خبرگزاری شبستان: امام علی (ع) در توصیف کیفیت ارتباط پارسایان با قرآن می فرماید: "پرهیزکاران وقتی به آیه ای برسند که تشویقی در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روی آورند و با جان پر شوق در آن خیره شوند و گمان می برند که نعمت های بهشت در برابر دیدگان شان قرار دارد و هرگاه به آیه ای می رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می سپارند و گویا صدای بر هم خوردن شعله های آتش در گوش شان طنین افکن است".
خواندن قرآن خیلی ثواب دارد، اما تدبر در آن بیشتر! خیلی از افراد قرآن می خوانند ولی واقعا ازآن بهره مند نیستند و بعضی کم قرآن می خوانند، اما خوب می خوانند و به قرآن توجه دارند. در کتاب "سیمای پارسایان در نگاه امیرمومنان (ع)" خطبه 193 نهج البلاغه معروف به خطبه همام یا خطبه متقین تبیین و شرح داده شده است. بخش هایی از متن کتاب را با محوریت ارتباط عاطفی با قرآن منتشر می کنیم.
ارتباط عاطفی باقرآن
عکس العمل و واکنش پارسایان در مقابل آیات الهی دو گونه است: با خواندن آیات ثواب، به شوق می آیند و از خدا می خواهند به آن الطاف و عنایات ویژه الهی نایل آیند و به هنگام تلاوت آیات دوزخ، مرعوب می شوند و وحشت می کنند که مبادا به عذاب الهی گرفتار شوند و این نتیجه تدبر است.
روایت شده که مردی نزد پیامبر(ص) آمد تا رسول خدا به او قرآن بیاموزد، پیامبر شروع به آموزش قرآن به او نمود تا به این آیه شریفه رسید که: پس هر که هموزن ذره ای نیکی کند، آن را خواهد دید و هر که هموزن ذره ای، بدی کند آن را خواهد دید. ناگهان آن مرد گفت: همین مقدار از قرآن مرا بس است و از جا بلند شد و از محضر رسول خدا (ص) مرخص گردید. پیامبر رو به اصحاب نموده، فرمود: این مرد رفت در حالی که فقیه شد!
معنای این سخن آن است که خوب فهمید و متوجه شد. همین آیه را اگر کسی بفهمد و بدان عمل کند، راه مستقیم را پیموده، زیرا در آن هم نوید و بشارت است و هم تحذیر و هشدار.
"هرکس به اندازه ذره ای عمل خوب انجام دهد، آن را می بیند و هرکس به اندازه ذره ای عمل بدی انجام دهد، آن را می بیند.
آیه شریفه نمی گوید: نتیجه عمل بلکه خود عمل را می بیند! چون قیامت روز تجسم اعمال است، ظرف ظهور اعمال است.
شخصی به نام صلصال از پیامبر (ص) موعظه خواست، حضرت به او فرمود: فردای قیامت هر کس عزتی و ذلتی و حیاتی و مماتی دارد، اما کاری کن که، همراهی که هرگز از تو جدا نمی شود، بد نباشد! آن همراه، عمل توست که دردنیا و برزخ و قیامت با توست و هرگز از تو جدا نمی شود.
امام صادق (ع) فرمود: " همانا خداوند در کلام خودش (قرآن) برای بندگانش تجلی نموده است، ولی آنان بصیرت ندارند و نمی بینند!"
آری در آیات کریمه قرآن، خداوند ظهور و بروز و جلوه می کند. لذا اگر کسی با دقت و توجه قرآن بخواند و یا خوب استماع کند، اشک می ریزد و به سجده می افتد.
چنانکه خود قرآن می فرماید: " همانا مومنان آنان هستند که وقتی خداوند، یاد شود، قلب آنان ترسان شود و چون آیات او بر آنان خوانده شود، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل می کنند".
عبدالرحمان سلمی می گوید: " اصحاب رسول خدا (ص) که قرائت قرآن را به ما آموختند، به ما می گفتند که افراد از پیامبر(ص) ده آیه قرآن را فرا می گرفتند پس ده آیه دیگر را نمی آموختند، مگر آن که ده آیه قبل را از نظر علمی می دانستند و از نظر عملی به کار می بستند".
یعنی محتوای آیات را باید به خوبی فراگیرید و آن را به خوبی به کار بندید. به مفهوم و معنای آیات علم پیدا کنند و بعد به فرامین و دستورات الهی در آن آیات عمل کنند. متاسفانه امروز عموم ما مسلمانان قرآن می خوانیم و آیات غیبت و دروغ را نیز می خوانیم، ولی پس از چند دقیقه غیبت می کنیم و دروغ می گوییم! با آن که حرمت آن را می دانیم.
سیره اصحاب رسول خدا (ص) این بود که ده آیه می گرفتند و تا عالم و عامل به آن نمی شدند، نمی آمدند تقاضای فراگرفتن آیات جدیدی از قرآن بکنند، هروقت عالم و عامل به آن آیات پیشین می شدند، مجددا ده آیه دیگر از پیامبر (ص) می خواستند و می خواندند و می فهمیدند و بعد هم عمل می کردند.
این روش اگر در زندگی ما باشد، چقدر روش پسندیده و مطلوبی است! و چقدر زندگی شیرین و گلستان می شود.
بنابراین گزارش کتاب سیمای پارسایان در نگاه امیرمومنان (ع) به قلم حجت الاسلام حسین ابراهیمی از سوی انتشارات ثقلین وارد بازار نشر شده است. از جمله مطالب گردآوری شده در این کتاب می توان به "اوصاف و ویژگی های پارسایان"، "اعمال و برنامه شبانگاهی پارسایان"، "برنامه و اعمال روزانه پارسایان" و "نشانه های پارسایان" اشاره کرد.
پایان پیام/
نظر شما