خبرگزاری شبستان_ اهواز: نسرین راثی یکی از شاعران و ترانه‌سرایان خوزستانی متولد شهرستان دزفول و هم‌اکنون ساکن اهواز است. وی تحصیلاتش را در رشته مدیریت به پایان رسانده است. از جمله آثار وی می‌توان از ۲ کتاب «کابوس و رویا» و «تندیس پوشالی» نام برد. خبرگزاری شبستان در اهواز گفت‌وگویی با این شاعر خوزستانی انجام داده که مشروع آن را در ذیل می‌خوانیم:
در ابتدا بفرمایید چگونه به شعر علاقه‌مند شدید؟
راثی: بنده در خانواده‌ای که عاشق شعر و ادبیات هستند، متولد شدم و یکی ازعموهای من از شاعران به‌نام خوزستان است. از کودکی با داستان‌نویسی آغاز کردم و گرایش اصلی من داستان بود و مقام‌هایی هم در دوران ابتدایی و راهنمایی در مدارس کسب کردم.
اما به مرور به دلنوشته روی آوردم که متوجه شدم شعر همان میراث اجدادی، من را بیشتر به خود جذب می‌کند، سپس به شعر سپید روی آوردم اما درکنارش گاهی غزل، رباعی و چارپاره هم می‌نوشتم.
به مرور با شنیدن موسیقی و ترانه علاقه‌مند به نوشتن ترانه شدم که ۶ سالی می‌شود ترانه‌سرایی را به طور جدی دنبال می‌کنم و با بسیاری از خوانندگان درون و بیرون استانی و همچنین با صداوسیما هم همکاری داشتم.
شعر را در خوزستان چگونه می‌بینید؟
راثی: شعر درخوزستان دارای جایگاه بسیار بالایی است و این خطه گرم جنوب بهترین شعرها را در خود پرورش داده، اما متاسفانه تاکنون بستری برای دیده شدن بسیاری از شاعران خوزستان مهیا نشده و بسیاری از شاعران گمنام مانده‌اند.
بیماری کرونا چه تاثیری بر کار شاعران گذاشته است؟
راثی: طبیعتا کرونا در تمام جوامع تاثیرات منفی و طاقت‌فرسایی از جمله شاعران به‌جا گذاشته و اکثر انجمن‌ها، شب شعرها و کارگاه‌های شعر برگزار نمی‌شوند یا به‌صورت مجازی برگزار می‌شود و از لطف، صفا و جذابیت‌های این برنامه‌ها کاسته شده است.
همچنین افرادی مانند من که ترانه‌سرایی هم می‌کنیم به‌علت تعطیلی بسیاری از کسب وکارها باعث می‌شود تا هنرمندان توان پرداخت هزینه ترانه را نداشته باشند و یا با وجود تعطیلی، بسیاری از استودیوهای ضبط و آهنگسازی مراجعات کمتری خواهند داشت که این موضوع هم از دید دیگر به کار ترانه‌سراها و شاعران ضربه می‌زند.
مطالعه چه تاثیری بر سرودن شعر دارد؟
راثی: قطعا با مطالعات بیشتر و کسب سواد علمی و ادبی می‌توان دریچه بیشتری به سمت شعر گشود و برای سرودن، قدرت تفکر، کلام و دایره لغات ما افزایش پیدا می‌کند و در اینجا ضرب المثل معروف «هرکه بامش بیشتر برفش بیشتر» جایگاه دارد.
در مورد ترانه‌سرایی و تفاوت آن با شعر توضیح دهید.
راثی: ترانه نوعی شعر هست اما با قدرت ظرفیت پذیرش موسیقی یعنی باید به گونه‌ای باشد که بتوان ملودی روی آن گذاشت، اکثرا ترانه‌ها با زبانی محاوره و حامل پیام‌های روشنی هستند که چندان پیچیده نیست اما ترانه هم همانند شعر باید دارای وزن، قافیه، انسجام و ارکان عروضی باشد.
البته اشعاری هم هستند که می‌توان بر روی آنها هم موسیقی کار گذاشت، مانند غزلیات حافظ و سعدی و برای موسیقی‌های سنتی حرف‌ها برای گفتن دارند و هیچ زمانی رنگ کهنگی به خود نمی‌گیرند.
ترانه‌هایی هم هستند که اساسا بر روی ملودی باید نوشته شوند که جاهایی دست ترانه‌سرا برای ایجاد این ارکان و قوانین شعری بسته می‌شود و نمی‌توان روی این اساس مانور داد. از نظر من و سایر دوستان دراین حوزه ترانه‌ای خوب است که با احساس شنونده بازی کند.
مشکلات شاعران در خوزستان چیست و مسئولان برای رفع آنها چه کارهایی باید انجام دهند؟
راثی: مشکلات زیادی در خوزستان در این مسیر وجود دارد، از جمله اینکه علی‌رغم سابقه ادبی بسیاری از شعرا، هنوز کارت عضویت درانجمن‌ها برای بسیاری از هنرمندان صادر نشده و به انجمن صنفی و بیمه‌ای شاعران تاکنون پرداخته نشده است؛ حتی برای بیمه هم هزینه‌ای که باید پرداخت کرد برای پروسه‌های درمانی جوابگو نیست.
تنها مزیت این بیمه همانا گرفتن یه تکه زمین کوچک گوشه قطعه هنرمندان است، البته موضوعاتی که بیان شد گوشه‌ای از مشکلات ما شاعران است.
در پایان اگر سخنی دارید بفرمائید.
راثی: شکر وسپاس از خبرگزاری شبستان برای این مصاحبه و سوالات خوبی که به آن پرداخته بودید چراکه بسیاری از دغدغه‌های من و بسیاری از دوستان هنرمندم بود.
نظر شما