خبرگزاری شبستان: احادیثی که از معصومین(ع) به ما رسیده است، در یک تقسیم بندی به دو دسته مشافهه ای (احادیثی که از طریق گفت و شنود افراد با امام به ما رسیده) و مکاتبه ای (احادیثی که از طریق دست نوشته امام یا سؤال و جواب کتبی افراد با امام به ما رسیده) تقسیم می شوند. به پاسخ های کتبی امام به سؤالاتی که از ایشان شده است، توقیع گفته می شود. بنایراین توقیعات ازجمله احادیث مکاتبه ای هستند و کیفیت اطمینان از آنها که آیا از امام زمان(عج) رسیده است یا نه؟ عینا همانند کیفیت اطمینان به احادیثی است که از سایر ائمه(ع) به ما رسیده است.
در این فرصت با کارشناسی پژوهشگران حوزه مهدویت به بررسی و تحلیل توقیع وارد شده از ناحیه مقدس امام عصر(عج) می پردازیم.
حجت الاسلام جواد جعفری، عضو هیأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) در تفسیر توقیع چهارم صادرشده از محضر مبارک امام عصر(عج) جلد دوم کتاب "کمال الدین" نوشته مرحوم شیخ صدوق بیان می کند:
در توقیع چهارم از کتاب کمال‌الدین نقش شده است که شیخ صدوق می‌فرماید: من از محمدبن کلینی شنیدم که ایشان از محمدبن یعقوب کلینی نقل کرده و ایشان نیز از اسحاق بن یعقوب شنیده که اسحاق بن یعقوب از نایب دوم محمدبه عثمان عمری پرسید و درخواست کرد، نامه‌ای را برای امام زمان(ع) بفرستد و سوال‌هایی را از ایشان بپرسد. وی نامه‌ای به امام نوشت و از طرف امام نامه‌ای به خط خود امام دریافت کرد.
در این توقیع درخصوص دعا برای فرج در ظهور سوال شد که امام در جمله ای کوتاه می فرمایند: برای تعجیل در فرج بسیار دعا کنید تا خدای متعال در فرج نیز تعجیل کند، امام نیز دلیل گفته خود را اینگونه بیان می کنند و می فرمایند چون این همان فرج و گشایش شماست.
این فرمایش امام عصر(ع) چند معنا دارد. اول اینکه دعا برای فرج امام باعث گشایش در کارهای خود فرد می شود. به طور مثال اگر افراد گرفتاری مادی دارند، اگر برای امام و تعجیل در ظهور دعا کنند، خدا اسباب رفع گرفتاری آنها را فراهم می کند.
برخی معتقدند زمانی که امام عصر(ع) ظهور کنند، فرج در همه کارها رخ می دهد و مشکلات همه از بین می رود و این دعای شما در واقع دعا برای فرج گرفتاری های خود است، بنابراین از این توقیع درمی یابیم که دعا برای فرج امام عصر یا فرج کلی در عالم است یا فرج جزئی در کارها و گرفتاری ها که هر دو مفید است.
همچنین در سوال دیگری در این توقیع از زمان ظهور امام عصر(ع) پرسیده می شود که امام پاسخ می دهند، ظهور و فرج و قیام ما در حیطه قدرت تصمیم گیری خداست و هرکس زمانی برای آن تعیین کند، دروغ گوست.
تکرار این سوال در این توقیع و پاسخ آن نشان از تاکید دروغ گو بودن تعیین کننده زمان ظهور است و به طور غیرمستقیم بیان می شود که این سوال را دیگر نپرسید.
پایان پیام/
نظر شما