خبرگزاری شبستان_رشت، مائده اسفندمز؛ از زمانی که استان گیلان در دهه ۷۰ با تصمیم مسئولان و مدیران وقت، صرفا یک استان کشاورزی شناخته شد، صنعت در آن مورد بی‌توجهی قرار گرفت. هر چند کشاورزی گیلان هم به گفته نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی صرفه اقتصادی ندارد اما علی آقازاده به تازگی بر این موضوع تاکید کرده است: صنعت استان با وجود زیرساخت‌های قابل قبول با قابلیت اشتغالزایی مناسب دارای ضعف مدیریتی است.
شاید بی مهری به صنعت را بتوان در یک کارخانه بزرگ که طی دو دهه گذشته با چالش های عجیب و غریبی مانند ورشکستگی، تاراج اموال، واگذاری مالکیت و بسیاری فراز و نشیب های دیگر مواجه شده، به وضوح مشاهده کرد.
*سرنوشت تلخ فخر صنایع گیلان
کارخانه پوشش که در سال ۱۳۵۲ توسط حاج محمدتقی برخوردار تاسیس شد، شامل چرخه زنجیره کامل تولید از کشت و تولید نخ تا بافندگی انواع پارچه و حوله و مخمل بود. با وجود دوران طلایی کارخانه پوشش در دهه های متمادی، این کارخانه در دهه ۸۰ روزهای ناخوشایندی را از سر گذراند.
واگذاری کارخانه پوشش با حدود یک هزار و ۸۰۰ کارگر به بخش خصوصی ناکارآمد که موجب شد طی سه سال، کارخانه به تعطیلی کشانده شود و حراج اموال کارخانه پس از برف سنگین سال ۱۳۸۳ و خسارت به سالن های آن تا زدوخوردهای متعدد بین کارگران و مالک و بیش از پنج سال کش و قوس های قضایی و تملک کارخانه با وسعت ۸۵ هکتار توسط یک شرکت هلدینگ بورسی تنها گوشه ای از داستان پرفراز و نشیب کارخانه ی پوشش است که زمانی اعتبار صنعت گیلان و از بزرگترین کارخانجات ریسندگی خاورمیانه بوده است.
پس از واگذاری پوشش به شرکت آتیه دماوند، این شرکت درصدد برآمد که طرح های مختلفی برای صنعت نساجی استان اجرایی کند. به همین منظور سه سال پیش( به عبارت بهتر ۱۴ سال پس از تعطیلی کارخانه) مدیرعامل وقت شرکت سرمایه گذاری آتیه دماوند از طرح مطالعاتی خبر داد که برای کارخانه پوشش به شورای برنامه ریزی استان گیلان ارائه شده و شامل شش پیشنهاد بود.
محمدرضا رستمی در سال ۹۶ گفت: این پیشنهادهای سرمایه گذاری شامل ایجاد بندر خشک، ایجاد فضای نمایشگاهی دائمی، ایجاد انستیتو نساجی، ایجاد صنایع تبدیلی و شرکت های دانش بنیان و طرح های گردشگری برای اراضی پوشش به شورای برنامه ریزی استان اعلام شده است.
تاکید وی بر این پیشنهادات به حدی بود که اطمینان خاطر داد مطالعات فوق بر اساس اسناد بالادستی استان و حتی اسناد ملی تدوین شده و در صورتی که شورای برنامه ریزی استان، مصوبه لازم برای هر یک یا چند پیشنهاد از پیشنهادات فوق را به گروه سرمایه گذاری آتیه دماوند اعلام کند، طی ظرف زمانی یک سال و نیم( تا حداکثر سال ۹۸)، می توان نسبت به ایجاد زیرساخت ها و بازگشت تولید به اراضی پوشش اقدام کرد. اراضی که در نزدیکی فرودگاه رشت، منطقه آزاد انزلی و در مسیر راه آهن واقع شده و می تواند بهترین موقعیت را برای تولید داشته باشد.
اما دیری نپایید که این طرح ها هم در هاله ای از ابهام باقی ماند، به‌طوری که شرکت مزبور از نبود حمایت و همکاری استانداری گیلان شاکی شد. هرچند در پاسخ به این نارضایتی، آرش فرزام صفت مدیرکل هماهنگی امور اقتصادی استانداری گیلان، ارائه نشدن طرح جدیدی از سوی شرکت با محوریت برای ایجاد شهرک نساجی در عرصه یادشده و سوق دادن تمامی فعالیت‌ها حول محور صنعت نساجی را دلیل گره خوردن فعالیت های شرکت مزبور اعلام کرد.
*ورود مراجع قضایی به صنایع تعطیل
با این‌همه با گذشت از همه فراز و نشیب هایی که کارخانه پوشش تاکنون از سر گذرانده، به تازگی رییس کل دادگستری استان در این حوزه وارد شده است. حجت‌الاسلام حمزه خلیلی ضمن بازدید از کارخانه پوشش، از وضعیت فعلی این کارخانه ابراز تاسف کرده است.
وی خسارات وارده به کارخانه را حاصل واگذاری بی ضابطه و سوء مدیریت و اهمال سرمایه گذاران و مدیران قبلی این شرکت دانسته و تاکید کرده است: برای کسانی که با ترک فعل و اهمال در انجام وظایف خود، سبب وارد آمدن صدمات جبران ناپذیر به اموال و دارایی این کارخانه و اخلال در نظام تولید شده‌اند، پرونده قضایی تشکیل می‌شود.
هرچند رییس کل دادگستری گیلان ضمن اعلام حمایت قضایی برای از سرگیری تولید در کارخانه پوشش، از مدیران فعلی این کارخانه خواسته تا در مدت یک ماه، طرح بازسازی خط تولید این شرکت را با امکانات و دستگاه های موجود، تهیه و ارائه کنند.
با این‌همه به نظر می رسد هنگامی که سرگذشت کارخانه ای به وسعت پوشش که می تواند اشتغالزایی قابل توجهی برای استان داشته باشد چنین مسیر پرفراز و نشیبی را طی کرده که همچنان هم ادامه دارد، شاید بتوان از درایت مسئولان و مدیران درباره سایر صنایع در استان هم به نتایج مشابهی رسید، در حالی که چرخه اقتصاد با چرخ صنعت می چرخد و استانی که کشاورزی در آن، سال‌های سال است صرفه ای اقتصادی برای ساکنان آن ندارد.
نظر شما