خبرگزاری شبستان، جهان اسلام: خانواده «کریم یونس» مطمئن بودند که در زندانی که ششم ژانویه 1983 باز شد، به مدت 40 سال بسته می ماند و دوباره باز خواهد شد. حالا کریم یونس پس از گذراندن کمتر از نیم قرن در زندانهای اسرائیل پنجم ژانویه 2023 آزاد شد.
ماجرای کریم یونس، رئیس زندانیان فلسطین و قدیمی ترین اسیر جهان نشان داد که «امید» سلاح یونس و همرزمانش در داخل زندان های اشغالگر صهیونیستی بوده است. اگر امید و پایداری و تحمل نبود، نمی توانستند جوانی شان را پشت میله های زندان بگذرانند.
18 عملیات تبادل اسیران بین اشغالگران صهیونیستی و کشورهای عربی و گروه‌های فلسطینی از جمله سوریه، اردن و مصر و لبنان انجام شد، اما همه آنها از برابر چشم کریم یونس گذشت و به نوری تبدیل شد که این زنجیر پاره خواهد شد تا اینکه در زندان او نیز باز شد.
در این 18 عملیات تبادل اسرا هشت هزار و 265 اسیر فلسطین و عربی از نوامبر 1983 تا اکتبر 2011 میلادی آزاد شد. در هیچ از آنها نامی از کریم یونس ملقب به ماندلای فلسطین نبود. یونس منتظر ماند تا در ژانویه 2023 میلادی سپیده دم آزادی را ببیند.
قدیمی ترین اسیر جهان
کریم یونس، رئیس اسیران فلسطین و عضو کمیته مرکزی جنبش مرکزی فتح در 23 نوامبر 1953 در شهرک عاره داخل اراضی سال 1948 میلادی به عنوان فرزند ارشد خانواده چشم به جهان گشود.
سال‌های طولانی حبس به اندازه مرگ مادرش صبحیه یونس در می 2022 میلادی غم انگیز و ناراحت کننده نبود، مادرش طولانی‌ترین انتظار را برای درآغوش گرفتن فرزندش کشید، او ثابت قدم ماند و منتظر لحظه ای تا کریم را در آغوش بگیرد.
صبحیه (88 ساله) پس از 39 سال صبر و استقامت، چند ماه مانده به پایان انتظارش برای آزادی کریم یونس(66 ساله) از زندانهای اشغالگران صهیونیستی چشم از جهان فرو بست.
شاید این طولانی ترین انتظار برای مادری در آستانه دهه 90 باشد که دنیا به خود دیده است، صبحیه از سال 1983 منتظر بازگشت پسرش که در 23 سالکی بازداشت شد، بود. کریم یونس پس از آزادی مستقیم به سمت قبر مادرش می رود و قبر او را در صحنه ای تکان دهنده در آغوش می گیرد که توسط دوربین ها ثبت شده است.
حکایت کریم
ماجرای کریم یونس از صبح روز ششم ژانوبه 1983 از زمانی آغاز شد که یگان ویژه وابسته به اشغالگران به یکی از آزمایشگاه های مهندسی مکانیک در دانشگاه بن گوریون در بئر السبع یورش بردند و اعضای یگان جلوی در دانشگاه ایستادند تا از حضور او در داخل مطمئن شوند.
در آزمایشگاهی که دانش آموزان کریم یونس و ریاض محامید مشغول آزمایش یک اختراع بودند، از آنها پرسیدند: کدام یک از شما کریم است؟ کریم آنچه در دستش داشت، رها کرد و به سمت یگان ویژه رفت و از آن روز به بعد کریم به خانه خود در شهرک عاره در جنوب حیفا بازنگشت و درحالی که سال دوم دانشگاه بود، دستگیر شد.
کریم یونس در کودکی عاشق ساحل، کوه، دره، تپه، شنا، پیاده روی و فوتبال و انواع ورزش ها بود. او روشنفکر، نویسنده و خوشنویس عربی و نقاش بود. او به همراه پدرش به گوسفندداری می پرداخت و از فعالان اجتماعی بود و برای فراهم کردن خدمات و زیرساخت شهرک عاره طرح برای ایجاد زمین فوتبال و سنگ فرش خیابان ها داده بود.
برخی از بستگان او چهار دایی، دو خاله، دو عمه، پدربزرگ و مادربزرگ و پدرش، سه بردار و دو خواهرش در زمانی که کریم درحال گذراندن حبس خود بود، در گذشتند. و مادرش نیز در چندماه قبل از آزادی اش چشم از جهان فرو بست.
اما پدرش، پس از اخراج از شغل معلمی توسط اشغالگران در دهه 50، به کشاورزی روی آورد. او معلمی بود که به خط وطن پرستی‌اش در بایکوت محصول اشغالگران،فراخوانی هایش برای مقابله با تخلیه النقب از ساکنان اصلی اش و همایش هایش درباره پروژه های شهرک سازی شهر داشت.
برادر کریم یونس می گوید: پدرم پس از اخراج، زندگی خود را در زمین گذراند. برای کریم به عنوان معلمی در وطن پرستی بود و آرزو داشت که دانشگاه های کشورمانند بیرزیت یا النجاح تحصیل کند.
از سخت‌ترین لحظاتی که کریم پشت سر گذراند، فوت پدرش در سی امین سال بازداشتش بود. زمانی که مروان البرغوتی و خالد الازرق در سال 2013 میلادی برای همدردی با او دیدار کردند، بدون اینکه او بداند که پدرش فوت کرده است. به همین خاطر کریم یونس دربرابر دلجویی آنها گفت که متاسفانه وضعیت ما این است، امیدوارم که شما سی سال عمرتون در زندان نگذرانید. اما آنها تصحیح کردند و گفتند که نه ما برای گذراندن این سال‌ها برای دلجویی نیامده ایم، بلکه برای فوت پدرت برای تسلیت آمدیم. اما همانجا کریم سقوط کرد و بیهوش شد تا در درمانگاه زندان غمگین و شوکه به هوش آمد.
نظر شما