خبرگزاری شبستان: مجمع جهانی اقتصاد که به نام روستای تفریحی محل برگزاری آن، اجلاس داووس نیز خوانده می شود. هر ساله در داووس سوئیس در حال برگزاری می باشد. این مجمع که تا سال 1987 میلادی مجمع مدیریت اروپا خوانده می شد. در تلاش بود تا یک پلت فرم بین المللی برای حل اختلافات جهانی اقتصادی و سیاسی ایجاد کند.
کلاوس شواب،استاد دانشگاه ژنو که از سال 1971 اولین دوره این مجمع را پایه گذاری نمود، اعتقاد بر آن داشت که با جمع نمودن سران اقتصادی – سیاسی جهان می توان راه حلی برای دنیا یافت، اما او با گذشت 42 سال از روزهای ابتدائی اجلاس داووس و برگزاری بیش از 40 مجمع جهانی بنظر می رسد که از نظر اولیه خود ناامید شده و فقط از اینکه سالانه درآمدی حدود 100 میلیون دلار در این اجلاس از غول های اقتصادی و سران سیاسی دنیا دریافت می کند خوشحال است.
در افتتاحیه اجلاس داووس 2013 که توسط ماریو مونتی انجام پذیرفت، کلاوس شواب در جملاتی نا امیدی خود به این جلسات را اینگونه بیان کرد: "ما به عنوان رهبران اقتصادی جهان موظف به انجام ماموریتی با ارزش و خطیر هستیم. از این جهت الزامی است که با دیدی فراتر از مدیریت بحران و پویایی ویژه در این نشست حضور داشته باشیم."
همچنین لی هاول از مدیران اجرایی اجلاس داووس، نا امیدی خود در ایجاد راهکاری برای برون رفت از بحران را اینگونه بیان می دارد: "ساختار جهانی به شکل یک نظام به هم پیوسته سامان یافته و چالش های اقتصادی پیش رو به عنوان شوک هایی بر پیکر این ساختار فرود می آید. پویایی انعطاف پذیر، ساختار جهانی را در برابر این چالش ها مقاوم ساخته و ترکیبی از آگاهی نسبت به تهدیدها و قابلیت تصمیم گیری های بزرگ در شرایط خطیر کنونی را در اختیار ما خواهد گذاشت."
جالب است تحلیل هایی که در بی بی سی و سی ان ان در این رابطه ارائه گردیده است نیز گویای همین مطلب است که سران داووس در صورت برگزاری یک جلسه موفق فقط احتمال دارد که راهکاری در مواجهه با بحران های شدیدتر پیش رو را بیابند. و امیدی به یافت راهکار برون رفت از بحران وجود ندارد.
افزایش روز افزون بدهی های دولت های غربی، ورشکستگی های بانک ها و موسسات مالی و بنگاه های اقتصادی کوچک و بزرگ، رشد بی رویه نرخ بیکاری و افزایش فقر نسبت به ژانویه سال 2012، نیز نشان گر بی نتیجه بودن مذاکرات سال 2012 در مجمع اقتصادی داووس می باشد.
اما مشکل کجا است؟ باید از تک تک سه هزار شخصیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی حاضر در مجمع جهانی اقتصاد پرسید که بنظر شما بحران های اقتصادی در غرب- که با امتداد یافتن بیش از حد درحال تغییر شکل بوده و به بحران سیاسی و هرج و مرج تبدل خواهند شد. – را چه عواملی ایجاد کرده اند و چه عواملی آنها را بادوام و ممتد کرده است؟
البته این کارشناسان، پاسخ های متفاوت و گسترده وکارشناسانه و متخصصانه ای را ارائه خواهند داد. هریک از این پاسخ ها قطعا نتیجه سال ها تحقیق و مطالعه و تجربه است، اما همه این پاسخ ها از یک شکل کلی حمایت خواهند کرد و در قاعده آن رفتار خواهند نمود و آن چهارچوب کاپیتالیسم است.
مشکل این جا است که همه سه هزار مهمان متخصص و قدرت مند روستای داووس سوئیس قصد دارند مشکلات و بحران های اقتصادی اروپا، که اکنون می توان به آن ها بحران های اقتصادی – سیاسی نام داد، را به گونه ای بر طرف کنند که سرمایه دار و اصول سرمایه داری ضربه و آسیبی را متحمل نشود و در صورت بروز آسیب به سرعت قابل جبران بوده و این ضربه تا حد ممکن محدود باشد. اما ایشان نمی دانند و شاید نمی خواهند که بدانند که اصلی ترین عامل بحران در اقتصاد اروپا همین نظام سرمایه داری و سرمایه داران و شاید بتوان گفت که عامل اصلی بحران های اقتصادی اروپا و جهان همین مهمانان روستای سوئیسی داووس در اجلاس مجمع جهانی اقتصاد می باشند.
پایان پیام/
نظر شما