خبرگزاری شبستان- ایلام: سیدحرمت الله موسوی مقدم: این مرزداران مخلص همگام با شکل گیری قیامت قهار و برزخ اربعین حسینی(ع)به وسعت جان و ریحانه روح به نوکری زوّار این امام هُمام مفتخر شدند.
آنان بدرستی دریافته بودند که به فرموده صادق آل محمد(ع) خدمت به مسافرین کربلا و اطعام این راهیان نور، به قدری مهم و موثراست که ثواب آن برابر با اقامه نماز شب و جلب رضایت امام زمان(عج) است و اجر آن هم با هیچ مَلِکِ مُقَرّب و پیامبر مرسلی قابل احصاء و اجماع نیست، لذا با پای دل و چشم جان به استقبال زائران حضرت اباعبدالله الحسین(ع) رفتند.
ایلامیان عزتمند با جوش و خروش و حرارت و هیبت، لذت زندگی خود را درخدمت به رهگذران این سفر شورانگیز می دیدند، سیل چشم نواز ارادتمدان بارگاه ملکوتی حسین ابن علی(ع) و پیاده روی کربلا که به تعبیر عارف آئینه دار الهی، حضرت آیت الله بهجت(ره)، بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(ع) است، جلوه قشنگ و جاذبه ای زیبا از منزلت خاندان عصمت و طهارت(ع) در ایران به ارمغان آورده بود و ایلامیان نیز خوشه چین این انعام آسمانی بودند.
ساکنان ایلامِ پُرآلام، معتقدند که گام های گُل افشان مشتاقان حرمِ مولای متقیان(ع) و فرزندانش در نجف اشرف و کربلایِ معلی نوید بخش تطهیر انفاس و تندرستی اَبدان است.
حضورِ حماسه آفرین عاشقان عارِف مسلک در کنگره عظیم اربعین در سنوات قبل، دایره ی وسیع نوکری فرزند مظلوم حضرت زهرای اطهر(س) را به گستره ی یک جهان خلق کرده بود که ابهت و افتخار اسلام را تبلیغ و خُسران و خذلان استکبار را نیز تسریع می کرد.
عرصه ای که طبق گفتار امام صادق(ع) هریک قدم از قدم های شرکت کنندگانش ثواب یک عُمره مقبول در پی دارد و یک قطره اشک از هر زایرش کُل گناهان زائرین و خادمین سرور آزادگان را محو می کند.
درآن سنوات سبز و سیمین، زنان با غیرت و مردان مجاهد استان ایلام با دلی سرشار از عشق به حسین(ع) و امید به شفاعت او، بام ال و منال و اهل و عیال خود، مسافران وادی وفا را کریمانه اکرام و نجیبانه اطعام و در کمال کرامت، به وصال یار بدرقه می کردند.
مردم مرزدار استان ایلام پذیرایی از رهپویان فرزند علی(ع) را تاج افتخار دانسته و مدال میهمان نوازی را یک عطیه الهی برای خود و نسل های آینده تلقی می کردند.
در آن ایام اعجاز انگیز، ابر رحمتِ رضای خدا، اقلیم ایلام را در بر گرفته و جمال جاده و جنگل و جایجای آن سبز بود و بوی نور و نینوا می داد، مهران جامه جهان برتن کرده و با ملیت های مختلف به مواکب خود می بالید، درفش دوستی در رنگ های سبز و سرخ و سیاه، بر بام منازل مهرانیان مهربان همه را به میهمانی باب الحوائج فرا می خواند، چند صد هزار مَرکَبِ متلوّن و اسب آهنین، دشت های اطراف شهر را به یک رنگین کمان دلرُبا تبدیل کرده بود، ارادت حسینی(ع) همه خانه های مردم را به زائرسرای رایگان تغییرداده بود.
سقا، کفاش، تعمیرکار، چایچی، واکسی، گُلاب پاش، پاکبان وپرستار، شیرین ترین شغل و خوشرنگ ترین مدال خدمت به زوار امام حسین(ع) در مهران و دیگر مناطق استان ایلام بود، وکلا، وزراء، اُمراء و عالمان دین از زمین و هوا راهی مشهد شهیدان ایلام می شدند تا از قافله عزت عقب نمانند.
خلاصه؛ درآن شب و روزهای روشن، همه عاشق بودند و امیدوار، اما در اربعین امسال،محنت فراق، کوبه دل را خیس و فریاد جان را نارسا کرده است. درد کرونا، وادی وصال را ویران و داغ دوری یار، مزرعه مراوده و مصاحبت را به تاراج داده است.
نه امکان مکاشفه وجود دارد و نه وصال تکرار شد و درد بیقراری عاشقان حسین(ع) در مهران و خوزستان به دو سال رسید و هیچ قاصدی پیک پیروزی را روانه کلبه وجود ما نکرد، گرچه مًسافران هوایی کربلا شمیم جانپرورحضرت دوست را به مشام مرزنشینان می رساندند، اما توفیق رفیق همه دلباختگان نشد و سفر آنان با دربها بسته منتهی گردید و دست خالی راهی منازل خود شدند.
دراین سرای بی کسی، کسی به درنمی زند/ به دشت پرملال ما پرنده پرنمی زند.
امسال دومین شراره فراق یار، روح ایلام و ایران و مهرانیان را فرسوده و آغوش عاشقان را به آسیب جدایی سپرده است، اربعین ۴۰۰ همچون سال گذشته بوی سوگ و سوز می داد و سُرنای غربت، نه از شور علم های رنگارنگ خبری بود و نه از شیپور شیدایی و صفیر صدا، جفای کرونا، جور جبر را تحمیل و جاده جدایی مُرید و مراد را هموار کرده است تا هیچ خاری پای دل رهپویان را ربش نکند، غیبت پابرهنگان ویلچر سوار و آرزومندان عصا بدست در کاروان اربعین امسال، اوقات ایلامیان را تلخ و مهران و موکبان و میهمانانش را دچار دلتنگی کرده است.
آری؛ انسداد مرز مهران و عدم حضور یاران، دست دعا را لنگ، دامن دخیل را مکدّر و امید اجابت را نیز کم فروغ کرده است.
خدایا؛ امسال نیز فرات دل را با آه و اندوه بردشت دیارخود تخلیه و به نیابت کربلای حسین(ع) نماز رضا اقامه کردیم.
ای خدای خوبی ها؛ به اشک عاشقان و خون دل مشتاقانت سوگند، آشیانه آرامش و دارالشفاء امام حسین(ع) و صفای بین الحرمینش را روزی ما جاماندگان جان برکف بگرداند.
یاحسین(ع)؛
مرا هزار امیداست و هر هزار تویی/ چه باک زان همه دشمن، چون دوستدار توئی.
نظر شما