ابوطاب مظفری، شاعر و سراینده مجموعه شعر «سوگنامه بلخ» با بیان این که ادبیات دفاع مقدس و ادبیات پایداری در مفهوم به یکدیگر بسیار نزدیک هستند به خبرنگار شبستان، گفت: ادبیات دفاع مقدس، ادبیاتی است که در دفاع از آرمان ها و ارزشها شکل گرفت بنابراین اگر اندکی این ادبیات را وسعت بخشیم می تواند ادبیات پایداری و بیداری اسلامی را دربرگیرد.
وی افزود: دفاع برای هر کشوری مقدس است و هر ملتی دفاع را حق قانونی خویش می داند و از آنجایی که این مساله برای کشورها بسیار مهم است ادبیات را تحت تاثیر قرار می دهد؛ چنانکه در ایران از آن تحت عنوان ادبیات دفاع مقدس یاد می شود و در کشورهای دیگر به عنوان ادبیات دفاع و مقاومت نامیده می شود اما محتوای همه آنها دفاع متناسب با فضای جامعه است.
مظفری به مساله بیداری اسلامی اشاره کرد و یادآور شد: مساله بیداری اسلامی یک مساله جدید است که البته با آرمانهای اولیه انقلاب اسلامی نزدیک است و همان شعائر نخستین انقلاب را دارد؛ شعائری که در اوایل انقلاب در اشعار شاعرانی چون حمید سبزواری و علی معلم دامغانی دیده می شد و در آن روزها این افکار و اندیشه ها نوعی بیداری اسلامی به حساب می آمد که قرار بود به جهان صادر شود.
وی همچنین درباره جریان ساز بودن بیداری اسلامی نیز عنوان کرد: به نظر من پرداختن به این مساله نمی تواند چندان جریان ساز باشد چرا که شاعران و هنرمندان ما چندان استقلال عمل ندارند و تحت تاثیر موجهای ایجاد شده به این مساله روی آورده اند و از طرفی صدای برجسته و مشخصی در این زمینه دیده نمی شود بنابراین نمی تواند مانند جریان شعر انقلاب و یا دفاع مقدس که براساس بنیان های فکری خاص و واحد و مردمی به وجود امده است نقش آفرینی کند.
مظفری گفت: برای اینکه موضوع بیداری اسلامی در ادبیات شکل و جلوه ای جهانی پیدا کند نخست باید بنیان فکری مساله احیا شود چنانکه در اغاز انقلاب بنیان فکری انقلابی در روح و جان مردم نقش بسته بود و این بنیان در روح و جان جامعه ریشه بدواند و به باور تبدیل شود و تنها در این صورت است که می تواند ماندگار باشد.
پایان پیام/
نظر شما