اروپا غریق و غریق نجات

خبرگزاری شبستان: دیروز ارکی لیکانن، رییس بانک مرکزی فنلاند در سخنانی اظهار داشت: شاخص‌های بسیاری، این مطلب را بیان می کنند که رشد اقتصادی منطقه یورو همچنان در حالت سقوط قرار دارد. این سخنان درحالی از سوی یکی از اعضای شورای مدیریت بانک مرکزی اروپا مطرح شد که از چندی پیش مرکل، صدر اعظم آلمان تبلیغات بسیاری را در راستای به ثمر نشستن طرح های ریاضت اقتصادی و روند رو به اصلاح اقتصاد اروپا انجام داده است.
از حدود سال 2008 زمزمه هایی از بروز مشکلات اقتصادی در اتحادیه اروپا و علی الخصوص حوزه یورو به گوش می رسد که در این مدت 4 سال، این مطلب فراز و نشیب هایی را نیز تجربه کرده است. تا حدی که گهگاه صحبت از فروپاشی حوزه یورو و تزلزل اتحادیه اروپا به میان می آید. تقریبا از سال 2009 طرح های ریاضتی و بسته های حمایتی اتحادیه برای اعضای در حال ورشکستگی بوجود آمد که همانطور که می شد پیش بینی کرد فقط به عنوان مسکن عمل کرد و در برخی موارد نیز موجب بدتر شدن اوضاع اقتصادی در بلند مدت می شد. امروز مردم اتحادیه اروپا و منطقه یورو به خودشان بخاطر عضویت در اتحادیه و حوزه یورو مانند سالهای ابتدایی قرن 21 نمی بالند و بسیاری خواستار خروج کشورشان از این حوزه می باشند ، که البته بنظر میرسد این راهکار مردم نهاد از راهکارهای سیاستمداران کهنه کار اروپا منطقی تر و عملی تر است !
جالب آن جاست که هیچ کس بجز خود اتحادیه نمی تواند کمکی در جهت رفع این مشکلات کند چون مشکل ،نقدینگی لحظه ای نیست ، مشکل تولید نقدینگی بواسطه ی ایجاد شغل های پایدار و نه شغل های کوتاه مدت است. و در واقع اورپا در حال غرق شدن در دریایی است که خودش تنها غریق نجات آن است .
حال پس از گذشت چهار سال از آغاز این رکود اقتصادی سعی خواهیم کرد تا در چند شماره ضمن در اختیار گذاشتن اطلاعات مورد نیاز، مروری تحلیلی بر حوادث اقتصادی حوزه اروپا داشته باشیم و دلایل این رخداد بزرگ اقتصادی را بررسی کنیم و در آخر به رابطه بحران اقتصادی اروپا و اقتصاد ایران خواهیم پرداخت تا دریابیم که این رخداد برای کشور ما چه پیامدهایی خواهد داشت .
اتحادیه اروپا در سال 1993 با توافق ماستریخت به عنوان یک پیمان سیاسی – اقتصادی به شکل امروزی پدید آمد . این اتحادیه در اصل نسخه جدیدی از ( جامعه اقتصادی اروپا ) بود که از سال 1957 با توافقنامه رم بین 6 کشور فرانسه، آلمان غربی، ایتالیا، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ موجودیت یافته بود که ما آن را در محصولات تجاری با نام (بازار مشترک ) می شناختیم .
اعضای فعلی اتحادیه اروپا 28 کشور زیر می باشند : اتریش ، بلژیک ، بلغارستان ،قبرس ، جمهوری چک ، دانمارک ، استونی ، فنلاند، فرانسه ، آلمان ، یونان ، مجارستان ، جمهوری ایرلند ، ایتالیا ، لتونی ، لیتوانی ، لوکزامبورگ ، هلند ، مالت ، لهستان ، پرتغال ، رومانی ، اسلواکی ، اسلوونی ، اسپانیا ، سوئد ، انگلیس و کرواسی
البته مقدونیه ، ترکیه ، آلبانی، بوسنی و هرزگوین، مونته نگرو و صربستان نیز به عنوان نامزد رسمی عضویت در اتحادیه مطرح می باشند.
اما منطقه یورو در سال 1999 با ایجاد پول مشترکی در اتحادیه اروپا به نام ( یورو ) بوجود آمد . علت تفاوت مابین اتحادیه اروپا و حوزه یورو این است که از 28 کشور عضو اتحادیه فقط 17 کشور واحد پولی جدید را پذیرفتند . و پس از آن در مسائل اقتصادی به 17 کشوری که یورو پول رسمی‌شان قرار گرفته است کشورهای حوزه یورو اطلاق می‌شود. این کشورها عبارتند از :اتریش ، بلژیک ،قبرس ، استونی ، فنلاند، فرانسه ، آلمان ، یونان ، جمهوری ایرلند ، ایتالیا ، لوکزامبورگ ، مالت ، هلند ، پرتغال ، اسلواکی ، اسلوونی ، اسپانیا
کشورهایی همچون انگلیس یکی از دلایل عدم عضویت در منطقه یورو را یکدست نبودن اقتصادهای اتحادیه و امکان ایجاد زنجیره ای از مشکلات اقتصادی اعلام می کردند که اکنون با شرایط بد اقتصادی این حوزه ، نشان می دهد این کشور ها نگاه درستی به این موضوع داشته اند .
در واقع ورشکستگی بانک سرمایه گذاری لیمن برادرز(Lehman Brothers) در سال 2008 میلادی آغازگر بحرانی بود که همه کشورها از جمله چین و امریکا را دچار رکود نسبی نمود که با اجرای سیاست های حمایتی پولی و مالی کشور ها سعی در کنترل پیامدهای آن نمودند . اتحادیه اروپا نیز با بسته کمک های مالی 200 میلیارد یورویی سعی در حمایت از 27 عضو خود نمود - در سال 2008 هنوز کرواسی عضو اتحادیه اروپا نبوده است - .
این دوره با سیاست های اتخاذ شده در کشور ها تقریبا در سال 2009 به پایان رسید ، اما واقعیت این بود که شرایط اروپا، آتش زیر خاکستر بود. با اینکه کشورهای اروپایی کم کم در حال احساس رشد اقتصادی بودند، گزارشاتی از اوضاع مالی یونان که یکی از اعزای حوزه یورو بود، نگرانی های جدیدی را ایجاد نمود. کمی بعد گزارشاتی از فرانسه ، اسپانیا و چند کشور دیگر نیز نشان داد که انحرافات از نقاط نهایی و اهداف اصلی سیاست حمایتی پولی و مالی اروپا در کشورهایی رخ داده است که این زنگ خطر بزرگی نه تنها برای اتحادیه اروپا بلکه برای کل کشورهای دنیا بود. بر این اساس به مرور زمان بیماری مزمنی اروپا را فراگرفت که سیاست های کنترلی اقتصاددانان بزرگ اروپا هنوز نسخه شفابخشی برای آن نیافته اند.
ادامه دارد...
پایان پیام/