به گزارش خبرنگار مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: بررسی و تبیین مختصات فرهنگی و بایسته های اجتماعی عصر غیبت و همچنین تحلیل شاخصه های مهم برای ورود به عصر ظهور و نیز تشریح چگونگی عملکرد جامعه منتظر در این پروسه، مقؤلاتی بودند که ما را بر آن داشتند تا گفت وگویی با حجت الاسلام جواد اکبری، مسئول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه پیام نور، ترتیب دهیم که مشروح بخش دوم و پایانی آن، در ادامه از نظرتان می گذرد:
کدام برداشت ها و عملکردهای ناصحیح درباره مهدی باوری و انتظار، در نیل جامعه منتظر به اصول مهدوی، مانع تراشی می کند؟
در این مقؤله می بایست بیان کرد که استقبال و پی جویی فرامین اسلامی، مهمترین شاخصه جامعه منتظر و مهدی باور است. همین مطالبه گری و خواست توده های ملت مسلمان ایران بود که هیمنه ابرقدرت های شرق و غرب عالم را در این سرزمین شکست و نکبت چپاول و تاراج منابع را از این مملکت برداشت. همین روحیه مطالبه گری است که هم اینک مردم را نسبت به ناهنجاری ها و مفاسد اقتصادی حساس کرده و از مسئولین می خواهند تا دست درازی ها و چپاول گری ها را نسبت به بیت المال برطرف کنند.
امام خمینی(ره) در باب تشکیل نظام اسلامی فرمودند:«هدف ما از تشکیل جمهوری اسلامی؛ مطالبه گری مردم است که اگر این مهم در جامعه محقق شود؛ آن هنگام است که می توان امید داشت، جامعه به سمت حکومت مهدوی، حرکت می نماید.»؛ متأسفانه مهمترین معضلی که هم اکنون در سطح جامعه اسلامی رؤیت می شود، همین مطلب است که مسئولین نتوانسته اند نسبت به روحیه مطالبه گری مردم، جواب درخور و مناسبی ارائه نمایند و ندرتاً شاهد اعتراضات و گلایه های مردمی نیز در این باب هستیم.
رفع نواقص و اصرار بر اجرای حدود الهی، مهمترین وظیفه کارگزاران نظام اسلامی در عصر غیبت است. این همان مفهوم حدیث شریف« كُلُّكُم راعٍ و كُلُّكُم مَسؤولٌ عَن رَعِيَّتِه» است که مکرراً از لسان رهبری معظم انقلاب، نسبت به مسئولین بیان می شود.
نکته دیگری که بسیار در اشاعه فرهنگ و نفوذ ارزشی انقلاب اسلامی در عرصه های بین المللی مهم و تأثیرگذار است، این مطلب است که جامعه منتظر نمی بایست خود را نسبت به اهمال و کمکاری دیگران بی تفاوت بداند. این که چون فساد و مفاسد اقتصادی و رانت خواری و طلاق و امثال ذالک، زیاد شده است پس من هم می توانم این اعمال را انجام دهم و چون جامعه کلاً؛ نسبت به این مسائل بی تفاوت است؛ پس مسئولیتی متوجه من نیست، نقصی فاحش و برداشتی ناثواب است که ما را از دستیابی به اصول مهدوی، محروم و باز خواهد داشت. فرد منتظر می بایست اینگونه بپندارد که هر چند فساد و معضلات گسترش یافته است، اما وظیفه من این است که این مشکلات را یا تقلیل دهم و یا اساساً برطرف نمایم. باید بیان کرد که بی تفاوتی، بلا و آفتی بسیار مهیبی است که نمی بایست جامعه اسلامی بدان مبتلا شود.
نقش کارگزاران و یا نهادهای مسئول و همچنین نهاد های مرتبط با موضوع توسعه و ترویج فرهنگ آرمانی اسلام را در این پروسه چگونه ارزیابی می نمایید؟
این بدعتی شوم است که مسئولان کشور، به جای اینکه در پی رفع معضلات و مشکلات مردم و بخصوص نسل جوان و تازه کار باشند؛ در پی اتهام زنی و متهم کردن یکدیگر باشند. مسئولان می بایست شکرگزار مطالبه گری مردم باشند و این موهبت را از الطاف الهی نسبت به خود بپندارند. از حضرت سیدالشهدا(ع) مروی است که فرمودند: «حوائج مردم که به سوی شما سرازیر می شود؛ در واقع نعمات خداوندی هستند.».
حرکت دوسویه و دیالکتیکی بین مردم و مسئولین نظام؛ می تواند بسیاری از دشمنی ها و عداوت ها را نسبت به نظام اسلامی خنثی و یا برطرف نماید و می تواند جامعه را در مسیر توسعه و تکامل، واکسینه کند. به تحقیق در حال حاضر هیچ نظام و اندیشه ای در جهان معاصر، به اندازه نظام اسلامی ایران، دشمن و معاند ندارد. ایجاد یأس و روحیه سرخوردگی در بین توده های مردم، قطعاً نظام اسلامی را در تحقق آرمانشهر اسلامی، با مشکل مواجه خواهد کرد. جامعه ملتزم به فرامین ائمه معصوم(ع)، می بایست پیوسته در صراط تحقق منویات این بزرگواران(ع) باشد.
از حضرت امیر(ع) مروی است که فرمودند:«اوصیکُم بِتَقْوَی اللّهوَنَظمِ اَمْرِکُم» و نیز فرمودند: «عدل بهتر از هر چیز دیگری است» و یا «عدل بهتر از شجاعت است»؛ این التزام به نظم و نظام مندی و یا تعهد به اخلاق و عدالت خواهی، بعضاً در جامعه امروز ما، مورد بی مِهری قرار دارند.
چه تفاوتی میان آرمانشهر مهدوی با آرمانشهرهای ترسیم شده توسط بشر مثل آرمانشهر افلاطونی وجود دارد؟
برای مثال در تعریف مدینه فاضله افلاطونی؛ طبیعت این شهر، به دور از واقعیت و دارای تمایزهای طبقاتی است. در این شهر، بحث دموکراسی و حضور مردم معنا ندارد و در آن، مردم، دعوت به تقلید کورکورانه می شوند؛ لذا خود به خود، مردم از این آرمانشهر خارج خواهند شد و یا اساساً می توان بیان کرد که، عده ای نمی بایست وارد این شهر شوند!!
این معنا در آرمانشهر دینی، با تعیین ضوابط و حاکمیت حاکم صالح و اجرای قوانین الهی و ارزشی، جامعه ای است سراسر امنیت و آسایش و به دور از کینه ورزی و عداوت جویی؛ این همان معنا و مفهومی است که قرآن کریم با توجه به قوه عقل و تدبّر، برای انسان رقم زده است و از او انتظار دارد با توجه به این نعّمات خداوندی، او خود این آرمانشهر را، برای خویش فراهم آورد. قرآن کریم دراین باب می فرماید:« إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إيتاءِ ذِي الْقُرْبي وَ يَنْهي عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ». جامعه منتظری که در انتظار شخصی است که او را « يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَعَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْمًا وَجَوْرًا» می خواند، خود می باید پیشتاز و پرچم دار این ارزش ها در عرصه های انسانی باشد.
نظر شما