به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، سیزدهمین نشست از سلسله نشست های تکیه کتاب با عنوان صدای زنانه در سفرنامه های پیاده روی اربعین در آستانه اربعین حسینی امروز دوشنبه 21 شهریور در سالن سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران با حضور فائضه غفار حدادی، نویسنده و محدثه قاسم پور، نویسنده برگزار شد.
محدثه قاسم پور در این نشست در مورد کتاب خود با عنوان در پشت پرده قرمز گفت: این کتاب دل نوشته سفر اربعین است و خاطرات پیاده روی اربعین بنده در سال 91 است. هر فصل از این کتاب را از زاویه یک فرد که در کاروان بود، روایت کردم. این کتاب نه گزارش است نه روایت بلکه یک دل نوشته است که در آن اتفاقاتی که در کاروان رخ داده است را بیان کردم.
این نویسنده بعد از خواندن صفحاتی از کتاب در پشت پرده قرمز عنوان کرد: در مقدمه این کتاب آوردم که کتابم یک دل نوشته است. در بحث اربعین یک سری جریانات عجیب و غریب وجود دارد که مردان نمی توانند آنها را روایت کنند. بیشتر سفرنامه های اربعین از سوی مردان نوشته شده اند و لازم است که نویسندگان زن نیز در مورد پیاده روی اربعین قلم بزنند. یک بعد بین المللی سفر اربعین زنانی هستند که به عنوان مرکز زایش نسل بعد از کشورهای مختلف به کربلا می آیند.
وی اظهار داشت: این توفیق برایم پیش آمده که با زبان های مختلف از کشورهای مختلف در پیاده روی اربعین صحبت کنم. بنده حتی با خادمان حرم حضرت عباس (ع) صحبت کردم. در سال 91 آنها نگران اتفاقات آخرالزمانی بودند که برای زنان رخ می دهد. در همین امسال که به کربلا رفتم وقتی به کاظمین رسیدم، خادم حرم امام کاظم (ع) جلوی من و مادرم را گرفت و اجازه ندادند وارد حرم شویم، آنها کیف ما را گرفتند، در کیف من جانمازی بود که روی سجاده نقش حرم امام رضا (ع) بود. آنها با حالت غریب جانماز را در دست می چرخاندند. من خواستم جانماز را به عنوان هدیه به آنها بدهم اما قبول نکردم و گفتند ما دل شکسته امام رضا (ع) هستیم همان گونه که شما دل شکسته امام حسین (ع) هستید.
قاسم پور با اشاره به اینکه زنان بسیاری در موکب ها خدمت رسانی می کنند، بیان کرد: من حتی خانم های بارداری را دیدم که در موکب ها مشغول خدمت رسانی به زائران امام حسین (ع) هستند. خانم هایی دیدم که بعد از چهار روز پیاده روی به حرم رسیدند اما چون نمی توانستند وارد شوند به حکم ادب ایستادند و نگاه شان به پرده بود که کنار رود و آنها از دور حرم را ببینند. موقعیت های زیادی در سفر اربعین وجود دارد که زنان می توانند به آنها بپردازند و آنها را به رشته تحریر درآورند.
این نویسنده تصریح کرد: در موکب ها اتفاق جالبی که می افتد، انتقال فرهنگ است. خانم های عراقی بعد از پذیرایی در موکب ها عزاداری می کنند و نوحه می خوانند. آنها حتی از ما می خواستند که نوحه فارسی بخوانیم تا آنها سینه بزنند.
وی خاطرنشان کرد: بردن بچه ها به پیاده روی اربعین خیلی عجیب است. در سفری که با مادرم به کربلا داشتیم، خانمی بچه شش ماهه با خود آورده بود که این بچه چند ماه پیش در بیمارستان بستری بود، ما از این ماجراها هیچ درکی نداریم. مسئله دیگر خدمتی است که بچه های عراقی به زائران امام حسین (ع) می کنند. بچه های عراقی خیلی راحت در مسیر پیاده روی اربعین هستند و مادران عراقی راحت با این قضیه کنار آمدند. آنجاست که ما می فهمیم گویی ما مادران دلسوزی اشتباه برای بچه ها داریم و با این کار به آنها اجازه رشد نمی دهیم. عراقی هایی هستند که حتی 20 روز تمام در موکب می مانند، خادمی می کنند و کمک می گفتند که بقیه به حرم برسند.
نظر شما