خبرگزاری شبستان- مازندران/سودابه احمدپور ملکشاه؛ با شیوع ویروس منحوس کرونا بسیاری از مشاغل دچار آسیب شده، رو به تعطیلی رفته و یا کم‌درآمد شدند، چاره کار برای فعالان بازار کسب‌وکار تطبیق با شرایط کرونایی است و بس!
اگر بخواهیم به این موضوع به‌صورت ویژه نگاه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم هر کاسب با توجه به شرایط اقتصادی و سابقه کاری اقدام به انجام کارهای ضربتی کرد، قطعاً در این بخش افراد دارای وضعیت اقتصادی مناسب شرایط بهتری دارند.
گفتنی است، برخی از افراد زیرمجموعه اقشار کم‌درآمد و ضعیف جامعه در سال‌های اخیر که البته تحت پوشش نهادهای حمایتی بودند با دریافت تسهیلات حمایتی و با ایجاد مشاغل خرد در راستای توانمندسازی گام‌هایی برداشته بودند که ویروس کرونا همچون بارانی سیل‌آسا روی سرشان فرود آمد.
ازآنجایی‌که این قبیل از افراد در مکانی استیجاری با سرمایه‌ای تقسیطی در حال امرارمعاش بودند پس از شیوع کرونا و لزوم فاصله‌گذاری اجتماعی با مشکل کاهش یا افت درآمد مواجه شده و تعداد بسیاری از آن‌ها کار را جمع و در مغازه را تخته کردند.
جالب است بدانیم که در این میان افرادی بودند که جانانه ایستادند تا جایی که با فرض جا خوش کردن ویروس کرونا و با پیگیری‌های فراوان در همان مکان و با همان سرمایه شغلی مناسب جایگزین کرده و درآمد بهتر کسب کردند، در ادامه با یکی از این افراد پرتلاش که پیشانی کرونا را به خاک مالید به گفت‌وگو پرداختیم که شمارا به خواندش دعوت می‌کنیم.
*فوت سرپرست بهانه عضویت در کمیته امداد امام خمینی (ره) و کارآفرینی
«لیلا فتاح پور» بانویی ۵۰ ساله اهل خرم‌آباد شهر تنکابن است که حدود سه سال پیش پس از فوت همسرش سرپرست دو فرزندش شد وی که به دلیل نداشتن مسکن مدتی را مهمان‌خانه پدرش شده بود، بعدها به دلیل فوت ناگهانی پدرش، اقدام به اجاره کردن خانه‌ای و آغاز زندگی‌ای دشوار با دو پسرش کرد.
*باید به کسب درآمد فکر می‌کردم
وی در این خصوص با اشاره به اینکه از سر نیاز به کمیته امداد امام خمینی(ره) شهرم رفتم، می‌گوید: ازآنجایی‌که همسرم دارایی و بیمه نداشت تحت پوشش این نهاد قرار گرفتم، ولی با این کار مشکلاتم حل نمی‌شد باید به کسب درآمد فکر می‌کردم.
فتاح پور ادامه می‌دهد: من کار صنایع‌دستی را بلد بودم ولی سابقه کار در بیرون از خانه را نداشتم، تنها به آموزش‌های رایگان در دهیاری و مسجد بسنده می‌کردم، نه برای کسب درآمد! ولی زمانی که از پرداخت تسهیلات امدادی باخبر شدم اقدام به دریافت وام کردم تا بتوانم مکانی را برای انجام کار، فروش تولیدات و آموزش به هنرجویان تدارک ببینم.
*دریافت تسهیلات کارآفرینی در دو مرحله
این بانوی تولیدکننده ابراز می‌کند: کارم گل‌سازی و بافندگی بود، ازاین‌رو با دریافت وام ۲۰ میلیون تومان مرحله اول از نصف مبلغ برای رهن مغازه و مابقی برای خرید لوازم مخصوص خنچه عقد و عروسی استفاده کردم، چند ماه بعد ۲۰ میلیون تومان دیگر دریافت کرده امکانات را گسترش دادم.
وی یادآور می‌شود: اوضاع کار خوب بود سفارش داشتم، تزیین مراسم عقد و عروسی را بر عهده داشتم از طرفی به هنرجوها گل‌سازی و بافندگی آموزش می‌دادم، کم‌کم اوضاع کاری رونق گرفت و من حرفی برای گفتن داشتم، کار تولیدی را در نمایشگاه‌ها به‌راحتی به فروش می‌رساندم و اقساط را پرداخت می‌کردم.
