نقش انفاق و همدلی در ساخته شدن روح و روان آدمی

حجت الاسلام والمسلمین پورامینی با بیان این که «فلسفه انفاق» تنها پرشدن خلاءهاى اجتماعى نیست، گفت: اینکه انسان چیزى داشته باشد و از خود جدا کند و مظهر رحمانیت خدا شود این امر نقش بزرگى در ساختن روح و روان آدمی دارد.

حجت الاسلام والمسلمین «محمدباقر پورامینی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در قم،  با اشاره به «رزمایش همدلی» و لزوم کمک مؤمنانه در ماه مبارک رمضان به محرومان اظهار داشت:دستگیرى و کمک به رنج کشیدگان ضلعى از رابطه مردم خوب ما بخصوص جوانان برومند با بدنه جامعه است، آنکه در برابر روزی هایى که خداوند به آنان عطا کرده است، انفاق کند و واسطه انفاق دیگران به نیازمندان باشند.

 

عضو هیات علمی گروه کلام و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: با دو توصیف قرآنی از «ابرار» و «متقین» بهتر می توان از اهمیت انفاق و دستگیری از مردم پی برد؛ قرآن وقتی که از «ابرار» یاد می کند به زندگی زوج جوان حضرت امیرمومنان(ع) و حضرت فاطمه(ع) اشاره کرده، پس از بیان ویژگی این دو در «ایمان به خدا» و «ایمان به روز جزا» ، از انفاقشان در راه خدا یاد می‌کند.

 

وی بیان داشت: قرآن در آیه ای دیگر وقتى «متقین» را توصیف مى‏ نماید، پس از بیان «ایمان به غیب» و «اقامه نماز» ، از رابطه نزدیک و مستمر آنان با خلق خدا یاد مى‏کند، «وَ مِمّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ؛ و از تمام مواهبى که به آنها روزى داده‏ایم انفاق مى‏کنند».

 

حجت الاسلام والمسلمین پورامینی با تأکید بر این که «روزى» معناى عامى است که به روزى‏هاى معنوى و مادى معنا مى‏شود، گفت: از این رو پرهیزگاران آنهایند که نه تنها از اموال خود، بلکه از عقل، دانش، نیروهاى جسمانى، مقام و موقعیت اجتماعى خود، و خلاصه از تمام سرمایه‏هاى خویش به آنها که نیاز دارند مى‏بخشند، بى آنکه انتظار پاداشى داشته باشند.

 

عضو هیأت علمی گروه کلام و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی یادآور شد: «فلسفه انفاق» تنها پرشدن خلاءهاى اجتماعى نیست، بلکه رابطه‏اى با ساخته شدن دارد؛ اینکه انسان چیزى داشته باشد و از خود جدا کند و مظهر رحمانیت خدا شود این امر نقش بزرگى در ساختن روح و روان آدمی دارد.

 

وی تصریح کرد: سیره مستمر معصومان (ع) انس با رنج کشیده و تلاش برای کم کردن غم معیشت و حتی رفع سختی زندگی بود، آن هم بی خفا با حفظ آبرو آن رنج کشیدگان. گروهی از مردم مدینه در حالی زندگی می کردند که نمی دانستند معیشت آنان از کجا تامین می شود و زمانی که علی بن الحسین(ع) رحلت کرد، آنان کمک های شبانه ای را که به ایشان می رسید ، از دست دادند.

 

استاد حوزه و دانشگاه با بیان این که این سیره پسندیده در دعایشان نیز تبلور داشت و ایشان از خدا توفیق این دستگیری و تعاون را نیز خواستار بودند، خاطرنشان کرد: در دعای ۲۶ صحیفه سجادیه می خوانیم: «بار خدایا، همسایگان و دوستان مرا یارى ده که سنت تو بر پاى دارند و رهنمودهاى نیکوى تو را فرا گیرند: در یارى ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و عیادت بیمارانشان و راهنمایى رهجویانشان و اندرز به مشورت کنندگانشان و دیدار مسافرانشان به هنگامى که باز مى‏گردند و نهان داشتن اسرارشان و پوشیدن عیبهایشان و یارى ستمدیدگانشان و دستگیرى از ایشان به اطعام و سود رسانیدن به ایشان به عطایا و بخششها و بر آوردن نیازهایشان زان پیش که لب به سؤال بگشایند».

 

وی با بیان این که در این روزهای کرونایی، گره مادی و معیشتی، زندگی بسیاری از مردم عزیزمان را سخت کرده است، ابراز داشت: هنر همگان در راستای تاسی به معصومان و لبیک به پیشوای انقلاب«مواسات و همدلی» با نیازمندان است و بی شک این کمک مؤمنانه به فقرا ، توشه ای قیمتی برای جلب رحمت الهی است، آن رحمتی که در آستان رمضان کریم بدان نیازمندیم.

کد خبر 922498

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha