حجت الاسلام «علی همت بناری» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در قم، ضمن تبریک فرارسیدن دهه کرامت به تبیین سیره تربیتی امام رضا(ع) پرداخت واظهار داشت: تربیت عبارت است از فراهم کردن شرایط و بسترهای لازم جهت شکوفا سازی استعدادها و جهت دهی آنها به سوی کمال مطلوب و خانواده بیشترین نقش را در این زمینه دارد.
عضو هیأت علمی جامعه المصطفی با بیان این که تربیت ضروری ترین نیاز انسان در زندگی است، گفت: انسان بدون تربیت صحیح ره به جایی نمی برد، نه از باغ زندگی خویش میوه شیرین می چیند و نه کام انسانهای دیگر را از ثمرات درخت وجود خود شیرین می کند؛ و بالاتر آنکه نه به درک معنای انسانیت نایل می آید و نه به فتح قله های رفیع انسانیت دست می یازد.
وی تصریح کرد: بدین جهت تربیت عالیترین هدف پیامبران و اساسی ترین پیام کتب و اولین و ضروری ترین وظیفه والدین است.
حجت الاسلام بناری یادآور شد: بی شک معصومان(ع) موفق ترین مربیان و سیره قولی و عملی آنها مطمئن ترین الگو برای والدین در امر ظریف و پر پیچ و خم تربیت است و سیره تربیتی امام رضا (ع) ، با توجه به سفر آن حضرت به خراسان و دوری از کانون خانواده و نیز صاحب فرزند شدن در اواخر عمر شریف‌شان، چنانکه برخی از بزرگان قایلند، بسیار قابل توجه است.، چرا که تربیت فرزند یگانه آن هم از راه دور شیوه ای خاص می طلبد.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان این که امام رضا(ع) در دوره نوزادی فرزندشان الگوی بی بدیلی از تعامل و تشریک مساعی والدین در پرورش فرزند را به نمایش گذاشته اند، گفت: در سیره تربیتی آن حضرت آمده است که حضرت بارها اتقاق می افتاد، در حالی که ظاهرا همسر گرامیشان در حال استراحت بوده اند، خودشان تمام طول شب را به مراقبت از فرزند شیرخواره اش سپری می کردند و در گهواره با فرزندش حرف می زدند و به اصطلاح امروزی «لالایی» می خواندند... و کان طول لیلته یناغیه فی مهده؛ حضرت در تمام طول شب با او صحبت می کرد.
وی با بیان این که امام رضا(ع) از پیش از تولد تا نام گذاری، محبت، خوداتکایی، تشویق، احترام به کودک، پرورش بعد عقلانی و سلامت روحی و جسمی کودک بیانات مهمی دارند، خاطرنشان ساخت: به عنوان نمونه حضرت رضا (ع) همواره از فرزند بزرگوارش جواد علیه السلام با کنیه که نزد عرب نشانه بزرگداشت و احترام است، نام می برد و می فرمود: «ابوجعفر» به من چنین نوشت و من به «ابوجعفر» چنین نوشتم»؛ با آنکه امام جواد (ع) در مدینه به سر می برد و کودکی بیش نبود، حضرت رضا (ع) وی را بسیار احترام می کرد و نامه هایی که از حضرت جواد به وی می رسید، با کمال بلاغت و نیکویی پاسخ می داد.
پژوهشگر عرصه تعلیم و تربیت اسلامی اضافه کردند: حضرت رضا(ع) با توجه به دوری از وطن و خانواده، الگوی ارتباطی‌شان با خانواده، بویژه برای پدرانی که به هر دلیل ناچارند مدت کم یا زیادی را دور از خانواده، به کار یا انجام مأموریتی طولانی مدت مشغول باشند، بسیار حائز اهمیت است و لازم است والدین این بخش از سیره تربیتی و خانوادگی آن حضرت را مورد مطالعه دقیق قرار داده و سرمشق زندگی خود قرار دهند.
رئیس مجتمع آموزش عالی علوم انسانی اسلامی با بیان این که نظارت مستمر و البته حساب شده و منطقی و حتی الامکان غیر مستقیم، بر وضعیت اخلاقی، تحصیلی و رفتاری فرزند یک ضرورت انکارناپذیر در امر تربیت است، ابراز داشت: حضرت رضا (ع) که به سبب ستم فرمانروایان زمان خودش، ناگزیر مدتی دور از وطن و خانواده به سر برد، به شکلهای گوناگون همچون نامه و پیامهای شفاهی از دور، بر وضعیت فرزندش جواد (ع) نظارت می کرد و راهنمایی های لازم را به وی ارائه می دادند.
وی ادامه داد: برای نمونه وقتی آن حضرت در خراسان آگاهی یافتند که همراهان امام جواد(ع) در مدینه، هنگام خروج حضرت از خانه، ایشان را از دری خارج می کنند که تعامل و ارتباطی با مردم نداشته باشند، طی نامه ای به فرزندشان تأکید کردند که از دری خارج شوند که ارتباط ایشان با مردم قطع نشود و اگر کسی از حضرت، خواسته‌ای داشت، از سوی ایشان اجابت گردد.
نظر شما