خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی، مریم داوری: بیماری کرونا تغییر بسیاری در سبک زندگی مردم داده است. با شیوع این بیماری بسیاری از برنامه های آموزش، فرهنگی و مذهبی تعطیل شد و ادامه دار شدن این شرایط مسئولان را بر آن داشت که این برنامه ها را در قالب های متفاوت و به شکل مجازی برگزار کنند. ابعاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی جوامع تحت تاثیر کرونا قرار گرفته است. این مساله فرصت ها و تهدیدهایی را برای افراد و جوامع ایجاد کرده است. با ادامه این روند چاره ای جز تغییر نگرش و تلاش برای تبدیل تهدید ها به فرصت ها و استفاده حداکثری از ظرفیت های موجود وجود ندارد. در این زمینه گفتگویی با «ظریفه روئین» یکی از نویسندگان کشورمان ترتیب دادیم. روئین برای سه گروه سنی کودک، نوجوان و بزرگسال می نویسد. باغ شیشه ای، نقاشی ها حرف می زنند، گربه ستاره را خورد، از اینجا تا بهار، ایلیا پسر خوب بابا و استاد فضایلی از جمله کتابهای این نویسنده است.متن گفتگو با روئین بدین شرح است:
با وجود شیوع کرونا تغییراتی در سبک زندگی مردم بوجود آمده است. این تغییرات را چگونه باید مدیریت کرد؟
شرایط کنونی مختص ایران نیست.شرایط خاصی به دلیل شیوع کرونا بر جهان حاکم شده که اوضاع و برنامه ها را به هم ریخته است. ما نیز نمی توانیم گله ای کنیم چون مسایل به وجود آمده مختص ایران نیست.سعی کنیم از ظرفیت ها موجود استفاده کنیم و منعطف باشیم. بسیاری از برنامه های فرهنگی و آموزشی تعطیل شده است و به شکل مجازی برگزار می شود. در این میان تغییراتی در شیوه زندگی مردم ایجاد شده است. به عنوان مثال وقتی برای رفت و آمد به منظور شرکت در کلاسهای فرهنگی و آموزشی اتلاف نمی شود و از این اوقات می توان برای انجام کارهای عقب افتاده و مطالعه استفاده کرد.
چقدر می توان از شرایط موجود برای تحکیم روابط فردی و خانوادگی استفاده کرد؟
احساس می کنم هر چقدر به سمت تکنولوژی می رویم، یک سری مشکلات برای انسان ها به وجود می آید. صمیمیت، دور هم جمع شدن ها و احساسی برخورد کردن ها به شدت کاهش پیدا کرده است، انگار که باید منطقی برخورد کنیم و جایی برای احساسات وجود ندارد. متاسفانه داریم رفته رفته مکانیکی می شویم، انگار که شرایط محیطی در قرن 21 این را فراهم کرده است، شرایط با 20 سال قبل قابل مقایسه نیست. در حال حاضر داریم تندتر حرکت می کنیم. امیدوارم که این فضا باقی نماند زیرا بشر به احساس و محبت نیاز دارد. احساسات که از بین رود در روابط خشکی و سردی حاکم می شود. معتقدم منطق در کنار احساسات جلوه گری می کند. در این روزها که به خاطر شیوع کرونا باید محدودیت هایی در رفت و آمد داشته باشیم، سعی کنیم در کنار خانواده باشیم و وقتی را برای هم اختصاص دهیم و از بودن در کنار هم و گفتگو با هم لذت ببریم.
شیوع کرونا تا چه اندازه دید مردم نسبت به فضای مجازی را تغییر داد؟
من تاکنون به این شکل فضای مجازی را تجربه نکرده بودم و خیلی موافق این فضا نبودم اما به دلیل شیوع کرونا تجربه خوبی در فضای مجازی کسب کردم و هنرجویانم استقبال زیادی کردند. کلاس های داستان نویسی برای کودکان و بزرگسالان به شکل حضوری داشتم که به خاطر کرونا کلاس ها را به صورت مجازی برگزار کردم و تصور نمی کردم استقبال این قدر خوب باشد. احساس خوبی نسبت به فضای مجازی نداشتم.کرونا باعث شد که احساس من نسبت به این فضا تغییر پیدا کند. فکر می کنم بسیاری از مردم مانند من دیدشان نسبت به فضای مجازی تغییر پیدا کرد. کرونا باعث شد که ما با ظرفیت های فضای مجازی بیشتر آشنا شویم.
فضای مجازی تا چه اندازه توانست خلا موجود به خاطر لغو برنامه های فرهنگی و آموزشی را جبران کند؟
بسیاری از افراد هستند که به کلاس های مختلف آموزشی می روند، این کلاس ها به دلیل شیوع کرونا تعطیل شده است، از طرفی نمی توان زمان را از دست داد و منتظر ریشه کن شدن این بیماری شد. در این میان فضای مجازی بستر و فرصتی فراهم کرده که آموزش های مختلف صورت گیرد. خوشبختانه کلاس هایی نیز برای علاقه مندان به داستان نویسی در فضای مجازی تشکیل شده است.
اشاره کردید که از فضای مجازی برای آموزش داستان نویسی استفاده می کنید. توضیحی در مورد کلاسهای خود می دهید؟
کلاس های داستان نویسی که داشتم را به خاطر شیوع کرونا به صورت مجازی برگزار می کنم. این کلاس ها را از اسفند ماه سال قبل برگزار کردم و تقریبا شش ماهی است که در حال برگزاری است. قبلا عناصر داستان را در دوره شش جلسه ای برگزار می کردم. در فضای مجازی زمان کلاس بیشتر شده است. افرادی که تکالیف خود را به خوبی انجام می دهند، مبانی را گذرانده اند و وارد مرحله نقد و بررسی کتاب شده اند. در کلاس حضوری شور و هیجان بیشتر است و در کلاس های مجازی تعمق بیشتر است. کلاس های مجازی خود را تک نفره برگزار می کنم زیرا معتقدم کارایی و نتیجه به این شکل نسبت به کلاس های چند نفره مجازی بیشتر است.
نظر شما