روایتی از زندگی یک دانشجوی برتر پزشکی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، صادق طولابی جوان با استعدادی که با کسب رتبه ۴۹ کنکور سراسری در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد، زحمات بسیاری برای پیشرفت تحصیلی‌اش کشیده است.

خانواده پر مهر او چند سالی هست که به دلیل مشکلات مالی تحت حمایت کمیته امداد قرار گرفتند و پشتیبانی‌های این نهاد در تهیه جزوات و شرکت در آزمون‌های آمادگی کنکور، سبب موفقیت این جوان در کنکور سراسری شد.

گفتگوی  خبرگزاری شبستان را با این جوان سختکوش و موفق در زیر  می‌خوانید:

خودتان را معرفی کنید. از کدام شهر هستید؟
محمدصادق طولابی هستم متولد بهمن ماه سال ۸۱ و ساکن شهرستان چگینی از استان لرستان. خانواده من ۹ نفر هستند و چهار برادر و سه خواهر دارم که خودم فرزند هفتم خانواده هستم.

شاید بزرگترین شانس من به عنوان فرزند کوچک خانواده این بود که همه خواهر و برادران بزرگترم در تحصیلات خود موفق هستند و به نوعی مشوق و الگوی من در درس و تحصیل به شمار می روند.  امیدوارم الگویی برای بقیه بچه‌هایی باشم که با کمبود امکانات دست و پنجه نرم می‌کنند، تلاش کنند و بتوانم خودباوری را در آنها ایجاد کنم.

داستان خودت را بگو که چطور از یک روستای کوچک به رشته پزشکی دانشگاه تهران راه پیدا کردی؟

پدر و مادرم خیلی مرا تشویق کردند همانطور که برای‌ موفقیت دیگر بچه‌هایشان مشوق خوبی بودند، یک خواهر و برادر من پزشکی می‌خوانند، خواهرم مشوق اصلی من بود در واقع بیشترین همراهی را با من داشت و البته راهنمایی‌های برادرم نیز برایم راهگشا بود. از وقتی در مدرسه نمونه دولتی قبول شدم فصل جدیدی در زندگی‌ام شکل گرفت یعتی اعتمادم به خودم بیشتر از قبل شد. پزشکی را خیلی دوست دارم فکر می‌کنم خیلی وسیع است و می‌توان به مردم خیلی خدمت کرد.

مدرسه نمونه دولتی چه مسیری برای تو باز کرد؟

قرار گرفتن در مدرسه نمونه دولتی برایم بسیار خوب بود هر چند تا خودم را با محیط تطبیق دهم کمی اوضاع خوب نبود اما توانایی‌هایم را شناختم و به خودم و تلاش‌هایم ایمان آوردم، از شروع دوره دبیرستان به طور جدی‌تر برای کنکور درس خواندم؛ همین که نمراتم خوب بود و در همان کلاس مدرسه درس‌ها را یاد می‌گرفتم امیدم به خودم بیشتر می‌شد، تقریبا در تمام دوران تحصیل شاگرد ممتاز بودم و همین باعث شد متوجه شوم که در درس ‌خواندن موفق هستم و مرا به درس‌هایم مشتاق‌تر می‌کرد.

از همراهی خانواده ات بیشتر بگو.
یکی از خواهرهایم که خودش در حال تحصیل است در تمام سال کنکور همراهم بود و تمام خانواده مشوق من بودند. این طور بود که از روزی چهار ساعت مطالعه روزانه به ۷ و ۹ ساعت هم رسیدم و حتی با وجود مشکلی که سه هفته سخت را برای سلامتی و شنوایی من ایجاد کرد، همچنان بر فشارهای روانی قبل از کنکور مسلط شدم و تا آخرین لحظه و با تمام توان ادامه دادم.

نظرت راجع به تحصیل و دانشگاه برای جوان‌های هم سن و سال خودت چیست؟
درس خواندن تنها مسیر موفقیت نیست، من هم به ورزش و فعالیتهای فرهنگی علاقه دارم و فکر می‌کنم هر فردی در یک کاری استعداد بیشتری دارد، این طور که فکر می‌کردم دوستانم را تشویق می‌کردم که به استعدادهای خودشان توجه کنند، واقعا اینطور نیست که اگر کسی درس نخواند آینده‌ای نداشته باشد. آنسان باید بتواند از لذت‌های آنی و در لحظه زندگی کردن بگذرد و آینده را ببینید تا به هدفمان نزدیک شویم.

پیامی به همراهان خود در مسیر موفقیت دارید؟
پدر و مادر خیلی از خود گذشتگی کردند و من رتبه و نتیجه کنکورم را مدیون آنها هستم و از مسئولان کمیته امداد هم خیلی تشکر می‌کنم که هم برای من و هم برای سایر بچه‌ها مسیر تحصیل را هموار می‌کنند؛ امیدوارم حمایت‌های مسئولان ادامه داشته باشد من می‌خواهم پیش بروم و فردی توانمندتر باشم.