خبرگزاری شبستان: ذهن پرسشگر انسان از بدو خلقت همواره درپی یافتن پاسخ سوالاتی بوده که در طول قرن ها توانسته مفهوم پیشرفت را برایش تحقق بخشد. در این میان سوالاتی وجود دارد که در میدان حس و تجربه نمی توان برای آنها پاسخی یافت سوالاتی درباره قیامت، مرگ و ماهیت آن و .... از این رو در سلسله مطالبی از لسان آیت الله جوادی آملی به برخی از این سوالات مبتلابه جامعه پاسخ داده می شود.
چرا انسانی که مدتی محدود در دنیا زندگی می کند، در صورت ارتکاب گناه به عذاب ابدی مبتلا می شود؟ آیا این مسئله با عدل خدا سازگار است؟
ابدیت و خلود در عذاب، به همه انسان ها مربوط نمی شود. مسلمان گناهکار با توبه مطهر می گردد. در غیر این صورت در برزخ و قیامت پاک می شود و اگر با اینها هم پاک نشد، به جهنم کشیده می شود؛ ولی در جهنم ماندگار نیست. اگر در این دنیا برای پاکی خود از کدورت معاصی اقدامی نکرد، در آن دنیا او را پاک می کنند؛ ولی پاک کردن مسلمان، آنجا با آتش و بسیار جانکاه است.
علت سخت بودن مرگ برای برخی از انسان ها نیز همین است. هنگام مردن روح باید از بدن جدا شود. تصور کنید دندان کسی را بدون بی حسی بکشند دلیل درد دندان این است که می خواهند روح را از این دندان جدا کنند. حال اگر بخواهند بدن تخدیر، روح را از همه بدن جدا کنند، چه خواهد شد؟ علت سختی جان کندن بعضی همین است.
مردان الهی پیش از مردن، خود را میرانده اند:"موتوا قبل ان تموتوا" (1). آنها روح خود را از تعلقات بدنی نجات داده اند و به دلارام حقیق پیوسته اند، به همین دلیل جان کندن برای آنان بسیار آسان است. هر چه تعلق انسان به بدن کمتر باشد، جان کندن نیز برای او آسانتر است.
از یکی از معصومان (ع) پرسیدند: شهدای کربلا این همه تیر، نیزه، سنگ و شمشیر را چگونه تحمل کردند؟ حضرت (ع) فرمود: علاقه آنها به تن نبود تا دردی را احساس کنند. دردی که آنها متحمل شدند به اندازه فشار دادن گوشت یک دست با دست دیگر بود.
پی نوشت: بحارالانوار، ج66، ص 317.
پایان پیام/
نظر شما