 12 هزار چریک فلسطینی را به همراه رهبران آن، از لبنان خارج نماید و آنها را روانه اردن، عراق، تونس، یمن جنوبی و شمالی، سودان، قبرس، یونان، سوریه و الجزایر کند.
در ادامه تجاوز یاد شده، نیروهای صهیونیستی در پی قتل بشیر جمیل، در روزهای 16 و 17 سپتامبر 1982 به اردوگاه های فلسطینی صبرا و شتیلا حمله بردند و 3297 نفر از سکنه آنها را قتل عام کردند. بدین تریتب برگ سیاه دیگری به تاریخ صهیونیسم و برگ خونین بر تاریخ ملت فلسطین افزوده شد وسیع ترین قتل عام در اردوگاه شتیلا اتفاق افتاد که کنترل آن پس از هجوم سربازان اسرائیلی به فالانژیست ها سپرده شده بود.
فلانژیست ها در این اردوگاه به کشتاری شبیه آنچه که درسال 1975 در تل زعتر انجام داده بودند دست زدند، در اردوگاه شتیلا هیچ کس زنده نماند تا آنچه را که به آنان رفته بود توضیح دهد. از سوی دیگر "داوود کلوتی" نماینده سازمان آزادیبخش فلسطین تایید و تاکید کرد که نیروهای صهیونیستی، فالانژیست ها و سربازان سرگرد شورشی"سعد حداد" مشترکاً در ساعتی پس از ظهر آن روز 1400 تن از فلسطینی های ساکن در اردوگاه برج البراجنه و شتیلا را در غرب بیروت به طور وحشیانه قتل عام کردند.
شورای امنیت درخواست کرد که "اسرائیل تمامی نیروهای نظامی اش را فوراً و بدون قید و شرط به مرزهای شناخته شده بین المللی لبنان به عقب بکشد." اما رژیم اشغالگر به حملاتش در بیروت ادامه داد و سراسر منطقه را با بمباران های هوایی تخریب کرد و راه رسیدن تدارکات غذایی و پزشکی را به قربانیان بمباران ها بست. شورای امنیت خواستار شد که راه را باز کنند و نیازهای مردم برطرف شود. شورای امنیت و مجمع عمومی این کشتارها را به عنوان "قتل عام جنایی غیر نظامیان فلسطینی" محکوم کرد و مجمع عمومی آن را "یک کشتار" خواند. در نتیجه، اسرائیل از بخش اعظم لبنان عقب نشینی کرد، اما شماری از نیروهایش را در جنوب لبنان نگه داشت".
در پی یورش وحشیانه صهیونیست ها به جنوب لبنان و به خاک و خون کشیده شدن مسلمانان این سرزمین، امام خمینی(ره) با صدور پیامی فرمودند: من کلمه مبارکه استرجاع را نه برای جنایات اسرائیل و شهادت و آسیب بسیاری از مسلمانان مظلوم جنوب لبنان عزیز می گویم، گرچه آن هم استرجاع دارد و نه برای شهر و روستاهای آن کشور اسلامی که به دست جنایتکار رژیم صهیونیستی کافر اسرائیل اشغال و خراب شده، گرچه آن هم استرجاع دارد و ... بلکه برای بی تفاوتی کشورهای اسلامی یعنی حکومت های آنها استرجاع می کنم، و ای کاش فقط بی تفاوتی بود.
اردوگاه شتیلا در سال 1954م در بیروت به وجود آمده بود و اردوگاه صبرا نیز جزو اردوگاههای فلسطینی در منطقه بیروت و جبل عامل به شمار میرفت. این جنایت هولناک، خشم افکار عمومی جهان را برانگیخت و لکه ننگ دیگری در کارنامه رژیم اشغالگر قدس و مزدورانِ آن در لبنان بر جای نهاد.
پایان پیام/
نظر شما