روزی به نام مادر

به گزارش خبرگزاری شبستان در کردستان، خالق هستی آیات جمالش را در وجود خلقتی نهاد که وجودش آرامبخش تمام خلقت هستی است.

بودنش مایه رحمت و حضورش مایه آرامش است، بدرقه‌مان می‌کند با یک نگاه، اما در دل هزاران دعا را با قدم‌هایمان همراه می‌سازد.

با هر لبخندش دلگرمی را به وجودمان روانه می‌سازد و با دستان چروک خورده و رنج کشیده‌اش می‌شود فهمید که روزگار جوانیش را چگونه برای بزرگ کردنمان به دست سرنوشت بخشیده است.

به نام مادر....‌زیباترین و مقدس‌ترین واژه در خلقت جهان هستی که مقامش مثالِ عظمت کوه، گرمی خورشید، زیبایی باغهای گل و لطافت باران بهار و بی‌ریایی برف‌های سفید زمستان را در خیال مجسم می‌کند.

درونش طوفانی از دل‌نگرانی‌هایی از جنس مادرانه‌هاست اما در ظاهرش چیزی جز آرامش و مهربانی به چشم نمی‌آید.

پشت تک تک چروک صورتش شب بیداری‌هایی نهفته که پرستار فرزندش در لحظات بیماری بوده است.

به نام مادری که روزی فرزندش را به جبهه‌های نبرد بدرقه کرد و چندی بعد پیکر فرزندش را در آغوش کشید.

به نام مادری که جگر گوشه خویش را از زیر قرآن رد کرد تا در برابر دشمنان بایستد و حافظ ناموس و خاک وطنش باشد اما امروز چیزی جز عکس فرزندش را ندارد تا درآغوش کشد.

به نام مادرانی که هم پدر شدند و هم مادر و فرزندان قد و نیم قدشان را با عشق و امید بزرگ کردند تا بهترین‌های جامعه خود باشند.

و مادرانی که گرچه در سرای سالمندان زندگی می‌کنند اما کم‌لطفی‌های فرزندانشان را با دلی بزرگ بخشیده‌اند.

در وصف مادر همین بس که تولد فاطمه زهرا(س) بزرگ بانوی جهان هستی بعنوان اسوه و الگویی کامل از فضیلت و کمال زنان عالم، به نام روز مادر نام گرفت.

بی‌دلیل نیست که پروردگار متعال بهشت را زیر پای وجود نازنینش قرار داده است و اوج سعادت بشری را نثار کسی می‌کند، به نام مادر...