خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی: عید سعید فطر فرارسیده است، عیدی که مسلمانان پس از یک ماه روزه و عبادت خداوند، آن را جشن می گیرند. اما در این میان -در همین روزها- بسیاری از مناطق مسلمان نشین صحنه رخدادهایی تلخ و ناراحت کننده است.
شاید قابل باور نباشد که با وجود رسانه های متعدد و شبکه اجتماعی، وضعیت بسیاری از این مناطق اسلامی همچنان از دید افکار عمومی جهان پنهان مانده است. نقاطی که اتفاقا حجم اخبار سیاسی درباره آن ها بسیار است اما از خلال این اخبار نمی توان به وضعیت اکوسیستم آن مناطق پی برد. مثلا افغانستان. کشوری که سال هاست تحولات سیاسی و نظامی آن، بخش مهمی از خبرها را به خود اختصاص داده اما به سختی می توان به واقعیت اوضاع در این کشور اشراف پیدا کرد. این که سال ها پس از حمله آمریکا به افغانستان برای نابودی طالبان، استقرار دولت و نیروی نظامی افغانی و برگزاری صدها نشست صلح، این کشور هر روز محمل تلخ ترین حملات تروریسی بر ضد مردم مسلمان بی پناه است. یا این که چه افراد و گروه هایی از تداوم جنگ و ناآرامی در افغانستان سود می برند؟ کاسبان واقعی برادرکشی در این سرزمین چه کسانی هستند و چه زمانی قرار است این کشور روی صلح و آرامش را ببیند!؟
وضعیت افغانستان، مشتی نمونه خروار بسیاری از نقاط جهان امروز ماست. نقاطی که سال هاست صحنه درگیری و منازعه بی پایان گروه های درگیر داخلی و خارجی اند اما هنوز مشخص نیست چه جریان هایی از این جنگ بی پایان سود می برند؟ ناگفته پیداست جنگ با فروش اسلحه ارتباطی تنگاتنگ دارد. هر چه جنگ بیشتر، نیاز به سلاح بیشتر. این جاست که پای بسیاری از خارجی ها به منازعات داخلی بازمی شود. از تولیدکنندگان رسمی اسلحه مثل دولت ها تا دلالان بین المللی که هر ساله از تداوم منازعه در نقاط مختلف جهان، سود فراوانی کسب می کنند. نکته تکان دهنده این که بسیاری از این کاسبان جنگ، سلاح های خود را نه تنها در برهه جنگ، بلکه در دوران صلح و با شگرد ایجاد احساس ناامنی می فروشند. با تحریک کشورها و ایجاد ترس از احتمال قریب الوقوع آغاز جنگ.
حال این پرسش مطرح می شود که رسانه ها در این میان چه نقشی بازی می کنند؟ چگونه می توان تصور کرد رسانه های بزرگ جهان با ارتباطات گسترده در نهادهای قدرت از چنین رخدادهایی بی خبر بمانند. این جاست که باید به گونه ای دیگر به مناسبات قدرت و رسانه نگریست. این که نهادهای رسمی و غیررسمی قدرت در جهان چگونه از رسانه در جهت تحقق اهداف خود بهره می برند. تامین مالی رسانه ای با گستره جهانی به سادگی امکان پذیر نیست مگر آن که حمایت های لازم از آن صورت گیرد. و هر حمایت به معنای انتظاری است که رسانه باید آن را محقق کند.
در سال های اخیر البته با شکل گیری شبکه های اجتماعی و گسترش آن در میان مردم، این امیدواری به وجود آمده که بتوان صداهای متفاوتی از جهان شنید. گرچه در این زمینه نیز اما و اگرهایی وجود دارد که پرسش هایی را پیش می کشد اما به هر روی این راه ارتباطی میان مردم جهان می تواند زوایایی تازه از رخدادهای بومی را در عرصه جهانی عرضه کند. شاید زمان آن رسیده که مردم مسلمان، پیش و بیش از رسانه های بزرگ، تصاویری از واقعیت زندگی خود ارائه کنند تا مگر جهان های پنهان اندکی پیداشوند.
جهان اسلام امروز بیش از هر زمان دیگر با بحران روبروست. از جنگ های بی پایان داخلی تا دخالت بیگانگان در روابط کشورهای اسلامی. چالش هایی که بعید به نظر می رسد اصلاح آن ها با اجماع دولت ها به نتیجه برسد. بر این اساس آن چه هنوز می تواند کورسویی از امید برای جهان رقم بزند، افزایش آگاهی عمومی از طریق ارتباط مسلمانان با یکدیگر و شکل گیری تعامل مردمی برای بازگشت جهان اسلام به مدار تعادل است.
نظر شما