*کرونا آمد و کارها خوابید
فتاح پور متذکر می‌شود: بین کارها تولید زیورآلات، چرم‌دوزی، خیاطی، تولید لباس سنتی، شمع‌سازی، گلیم‌بافی و آموزش در هر یک از این بخش‌ها را داشتم، تا اینکه در اواخر سال گذشته با شیوع ویروس کرونا مواجه شدیم، عقد و عروسی و مراجعات حضوری و آموزش کنسل شد!!!
*سردرگم بودم نمی‌دانستم چه‌کار کنم
این بانوی هنرمند می‌گوید:؛ من که حتی برای فرزندان کوچک هنرجویان کلاس‌های آموزشی مهارتی برگزار می‌کردم و هرروزم پر از مشغله بود، سرم خلوت شد، از طرفی برای پرداخت اجاره‌بها و اقساط نیاز به درآمد داشتم، مانده بودم چه‌کار کنم! در ابتدای کار در فضای مجازی فعال شدم تا فروش‌ها را به‌صورت مجازی داشته باشم ازاین‌رو در دوره آموزشی دیجیتال مارکتینگ کمیته امداد امام خمینی(ره) شرکت کردم ولی فروش حضوری بهتر بود.
*جرقه‌ای در ذهن و شروع کار جدید
وی خاطرنشان می‌کند: کم‌کم به فکر پس دادن مغازه افتادم چراکه باید اجاره پرداخت می‌کردم، تا اینکه یک روز در فکر فرو رفتم، یادم آمد همسرم علاوه بر پخش لبنیات در کارگاه لوازم قایق‌سازی مدتی کار می‌کرد و آشنا داشت ازآنجایی‌که چرخ‌خیاطی صنعتی داشتم گفتم بهتر است پیشنهاد دوخت جلیقه نجات برای شرکت قایق‌سازی را داشته باشم، بااینکه تا آن روز جلیقه ندوخته بودم برای یادگیری تلاش کردم.
*باورم نمی‌شد تولید اولین جلیقه با مدل خارجی برابری کند
فتاح پور اضافه می‌کند: کارکنان قایق‌سازی از من نمونه کار خواستند، کار را با گرفتن مواد اولیه از آن‌ها، آغاز کردم اولین جلیقه را که دوختم ، باورم نمی‌شد به این خوبی شده باشد، مدل خارجی را کنارش قراردادم تقریباً برابری می‌کرد، سفارش گرفتم پذیرفتند، حق‌الزحمه دریافتی هم راضی کننده بود، کار را ادامه دادم.
*کار را تعطیل نخواهم کرد، ادامه می‌دهم
این تولیدکننده تنکابنی تصریح می‌کند: این روزها به‌تنهایی در مغازه جلیقه نجات می‌دوزم و از کارم راضی هستم می‌خواهم در این شرایط همین کار را ادامه بدهیم، ولی امکانات و سرمایه‌ام کم است بااین‌حال تلاش خواهم کرد البته دوباره تقاضای وام کارآفرینی نوشتم، قرارداد سه‌ساله‌ای هم با شرکت قایق‌سازی بستم، کار را تعطیل نمی‌کنم و ادامه خواهم داد.
*می‌گویند تشک و جلیقه دوزی کار زن‌ها نیست
وی با بغض ادامه می‌دهد: شرایط، زندگی به تلاش‌گر بودن وادارم کرد، من خیاط نبودم، ولی همین‌که فکر دوخت جلیقه و تشک در ذهنم افتاد را هدیه‌ای از جانب خدا می‌دانم تا محتاج نباشم و بتوانم آینده خوب برای فرزندانم درست کنم، سرپناهشان باشم تا غم دوری از پدر کمتر آزارشان بدهد، بر این اساس با هر شرایطی خودم را وفق می‌دهم، مردم می‌گویند تشک و جلیقه دوزی کاری مردانه است و کمتر زنی سراغش می‌رود ولی من راضی هستم.
به گزارش شبستان؛ این زن به‌تنهایی در مقابل کرونا ایستاد، خسته نشد کار را تعطیل نکرد، خودش را با شرایط سخت وفق داد تا جایی که در رده کاسبان و بازاریان موفق قرار گرفت، حمایت همه‌جانبه مسئولان اهرمی مهم در راستای کمک به شیر زنان استان ما خواهد بود.
نظر شما